Η κυβέρνηση δεν μπορεί, ή δε θέλει;

Τα μέτρα που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί που ακολούθησαν το διάγγελμά του, δεν έχουν κανένα συνεκτικό σχέδιο ή στρατηγική για τη χώρα, την κοινωνία, την οικονομία. Ως εκ τούτου, όσο κι αν υπάρχουν σε αυτό αποσπασματικές πολιτικές που θα προσφέρουν βραχυπρόθεσμες ανάσες σε κάποιες κατηγορίες πολιτών, οι πόροι που μαζεύτηκαν με ακραία υπερφορολόγηση από την προηγούμενη κυβέρνηση, κινδυνεύουν να αναλωθούν χωρίς καμία μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη προοπτική.

Ειδικότερα στον τομέα του τουρισμού, μετά τις πρώτες εξαγγελίες μέτρων του αρμόδιου υπουργού στο... θεσμικό όργανο της κυβερνώσας κομματικής νεολαίας, χθες εξαγγέλθηκε αναφορικά με τον κορωνοϊό και τις προβλέψεις πιθανού κρούσματος, ό,τι έπρεπε να έχει ήδη υλοποιηθεί κατά το δίμηνο εγκλεισμό των πολιτών και να βρίσκονται ήδη στο στάδιο των τελικών δοκιμών. 

Πρέπει να καταστεί σαφές, πως όσο η χώρα ανέβαλε την είσοδο της στην υγειονομική κρίση με τον εγκλεισμό όλων των πολιτών, με τεράστιο κόστος για την οικονομία, η κυβέρνηση όφειλε να δουλεύει. Να σχεδιάζει και υλοποιεί για το άνοιγμα της χώρας, την επανεκκίνηση της οικονομίας και την υποδοχή των τουριστών το καλοκαίρι. 

Τα χθεσινά ΘΑ, αναδεικνύουν πως όλα είναι στα χαρτιά, ενώ στην περίπτωση του Υπουργού Τουρισμού, όλα έγιναν την τελευταία στιγμή, αφού όλες οι προηγούμενες ιδέες του, πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Κατόπιν αυτών, η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί είναι πιεστική και δεν σηκώνει αναβολή: η κυβέρνηση αδυνατεί να προχωρήσει στις απαραίτητες παρεμβάσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή με σχέδιο και στρατηγική γιατί δεν αντιλαμβάνεται το αντικείμενο, ή απλά αρνείται να το κάνει, ούσα δέσμια πελατειασμού ή νεοφιλελεύθερων δογματισμών για το ρόλο του κράτους σε τομείς όπως η Δημόσια Υγεία; 

Το παράδειγμα άλλωστε είναι ακόμα νωπό με τον εξοπλισμό προσωπικής προστασίας του προσωπικού του ΕΣΥ, όπου μέχρι να δώσει λύση ένας χορηγός, τα ΜΑΤ έδερναν το προσωπικό του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για την έλλειψη μασκών. 

Ας απαντήσει λοιπόν η κυβέρνηση: δεν μπορεί, ή δεν θέλει;

Η χυμένη καρδάρα της σχολικής χρονιάς

Η κρίσιμη ερώτηση που ουδείς απαντάει για τα σχολεία, στο ζήτημα του αν πρέπει να ανοίξουν ή όχι, είναι το για πόσο καιρό να ανοίξουν τα σχολεία; Η απάντηση, όταν στα μέσα Μαΐου θα έχουμε ήδη τον πρώτο καύσωνα, είναι όχι για πολύ.

Όποιος μεγαλώνει ή διδάσκει παιδιά, γνωρίζει πως η επάνοδος στο σχολείο μετά από μακρά περίοδο στο σπίτι απαιτεί μία αναπόφευκτη προσαρμογή. Τα παιδιά τον πρώτο καιρό κουράζονται εύκολα και συγκεντρώνονται δύσκολα. Είναι προφανές πως ακόμα κι αν ξεκινήσουν σύντομα να λειτουργούν τα Δημοτικά και τα Γυμνάσια της χώρας, δεν θα έχουν αποτέλεσμα. 

Μέχρι να μπουν τα πράγματα σε μία σειρά, με τις περαιτέρω επιβαρύνσεις που φέρνει ένα σημαντικό γεγονός όπως είναι μία πανδημία, θα πρέπει να σταματήσουν λόγω καλοκαιριού.  Αν δε, εφαρμοστεί και το σύστημα που βλέπουμε τώρα στην Γ'Λυκείου, με την λειτουργία κάθε δεύτερη μέρα ανά τμήμα, ο εναπομείναν χρόνος, κόβεται στο μισό. Πόσες μέρες μας μένουν μέχρι τα μέσα Ιουνίου; 

