Ροζ ουτοπίες - μαύροι δράκοι

Θυμάμαι το ΚΚΕ εσωτερικού. Η κριτική που δεχόταν ήταν ότι μιλούσαν για ροζ ουτοπίες. Επιζητούσε το άπιαστο, το ιδεατό.

Πολλοί φίλοι των γονιών μου και κάποιοι συγγενείς που ήταν μέλη ή στελέχη του ανήκαν στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Οι “ρεαλιστές” τους αντιμετώπιζαν με συμπάθεια και κατανόηση:

“Ωραία τα όσα λέτε, αλλά αν δεν ήμασταν κι εμείς να ψηφίζουμε ΝΔ/ΠΑΣΟΚ εσείς θα πεινούσατε”, ήταν μία από τις τακτικές κριτικές. Σαν τον γονιό που, με συγκαταβατικό χαμόγελο, προσπαθεί να συνετίσει το παιδί που ονειρεύεται.

Αυτό ήταν το λάθος των τότε συντηρητικών ή (φρεσκο)βολεμένων νεο-αστών της δεκαετίας του 80. Επαναπαυμένοι δεν προσπάθησαν καθόλου την θεσμική βελτίωση. Ήταν απορροφημένοι από την γλυκιά ευμάρεια των δανεικών και του αυτοματισμού. Χαλάει το δημόσιο σχολείο; Θα τα στείλουμε σε ιδιωτικό. Δεν είναι πια τα ΑΕΙ αυτό που ζήσαμε εμείς; Δεν πειράζει - θα βρούμε τρόπο να τα στείλουμε “έξω”.

30 χρόνια μετά (πότε έγινε αυτό;) και είμαι εγώ ο γονιός. Δις. Και κάπως, η φιλοτομάρις που ίσως επεδείκνυα μέχρι και πριν 3 χρόνια δεν παίζει. Το βλέπεις αλλιώς κατόπιν τεκνοποίησης - θες, δεν θες. Επειδή όσο είσαι μόνος σου οι ανάγκες σου είναι πάντα ελαστικές; Ίσως. Μπορεί να είναι και το προφανές: ότι δεν ζεις μόνο για σένα πλέον. Θες, δεν θες.

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και θυμάμαι τον Θάνο και την Αλεξάνδρα, στην ταράτσα του πατρικού μου πριν 30 χρόνια, να περιγράφουν χαμογελαστοί στους γονείς μου το αδιέξοδο που εκείνοι δεν έβλεπαν, εφόσον υπήρχαν λύσεις σε ότι κοντόφθαλμα τους απασχολούσε.

Τα ανοιγοκλείνω ξανά και κοιτάω την σημερινή συννεφιασμένη Αριστερά. Το καυστικό χιούμορ έχει γίνει χυδαιότητα. Η οξυδέρκεια, βροντή-προειδοποίηση. Η (ενδεχομένως) ονειροπόλα αισιοδοξία και οι προτάσεις έχουν γίνει εκφοβισμός και μαυρίλα. Όπως ήταν κάποτε η δεξιά του Αβέρωφ και λοιπών “ρεαλιστών”.

Και αναρωτιέμαι, που είναι η πρόταση; Που το καινούριο; Που είναι η προοδευτική οπτική; Στα κλειστά σύνορα (δραχμή) ή στην δικαίωση του Στάλιν 60 χρόνια μετά; Ποια είναι τα αιτήματα της εποχής και ποιο το πρόταγμα;

Όσο και αν καταλαβαίνω ιστορικά την Αριστερά του Εμφυλίου (όσο και την αντίστοιχη Δεξιά) δεν μπορώ να την δεχτώ στις σημερινές συνθήκες. Αναζητώ τους σημερινούς “κουλτουριάρηδες” και τις ιδέες που θέλουν να μας πάνε μπροστά. Εγώ αυτό αναγνωρίζω ως Αριστερά. Και μου λείπει.

Ένας μπάτσος λιγότερος;

Η ρητορική, και δη η συστηματική, δεν είναι άνευ πρακτικών αποτελεσμάτων.

