23.4.10

Ζητείται πρόταση


Η Daryl Hannah με ξεγέλασε. Έκανα 20 χρόνια να καταλάβω τι έλεγε το Wall Street του Stone.

Έλεγε ότι το χρήμα, η κατανάλωση και οι αγορές είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έλεγε ότι τα συνδικάτα και η ηθική παρακάμπτονται και κάμπτονται. Έλεγε “κοίτα την πάρτη σου”.

Σήμερα βλέπω ότι παρέσυρε και άλλους η μορφονιά. Καθηγητές, πρωθυπουργούς, γεροξεκούτηδες ξεμωραμένους που νυμφεύθηκαν δυνάμει συμμαθήτριες των θυγατέρων τους σε ξενοδοχεία που κάποτε θέλησαν να κάψουν. Ναι, αυτά με τα βασιλικά ονόματα.

Η δανεική ευημερία, ξεγέλασε και αυτούς που έπρεπε να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, αυτήν που οι ίδιοι προέβλεπαν ότι θα ακολουθήσει. Αλλά πού;
Η μεγαλύτερη ζημιά της υπερκατανάλωσης είναι ότι αποβλακώνει. Ακόμα κι όταν δεν έχεις τα λεφτά για να την ταΐσεις.

Οι πολιτικοί σήμερα, μοιάζουν με γυμνούς πυροσβέστες. Δεν τους κακίζω. Δικοί μας είναι, ότι τούς ζητήσαμε έγιναν. Εμείς τους ξεγυμνώσαμε. Μόνο που η φωτιά δεν θα σβήσει με βλέμματα.

Οι χειρότεροι τα έχουν βάλει με “τους άλλους”. Λίγοι (ελάχιστοι) έχουν ακόμα το σθένος να κυνηγάνε μικρο-εστίες.
Αλλά συνολική πρόταση δεν έχει κανείς.

1 σχόλιο:

brexians είπε...

πολυ καλο

Translate