Μήπως η συζήτηση που επείγει αφορά το πώς θα αναπληρωθούν τα μαθήματα που χάθηκαν φέτος μέσα στην επόμενη χρονιά, με προγραμματισμό, από τώρα, αντί να τρέχουμε αλαφιασμένοι το Σεπτέμβριο; Μήπως πρέπει να συμφωνήσουν όλοι από τώρα, σε ποιο σημείο πρέπει να διακοπεί η ύλη και από πού και πώς θα την πιάσουν στην επόμενη τάξη, αντί να μεταφέρουμε το φετινό χάος στην επόμενη χρονιά; Μήπως πρέπει να προγραμματίσουμε την επόμενη μέρα, αντί να κλαίμε πάνω από την άδεια καρδάρα ταλαιπωρώντας εαυτούς, διδάσκοντες και παίδες ημών; 

Εκτός αν ελπίζει κανείς πως μπορούμε να γίνουμε Κίνα, πως τα παιδιά και οι γονείς τους θα καταφέρουν και θα δεχτούν αντίστοιχα να κάνουν μάθημα με στολές και μάσκες, με όλους τους όρους που εξηγούν καθημερινά οι ειδικοί, με πρώτο όρο: "μην ακουμπάτε τη μάσκα σας". 

Νομοθετούν σαν κλεφτοκοτάδες

Κατά την ψήφιση του νόμου για το Επιτελικό Κράτος το Νοέμβριο του 2019, ο υπουργός Επικρατείας κ. Γεραπετρίτης ανέλυσε το νόμο στη βάση πέντε αξόνων:

- εγκατάσταση πολιτικής κανονικότητας, 

- προγραμματική διακυβέρνηση και η παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, 

- διάκριση της πολιτικής και της υπηρεσιακής διοίκησης, 

- διαφάνεια ευρείας κλίμακας με τη θεσμοθέτηση μιας ενιαίας αρχής διαφάνειας σε όλο το Δημόσιο και 

- καλή νομοθέτηση

Κατά την ψήφιση αυτού του νόμου, ο κ. Μητσοτάκης ήδη παραβίαζε τις ίδιες τις διατάξεις του νόμου που είχε φέρει προς ψήφιση, αφού δεν σεβάστηκε ούτε τις προθεσμίες για 15νθήμερη διαβούλευση (διατάξεις περί καλής νομοθέτησης) που προέβλεπε αυτό το νομοσχέδιο, ούτε προήγαγε καμία πολιτική κανονικότητα, ή την αρχή της διαφάνειας. Αλήθεια, τι απέγινε το ΚΕΦΙΜ, που τόση ευαισθησία είχε δείξει για αυτά τα ζητήματα στο παρελθόν;

Με τέτοιο ξεκίνημα, ήταν νομοτέλεια πως θα έφταναν να ανακοινώσουν πως προτίθενται να περάσουν 30 νομοσχέδια μέσα σε μόλις δύο μήνες από ένα λειψό κοινοβούλιο, αφού λόγω κορωνοϊού παρίστανται λιγότεροι από το 1/5 των βουλευτών. 

Κατά την πρόσφατη επεξεργασία του νόμου του ΥΠΕΝ για το περιβάλλον και την ενέργεια στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής δεν επιτράπηκε η τοποθέτηση σημαντικών φορέων, αφού επικαλούνται ψευδώς ένα «κατεπείγον» που δεν στοιχειοθετείται για να περιορίσουν περαιτέρω την κοινοβουλευτική λειτουργία.

Το ψευδές δίλημμα, «περιβάλλον ή ανάπτυξη», εσχάτως μετατρέπεται σε «δημοκρατία και κοινοβουλευτισμός ή ανάπτυξη». Το νέο δόγμα της ανάπτυξης για λίγους με κάθε κόστος, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού κεφαλαίου που λέγεται περιβάλλον. Ένα περιβάλλον που ανήκει σε όλους, αφού το έχουμε διασώσει και προστατεύσει όλοι μαζί, ένα περιβάλλον που η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προτίθεται να παραδώσει σε λίγους, για να γεμίσουν την τσέπη τους εις βάρος των πολλών. Τόσο απλά.

Ο κ. Μητσοτάκης, και στο θέμα του περιβάλλοντος άλλα είπε και άλλα κάνει. Διακήρυξε  αρχές και αξίες στα Μέσα για να μπορούν οι πλησίον και πέριξ αυτού, με πρώτο το Γενικό Διευθυντή του ΣΕΒ, να τον βαφτίζουν «πράσινο πρωθυπουργό», αλλά όταν ήρθε η ώρα των διατάξεων και των νομοσχεδίων, είδαμε ακριβώς τα αντίθετα.

Ο νόμος που κατέθεσε ο κ. Χατζηδάκης, ο πρωταγωνιστής της χρεοκοπίας Καραμανλή και του εκτροχιασμού του 2009, όσο και της ζημιογόνας για το δημόσιο και τους πολίτες (λόγω δημιουργίας ολιγοπωλίου) πώλησης της Ολυμπιακής, βρίσκεται σε ανοιχτή κόντρα με όλη την επιστημονική κοινότητα για τα θέματα περιβάλλοντος και βιώσιμης ανάπτυξης. Η προσήλωση στη γνώμη των ειδικών ήταν κι αυτή α λα καρτ, όταν μπαίνει ζήτημα εξυπηρέτησης ημετέρων.