Η σύλληψη της 17Ν, δεν ήταν απαραίτητα το τέλος της τρομοκρατίας. Αλλά ήταν σίγουρα το τέλος μίας εποχής σε ότι αφορούσε την ανοχή της κοινωνίας προς πολιτικούς δολοφόνους. Ήταν μία νίκη του ορθού λόγου που έλεγε ότι“στην κοινωνία μας δεν δεχόμαστε την δολοφονία με καμία δικαιολογία”. Και αυτό περιελάμβανε πλέον και τις πολιτικές δολοφονίες.

Οι ρητορικές τύπου “η κυβέρνηση κατέλυσε την δημοκρατία” (Αλέκος Αλαβάνος) & “τρομοκρατία της κυβέρνησης” (ΚΚΕ) χτίζουν μία νέα συναίνεση για πολιτική αντι-βία και “αντίσταση” εφόσον κάποιος δεχτεί ότι αυτές οι δηλώσεις ευσταθούν. Άρα δεν είναι ούτε γραφικές, ούτε αστείες, ούτε άνευ αποτελέσματος.

Το ίδιο και το αυτό ισχύει σε μικρότερη κλίμακα, για το συμβάν στην Σπάρτη με τα 15χρονα που επιχείρησαν να κάψουν μετανάστες. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα παιδιά αυτά είχαν πειστεί ότι "οι ξένοι δεν είναι σαν κι εμάς”, “βρωμάνε”, “γεννοβολούν βάσει σχεδίου Ισλαμοποίησης της Πατρίδος” κλπ. Και κάπως έτσι θεώρησαν αυτονόητο το “δίκιο” του εμπρησμού που επιχείρησαν.

Χθες επιχειρήθηκε η δολοφονία του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Σκοτώθηκε τελικά ο Υπασπιστής του. Ήταν ένας χαμηλόμισθος δημόσιος υπάλληλος με δύο παιδιά ή ένας “Μπάτσος, Γουρούνι, Δολοφόνος”; Ένα εργαλείο λιγότερο της “Χούντας που μας κυβερνάει”; Μία αποδεκτή απώλεια;

Σε ότι με αφορά, στις σύγχρονες κοινωνίες δεν νοείται η “εξόντωση”, που γράφει ο ανεγκέφαλος στο Indymedia, κανενός. Γι αυτό δεν σκοτώνουμε τους βαρυποινίτες μας, όπως κάνουν στο Τέξας ή την Κίνα, δεν έχουμε “εχθρούς” επειδή διαφωνούμε με τα λόγια ή τις πράξεις τους. Και σεβόμαστε τις διαδικασίες του πολιτεύματος του οποίου μετέχουμε, ειδικά όταν αυτές μας έχουν δώσει έδρανα στο Κοινοβούλιο με την βούληση και την συμμετοχή μας (εκλογές).

Τα υπόλοιπα είναι λόγια. Πολύ επικίνδυνα και δυνάμει δολοφονικά λόγια ανεγκέφαλων.

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Γιώργου Βασιλάκη.

Τα “δίκια” των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ

Παραθέτω από την:

Έκθεση ελέγχου για τη νομιμότητα των προσλήψεων του προσωπικού στην ΑΜΕΛ Α.Ε

Γενικά (2004 - 2009)

• επισημαίνεται η απουσία θεσμικού πλαισίου για τη διενέργεια προσλήψεων καθώς δεν υπάρχει Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας της εταιρείας, ο οποίος κρίνεται απαραίτητος για τη ρύθμιση του εν λόγω θέματος, καθώς και του συνόλου των εσωτερικών διαδικασιών της.

