Οι ληστές της e-ποχής

Fig. 1. Reconstruction of the memory theatre of Giulio Camillo. Reproduced after: Aby Warburg: Der Bilderatlas Mnemosyne, Warnke, M. (ed.), Berlin: Akademie Verlag, 2000, p. 85 Based on the seven pillars of Solomon’s House of Wisdom, it was divided into seven levels representing the order of the world from the seven planets up to Arts and Sciences, Religion and Law. The accumulated knowledge was presented in images, symbols and texts, some of them immediately visible, others confined to drawers, boxes or coffers beneath the images. In a sense, the great Baroque monastic libraries, which were arranged by subject, with the order emphasised by means of architectural elements, painted emblems and allegories, were a type of memory theatre in the tradition of Camillo. source

Τον 16ο αιώνα, ο Giullio Camillo προσπάθησε να οργανώσει τις ιδέες και την δομή του τότε κόσμου σε μία ξύλινη κατασκευή. Το μοντέλο ήταν βασισμένο στο θέατρο, με αντεστραμμένους όρους: ο θεατής (του κόσμου) στεκόταν στην σκηνή και το "θέαμα" (κόσμος) ήταν οργανωμένο στις θέσεις του κοινού.

Ήταν ένα συγκεντρωτικό οργανοδιάγραμμα της σκέψης και της μνήμης. Σήμερα ο καθένας έχει πρόσβαση στην πληροφορία, τις ιδέες και την γνώση, και μπορεί να οργανώσει το θέατρο της δικής του μνήμης αναλόγως τις πολιτισμικές και άλλες καταβολές. Αρχεία, φωτογραφίες, μουσικές, emails πολύτιμα πλέον για τον καθένα μας (προσωπικά και επαγγελματικά, αναλόγως την χρήση του Η/Υ μας). Πόσο πολύτιμα; Όσο το backup που δεν έκανες πριν την "κακή στιγμή".

Οι ευκολίες του διαδικτύου στην πρόσβαση και την επεξεργασία της όποιας πληροφορίας μας έχει κάνει όλους πιο απαιτητικούς σε ότι αφορά το Δημόσιο. Υπάρχουν οργανωμένες προσπάθειες πλέον προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως αυτή των 4Δ: Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα.

Η κυβέρνηση Καραμανλή αποχωρώντας διέγραψε κάθε ψηφιακό (και όχι μόνο) ίχνος της πορείας και δράσης της. Έφτασε στην καταστροφή εγγράφων, την απαλοιφή του www.primeminister.gr και την αφαίρεση σκληρών δίσκων και φορητών υπολογιστών, λες και επρόκειτο για συμμορία που προσπαθούσε να απαλείψει κάθε ενοχοποιητικό (;) στοιχείο, πριν την εγκατάλειψη της γιάφκας... Υπάρχει και η εκδοχή που λέει ότι δεν ήθελαν να αφήσουν "την δουλειά τους" στους επόμενους. Λες και η δουλειά που έκαναν, ανήκει σε εκείνους και όχι στον εργοδότη τους, δηλαδή το δημόσιο (το λαό). Λεπτομέρειες που παραβλέπονται όταν κάποιος θεωρεί το κράτος λάφυρο και όχι χώρο εργασίας με εργοδότη και στόχους.

Τα γλαστράκια, τα κινητά και η γραφική ύλη (στο βαθμό που ισχύουν οι αναφορές) είναι μικροκλοπές από "πορτοφολάδες του δημοσίου¨.

Τα δημόσια έγγραφα, οι σκληροί δίσκοι και τα laptops με την κρατική αλληλογραφία είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία υψίστης σημασίας. Αν ακούγαμε στις ειδήσεις ότι άγνωστοι αφαίρεσαν όλο αυτό το υλικό κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης Καραμανλή από ένα υπουργείο, πως θα αντιδρούσαμε; Ποια η διαφορά με τώρα; Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ οι δράστες είναι γνωστοί και ότι τα λάφυρα μεταφέρθηκαν με δελτία αποστολής της Orphee Beinoglou S.A. σύμφωνα με τις φωτογραφίες των εφημερίδων και των blogs (με πινακίδες κυκλοφορίας των φορτηγών).

Η ποινική δίωξη των υπευθύνων, δεν είναι θέμα ρεβανσισμού, αλλά δημοκρατίας. Αν επιτραπεί να περάσει αυτή η κλοπή στο ντούκου (για λόγους πολιτικού πολιτισμού, ή όποιο άλλο λόγο) θα σημάνει ότι επιτρέπεται. Και θα ξανασυμβεί. Τα κατεστραμμένα έγγραφα δεν βρίσκονται, αλλά οι σκληροί δίσκοι και το laptop τoυ κ.Παπαθανασίου, που με θράσος δήλωσε ότι "θα το φέρω όταν το αδειάσω", υπάρχουν. Πρόκειται για κρατικά δεδομένα και δεν έχουν καμία θέση στα ιδιωτικά συρτάρια γνωστών και αγνώστων.

Τα κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και οι συνεργοί τους αφαίρεσαν Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα, αφαίρεσαν την "μνήμη των Υπουργείων" και πρέπει να διωχθούν όπως προβλέπεται από τον ποινικό κώδικα.