Είναι  ένα νομοσχέδιο που θα αποτελειώσει ό,τι διασώθηκε από την «αναπτυξιακή» λαίλαπα του Κωνσταντίνου Καραμανλή - αυτού που αποκαλούν «Εθνάρχη» - στο Ιστορικό Κέντρο από τη Μελίνα Μερκούρη, τον Αντώνη Τρίτση και τον Στέφανο Μάνο. 

Παραδίδει την ενέργεια αποκλειστικά στους μεγάλους παίκτες (ξέχνα το φωτοβολταϊκό που ήθελες να βάλεις στο χωριό), ενώ παραδίδουν Γη και Ύδωρ στις εταιρείες εξορύξεων, καθιστώντας τις κράτος εν κράτει, που δεν θα εμπίπτουν πια ούτε καν στον έλεγχο του ΣτΕ!

Ανοίγουν το δρόμο για την εκμετάλλευση και καταστροφή των περιοχών NATURA που μέχρι σήμερα είχαμε διαφυλάξει όλοι μαζί ως κόρη οφθαλμού, για να τις παραδώσει σε ποιους; Πώς εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον με μία τέτοια πρωτοβουλία;

Και τέλος, νομιμοποιεί την αυθαίρετη δασική δόμηση, που με τη σειρά της αποτελεί ανοιχτό κάλεσμα σε εμπρηστές και οικοπεδοφάγους για να γίνει η χώρα παρανάλωμα στα χέρια τους, όπως ακριβώς συνέβη και το τραγικό 2007, όταν παρέδωσαν τους δασικούς χάρτες στην τοπική αυτοδιοίκηση. 

Τι από όλα αυτά αποτελεί αναπτυξιακό μέτρο το 2020, με όσα γνωρίζουμε πως αναζητούν οι σοβαροί επενδυτές, ή όσα γνωρίζουμε για την κλιματική κρίση και τις αλλαγές που θα φέρει; Δεν είναι καν παλιές αυτές οι διατάξεις που επιχειρούν να περάσουν χωρίς διαβούλευση, στη ζούλα. Είναι ξεκάθαρα πελατειακές διατάξεις που παλεύουν να περάσουν από τη Βουλή εδώ και δεκαετίες.

  

Αν ο κ. Μητσοτάκης και ο Υπουργός του είχαν την παραμικρή αυτοπεποίθηση πως το εν λόγω νομοθέτημα ήταν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, θα το έφερναν «μέρα» στο Κοινοβούλιο, με όλες τις διαδικασίες και ελέγχους. Δεν θα προσπαθούσαν να το περάσουν «νύχτα», σε μία κλειστή Βουλή όπου δεν θα παρευρίσκεται παρά το 1/5 των εκλεγμένων βουλευτών της χώρας, χωρίς διαβούλευση, με διαδικασίες ενός κατεπείγοντος που αδυνατούν να τεκμηριώσουν και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης να θέτει ζητήματα αντισυνταγματικότητας.

Μόλις εχθές κατέθεσαν άλλες 360 σελίδες καταργούμενων διατάξεων, ενώ η Έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής (άλλες 55 σελίδες) κατατέθηκε μόλις την Παρασκευή. Η κυβέρνηση θέλει να προσπεράσει τη νομοθετική διαδικασία σαν να πρόκειται για μία γραφειοκρατική τροχοπέδη. Λες και η Δημοκρατία και οι κανόνες της είναι μία γραφειοκρατική τροχοπέδη. 

Φυσικά, τα Μέσα που εχθές «γιόρταζαν» την Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου, δεν είδαν πάλι καμία ιστορία πλην όσων είχε εγκρίνει το Μαξίμου: το ΠΑΜΕ στην πλ. Συντάγματος και ρεπορτάζ από τα κομμωτήρια. Όταν θα αναφερθούν στο νομοσχέδιο, από τα δελτία ειδήσεων που δεν υπολογίζει κανείς πια, θα αναδείξουν μόνο καβγαδάκια και κόντρες. Η ουσία θα μείνει καλά θαμμένη, μακριά από τους δέκτες μας. 65η η Ελλάδα στην ελευθερία του Τύπου, παρέα με την Ουγγαρία του Ορμπάν και την Πολωνία.

Οι υπουργοί του κ. Μητσοτάκη προχωρούν ως θεσμικοί κλεφτοκοτάδες. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται, μεθυσμένοι από την εξουσία και τις δημοσκοπήσεις που παρήγγειλαν, είναι πως θα το βρουν μπροστά τους σε κάθε βήμα υλοποίησης όσων θα ψηφίσουν μόνοι τους την Τρίτη το βράδυ χωρίς κοινωνική ή κοινοβουλευτική συναίνεση. 

Δεν αρκεί να περάσεις ένα νόμο στη ζούλα, σε άδεια Βουλή, σαν κατεργάρης. Πρέπει να εφαρμόζεται κιόλας. Για κακή τους τύχη, υπάρχουν ακόμα θεσμοί κι ό,τι δεν καταπέσει στα δικαστήρια της χώρας, θα λυθεί στα ευρωπαϊκά. Αν έχουν απορίες, ας ρωτήσουν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχει εκτεταμένη εμπειρία από τη μακρά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη θητεία της στο Συμβούλιο της Επικρατείας.