• απουσιάζει επίσης και οιοδήποτε άλλο κανονιστικό κείμενο (νόμος, διάταγμα, υπουργική απόφαση), για τον προσδιορισμό ολοκληρωμένης και λεπτομερούς διαδικασίας προσλήψεων με γνώμονα την διασφάλιση και την τήρηση γενικών αρχών του δικαίου της διαφάνειας, της αμεροληψίας, της ισότητας ευκαιριών, καθώς και της χρηστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος

Για τις προσλήψεις 2004 - 2007

• ∆εν τηρούνται συστηματικά και πλήρη πρακτικά συνεντεύξεων

• ∆εν υπάρχει κάποια θεσμοθετημένη διαδικασία για την εξέταση των υποψηφίων

• ∆εν υπάρχουν βιογραφικά για όλους τους προσληφθέντες

• ∆εν αναφέρεται συγκεκριμένη θέση εργασίας των προσλαμβανομένων παρά μόνο γενικά ότι προσλαμβάνονται στη ∆/νση Εξυπηρέτησης Επιβατών
  

Για τις προσλήψεις 2008

• Την περίοδο αυτή προσλήφθηκαν συνολικά 145 άτομα. Οι προσλήψεις παρουσιάζουν τα ίδια προβλήματα με την παραπάνω περίοδο.

Για τις προσλήψεις 2009

• Στην περίοδο των εννέα (9) αυτών μηνών προσλήφθηκαν συνολικά 326 άτομα (αποφάσεις ∆Σ μέχρι 04.09.2009).
• Καταγράφεται μεγάλη αύξηση των προσλήψεων αφού το έτος αυτό διενεργείται το 50% των συνολικών προσλήψεων της περιόδου 31.03.2004-04.10.2009.

• Οι ανωτέρω καταγραφείσες παθογένειες και δυσλειτουργίες του συστήματος προσλήψεων της εταιρίας παγιώνονται και επιτείνονται, ενισχύοντας τη διαπίστωση ότι οι προσλήψεις δεν γίνονται βάσει αξιοκρατικών κριτηρίων και διαφανών διαδικασιών.

Ακολουθεί μία μακρά λίστα με παρατηρήσεις του τύπου:

6) Με την Απ. ∆Σ 846/09.05.2009 προσελήφθησαν 24 άτομα.

• Ο ΘΖ και ΑΠ έδωσαν συνέντευξη στις 14.05.2009, δηλ. πέντε ημέρες μετά την πρόσληψή τους.
• Ο ΘΖ είναι κάτοικος Λάρισας και χωρίς καμία επαγγελματική εμπειρία, προσελήφθη ως υπεύθυνος σταθμού.
• Ο ∆Β είναι κάτοικος Λάρισας και μολονότι έχει αρνητική αξιολόγηση αλλά προσλαμβάνεται ως πωλητής εισιτηρίων.
• …

ΓΙΑ ΤΑ “ΔΙΚΙΑ" ΑΥΤΩΝ ΑΠΕΡΓΟΥΝ; ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ;

Ένα ενδεικτικό πινακάκι:

edit

"Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2009 προσλήφθηκαν 154 άτομα!”

Από το "Εγκλημα στο μετρό”

Ερώτηση: Θα ασκηθούν διώξεις όπως προτείνεται στην σελίδα 48 της έκθεσης;

Ζ. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ

Ζ.1 Αστική ευθύνη

Να ασκηθεί κατά των μελών των ΔΣ της ΑΜΕΛ ΑΕ η εταιρική αγωγή του Κ.Ν.2190/1920 για τη ζημία που υπέστη η εταιρία από τη λήψη απόφασης διενέργεια προσλήψεων προσωπικού ιδιαίτερα κατά την περίοδο από 01.01.2008 έως 31.12.2009. Η ευθύνη των μελών του ΔΣ ερείδεται στο άρθρο 22^α του Κ.Ν.2190/1920 και στο άρθρο 3 του Κωδικοποιημένου Καταστατικού της εταιρίας, σύμφωνα με τα οποία τα μέλη του ΔΣ ευθύνονται για κάθε πταίσμα κατά τη διαχείριση.

