Μικρός έπαιζα Monopoly με το μικρό μου αδερφό. Είχα βγάλει ένα κανόνα, για να κάνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον: όποιος αγόραζε κάτι, έβαζε τα λεφτά στο κέντρο.
9 φορές στις 10 στάθηκα πιο τυχερός από εκείνον και τα μάζεψα. Προς το τέλος του παιχνιδιού, εγώ υποκαθιστούσα (εθελοντικά ο μεγαλόθυμος) την τράπεζα, και του προσέφερα μέχρι και τα χρήματα διέλευσης από την αφετηρία…
Το παιχνίδι δεν τελείωνε επειδή εκείνος έμενε ταπί - τον δάνειζα και τα σημείωνα. Θα έπρεπε να είχα προχωρήσει και σε κατασχέσεις, αλλά δεν τις ήξερα τότε...
Το παιχνίδι συνήθως τελείωνε με εκείνον να τινάζει το ταμπλό στον αέρα και να με κυνηγάει με τις πυτζάμες μέσα στο σπίτι.
Κι όλα αυτά με ψεύτικα λεφτά - ένα παιχνίδι, με αλλοιωμένους κανόνες όμως.
2 σχόλια:
Τόσο επίκαιρο.
Εκπληκτική ανάρτηση Κωνσταντίνε!
Την καλημέρα μου!
ThanX John
Δημοσίευση σχολίου