Ζ.2 Ποινική ευθύνη

Να διαβιβαστεί η παρούσα στον αρμόδιο Εισαγγελέα για τη διερεύνηση της άσκησης ποινικής δίωξης (απιστία κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση άνω των 15.000€) κατά των μελών του ΔΣ της εταιρίας για παράνομες πράξεις κατά τη διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων (διενέργεια προσλήψεων) ιδιαίτερα κατά την περίοδο από 01.01.2008 έως 31.12.2009, με τις οποίες ζημίωσαν την περιουσία της εταιρίας. Η ποινική ευθύνη των μελών του ΔΣ ερείδεται στα άρθρα 54 επ. του Κ.Ν.2190/1920 και στο άρθρο 15 του Ν.3242/2004.

Πίνακας 12:

Εκτιμώμενο όφελος από αναδιοργάνωση εταιρίας και καταγγελία συμβάσεων υπεράριθμου προσωπικού

Σύνολο 5.342.000€

Η υποκρισία του Αβέρωφ

Όσοι προλάβαμε να υπηρετήσουμε στο ΠΝ (Πολεμικό Ναυτικό), θυμόμαστε το Αβέρωφ όχι για την ένδοξη ιστορία του, αλλά για τα “φαντάσματα" του. Τους στρατεύσιμους-φάντασμα δηλαδή που ήταν γραμμένοι στην δύναμη του μουσείου/μονάδας και υπηρετούσαν τύποις εκεί, ενώ βρίσκονταν στις δουλειές ή στα σπίτια τους.

Η προχθεσινή δεξίωση ήταν το φυσικό επακόλουθο. Το θωρηκτό προορισμός της ελίτ των στρατευσίμων, έγινε και προορισμός για τις δεξιώσεις τους. Κατανοητό όσο και αυτονόητο.

Το μόνο που θα ήθελα είναι να λείπει η υποκρισία όλων για το “πάρτυ με τα μοντέλα”. Πείτε τες πουτάνες να τελειώνουμε, αφού αυτό υπονοείται στις ακραίες όσο και συντηρητικές διαμαρτυρίες που ακούω και διαβάζω. Το δε πειστήριο του εγκλήματος, τα ανορεξικά πόδια που προβάλουν από το μίνι της κορασίδας, είναι αν μη τι άλλο τραγικό.

Ελλάς, Ελλήνων, Υποκριτών.

Μόλις τελειώσει η φασαρία, οι μισοί θα αρχίσουν τα τηλέφωνα επιδιώκοντας την απόσπαση του κανακάρη τους για το “ηρωικό” κατά τα άλλα Αβέρωφ.

Μα τι λέω... Δεν υπάρχουν πια στρατεύσιμοι στο ΠΝ - καταργήθηκαν. Αλλιώς ουδείς θα ενδιαφερόταν για την δεξίωση - απλά θα συνέχιζε να γεμίζει το μουσείο από νέα “φαντάσματα”.

Ξεφτίλες.

"Το τέλος της Μεταπολίτευσης" και οι πολίτες που “μπορούν”

Τελειώνει η πολιτική του καφενέ;

Η παθητική αρνητικότητα των ημερών με καταθλίβει. Συντηρητικοί νεο-ορθοδόξοι επιχειρούν να αναβιώσουν ελιτίστικες ιεραρχίες και επιτροπές “σοφών” (που θα τους περιλαμβάνουν εξ’ ορισμού). Άλλοι Συντηρητικοί Σταλινιστές, επενδύουν στην πλήρη κατάρρευση των πάντων, ευελπιστώντας και αυτοί στην δική τους επικράτηση.

Υπάρχουν και οι απογοητευμένοι που εν μέσω κρίσης και έλλειψης ξεκάθαρων προτάσεων που θα τους διαχωρίσουν από το παρελθόν των γονιών τους, είναι οργισμένοι.

Καλός ο θυμός, αλλά αν δεν έχεις στόχους για να τον διοχετεύσεις παραγωγικά, χάνεσαι. Στην χειρότερη, μπορεί να βρεθείς να “παίζεις” για τον αντίπαλο.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι το πελατειακό σύστημα καταρρέει. Και μαζί του όποιο κομμάτι του πολιτικού συστήματος τρεφόταν από αυτό. Είναι ενδεικτικό ότι για πρώτη φορά το δημόσιο αποδυναμώνεται από επαγγελματικός προορισμός των Ελλήνων. Ανέλπιστο!

Η επόμενη κίνηση είναι να οργανωθούμε οι πολίτες, κι αντί να κλαίμε πάνω από το μνήμα της υπερκατανάλωσης που χάνουμε, να κοιτάξουμε πως θα διαφυλάξουμε ή θα δημιουργήσουμε την επιθυμητή ποιότητα ζωής στις πόλεις μας.

Μία αρχή θα μπορούσε να γίνει ενόψει των ερχόμενων δημοτικών εκλογών.

Αμφιβάλλω σε μεγάλο βαθμό εάν οι υποψήφιοι είναι σε θέση να παράξουν πολιτικό προεκλογικό λόγο με συγκεκριμένες δεσμεύσεις που να αφορούν πραγματικά τις τοπικές κοινωνίες.

Προτείνω λοιπόν, στον χρόνο που μας μένει, να οργανώσουμε εμείς τις κατά τόπους ατζέντες στις οποίες θα πρέπει να απαντήσουν συγκεκριμένα οι υποψήφιοι. Φαντάζομαι κάτι σαν τα γκρουπ που είχαν δημιουργήσει οι 100myria και το IstorikoGhetto.

Τι λέτε;

“Μπορούμε";

Όταν είσαι εφημερίδα...

μπορείς να γράφεις ότι θες, χωρίς καμία συνέπεια, όσο βλαπτική κι αν είναι η ψευδής είδηση που μεταδίδεις (με ή χωρίς δόλο).

Βλέπεις, αν διωχθεί μία φυλλάδα που γράφει χοντροειδή ψέμματα, θα πληγεί η “Ελευθερία” του Τύπου και θα μιλήσουμε για λογοκρισία και Χούντα...

Υβριδικά και Moskvich - an inside joke

Sideparikng requires a lot of skill - especially when one has one of these in the lot. :)

Πολιτικοί σε κρίση

Δεν μπορώ να ακούω πολιτικούς να μιλάνε για το τέλος της πολιτικής. Αν το πιστεύουν να πάνε σπίτια τους. Αν όχι, να μας πουν τι κάνουν για να ξεπεραστεί η πασιφανής κρίση που βιώνουν όλοι οι χώροι, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής.

Αλλιώς πρόκειται για δηλώσεις πολιτικάντηδων, και ως τέτοιες, μέρος του προβλήματος.

Στη δουλειά σας γρήγορα - οι μισθοί τρέχουν.

United Nations Joint Statement for the Israeli killings of flotilla Aid activists

United Nations Joint Statement

Joint Statement of

Robert Serry, UN Special Coordinator for the Middle East Peace Process and Filippo Grandi, Commissioner-General of the UN Relief and Works Agency

31 May 2010

We are shocked by reports of killings and injuries of people on board boats carrying supplies for Gaza, apparently in international waters. We condemn the violence and call for it to stop. The situation is still ongoing and we are awaiting confirmation of what has happened. However, we are in contact with the Israeli authorities to express our deep concern and to seek a full explanation. We are also urging them in the strongest terms to ensure that no further steps are taken that could endanger civilian lives.

We wish to make clear that such tragedies are entirely avoidable if Israel heeds the repeated calls of the international community to end its counterproductive and unacceptable blockade of Gaza.

For media inquires
Hayat Abu-Saleh
Office of the UN Special Coordinator for the Middle East Peace Process (UNSCO)
Public Information and Media Unit
Tel: 972-2-5687287
Mobile: 972-54-6631114
E-mail: abusaleh@un.org
www.unsco.org

source

Το δίκιο και η Δικαιοσύνη

“Με έπνιγε το δίκιο μου κύριε Πρόεδρε!”

Δίκιο, Δίκαιο, Δικαιοσύνη, κεκτημένο, νόμιμο & ηθικό…

Ο καθένας διαλέγει από το καλάθι, αναλόγως την περίπτωση και πορεύεται για να δικαιολογήσει ενδεχομένως τα αδικαιολόγητα, ενώ υπάρχουν όντως και οι φουκαριάρηδες (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης) που δεν βρίσκουν τα δίκια τους όσο και να χτυπιούνται.

Και να που μπερδεύτηκα πριν ακόμα ξεκινήσω να γράφω. Ποια δίκια; Κάτι ή είναι δίκαιο βάσει Δικαίου και άρα μαχητό ή δεν είναι. Αν πρέπει να το διεκδικήσεις πας στα δικαστήρια. Κι αν βγάλεις άκρη καλώς. Αν δεν βγάλεις όμως; Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Πριν ένα μήνα πέθαναν από ασφυξία τρεις εργαζόμενοι και ένα αγέννητο παιδί στην Αθήνα. Την Δευτέρα σκοτώθηκαν 9 άμαχοι στα ανοιχτά της Γάζας. Αύριο ο Χρήστος θα σφάξει τον γείτονα που συνεχίζει να παρκάρει μπροστά απ’ την πόρτα του, κοκ.

Δεν βγαίνει άκρη έτσι όμως. Δεν γίνεται. Γιατί η Μαρφίν θα πάρει ένοπλους φρουρούς σεκιουριτάδες τον άλλο μήνα, η Χαμάς θα εκτοξεύσει 10 ρουκέτες που θα απαντηθούν από Ισραηλινά F-16, ενώ ο γείτονας…

Είμαστε η πιο εξελιγμένη μορφή μας. Έχουμε το πιο εξελιγμένο νομικό πλαίσιο και διαδικασίες, με χιλιάδες δικλείδες και ασφάλειες που ναι, δεν αρκούν αλλά είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Οι αρχές μας έχουν ιεραρχηθεί, με πρώτη την προστασία της ανθρώπινης ζωής, και ακολουθούν απίστευτες χαρτογραφήσεις αναλόγως την περίπτωση. Αντίστοιχα έχουμε ιεραρχήσει το μηχανισμό απόδοσης δικαιοσύνης, από το τοπικό ειρηνοδικείο μέχρι το δικαστήριο της Χάγης.

Παράλληλα έχουμε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, που ιδρύθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τους γνωστούς λόγους.

Όταν παραμερίζουμε όλα αυτά γιατί μας πνίγει το δίκιο μας, παραμερίζουμε ότι χτίσαμε τόσα χρόνια. Παραμερίζουμε τον πολιτισμό μας και ότι μας ξεχωρίζει από τα ζώα και αρχίζουμε να μιλάμε για 'στριμωγμένες γάτες' που έβγαλαν τα νύχια τους και επιθετικές ‘τίγρεις' και ‘γεράκια'.

Κι εκεί ξεκινάει η βαρβαρότητα - η κατάλυση των πάντων. Όταν πρόκειται για μία οργάνωση που περιφρονεί το δικανικό εκ θέσεως, δεν μπορείς να πεις και πολλά. Όταν όμως η βαρβαρότητα εκφράζεται από κράτη που μετέχουν και στηρίζουν υποτίθεται όλα αυτά τα λαμπρά μας επιτεύγματα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.

Γιατί ποιο άλλο σκοπό έχουν τα κράτη από την συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων σε καθεστώς κράτους δικαίου;

Δεν ζούμε πλέον μόνο την δική μας ζωή. Μαθαίνουμε και βιώνουμε ότι συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου. Δείχνουμε αλληλεγγύη στους σεισμόπληκτους της Ταϊλάνδης, ζούμε τον πόνο της Νέας Ορλεάνης, βλέπουμε κόσμο να πεινάει στα ερείπια της Γάζας ενώ έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία των οργανισμών που ιδρύσαμε για να πλησιάζουν αντικειμενικές αλήθειες στον βαθμό του εφικτού. Oι περισσότεροι έχουμε την δυνατότητα για σύνθετη σκέψη περί νόμιμου και ηθικού. Και η σφαγή της Δευτέρας δεν ήταν τίποτα από τα δύο.

Whatever you do, don’t give them chocolate

It is forbidden by the Israeli State and the terms of its “blockade” of the Gaza strip.

Respect the rules, or get abducted - even shot. You terrorists!