25.6.10

Ένας μπάτσος λιγότερος;


Η ρητορική, και δη η συστηματική, δεν είναι άνευ πρακτικών αποτελεσμάτων.

Η σύλληψη της 17Ν, δεν ήταν απαραίτητα το τέλος της τρομοκρατίας. Αλλά ήταν σίγουρα το τέλος μίας εποχής σε ότι αφορούσε την ανοχή της κοινωνίας προς πολιτικούς δολοφόνους. Ήταν μία νίκη του ορθού λόγου που έλεγε ότι“στην κοινωνία μας δεν δεχόμαστε την δολοφονία με καμία δικαιολογία”. Και αυτό περιελάμβανε πλέον και τις πολιτικές δολοφονίες.

Οι ρητορικές τύπου “η κυβέρνηση κατέλυσε την δημοκρατία” (Αλέκος Αλαβάνος) & “τρομοκρατία της κυβέρνησης” (ΚΚΕ) χτίζουν μία νέα συναίνεση για πολιτική αντι-βία και “αντίσταση” εφόσον κάποιος δεχτεί ότι αυτές οι δηλώσεις ευσταθούν. Άρα δεν είναι ούτε γραφικές, ούτε αστείες, ούτε άνευ αποτελέσματος.

Το ίδιο και το αυτό ισχύει σε μικρότερη κλίμακα, για το συμβάν στην Σπάρτη με τα 15χρονα που επιχείρησαν να κάψουν μετανάστες. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα παιδιά αυτά είχαν πειστεί ότι "οι ξένοι δεν είναι σαν κι εμάς”, “βρωμάνε”, “γεννοβολούν βάσει σχεδίου Ισλαμοποίησης της Πατρίδος” κλπ. Και κάπως έτσι θεώρησαν αυτονόητο το “δίκιο” του εμπρησμού που επιχείρησαν.

Χθες επιχειρήθηκε η δολοφονία του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Σκοτώθηκε τελικά ο Υπασπιστής του. Ήταν ένας χαμηλόμισθος δημόσιος υπάλληλος με δύο παιδιά ή ένας “Μπάτσος, Γουρούνι, Δολοφόνος”; Ένα εργαλείο λιγότερο της “Χούντας που μας κυβερνάει”; Μία αποδεκτή απώλεια;

Σε ότι με αφορά, στις σύγχρονες κοινωνίες δεν νοείται η “εξόντωση”, που γράφει ο ανεγκέφαλος στο Indymedia, κανενός. Γι αυτό δεν σκοτώνουμε τους βαρυποινίτες μας, όπως κάνουν στο Τέξας ή την Κίνα, δεν έχουμε “εχθρούς” επειδή διαφωνούμε με τα λόγια ή τις πράξεις τους. Και σεβόμαστε τις διαδικασίες του πολιτεύματος του οποίου μετέχουμε, ειδικά όταν αυτές μας έχουν δώσει έδρανα στο Κοινοβούλιο με την βούληση και την συμμετοχή μας (εκλογές).
Τα υπόλοιπα είναι λόγια. Πολύ επικίνδυνα και δυνάμει δολοφονικά λόγια ανεγκέφαλων.


Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Γιώργου Βασιλάκη.


9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα είναι η ίδια ρητορική που δεν θέλει την νομιμοποίηση των προσφύγων στα γκέτο της Αθήνας..

Είναι η ίδια ρητορική που κλείνει τα λιμάνια σε έλληνες και ξένους τουρίστες..

Είναι η ίδια ρητορική που νομιμοποιούσε τους καμμένους απο την πυρκαγιά στο Κ.ΜΑΡΟΥΣΗΣ το '91.. τους υπάληλους στην Μαρφίν πρόσφατα..

Η ίδια ρητορική που καταλαμβάνει κτίρια, καταλύει την λειτουργία της πόλης, επιτίθεται στο κοινοβούλιο, σπάει καταστήματα υπερχρεωμένων...

Είναι η ρητορική που κατασκευάζει 'ταυτότητα' σε αγοράκια και κοριτσάκια που δεν έχουν...

Και η ίδια ρητορική που τελικά 'κατασκευάζει' και τοποθετεί δολοφονικές βόμβες..

constantinos alexacos είπε...

Σημειολογική παρατήρηση: το σηκωμένο δαχτυλάκι. Μου έμεινε από το κύκνειο άσμα του Παυλίδη και μετά. Είναι απροσδόκητο το πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν τον δείκτη τους οι συντηρητικοί του αν-ορθολογισμού, όταν ξεστομίζουν τις επικίνδυνες και βλαπτικές ανοησίες τους.

Nicholas είπε...

κάντε ένα κόπο να το δείτε μέσα από το πρίσμα των επαναστατημένων στη Γαλλία του 1789. Χωρίς να παρεξηγηθώ ότι επικροτώ την δολοφονία.

Λουκάς Σταμέλλος είπε...

Παρατήρηση δική μου:

Η ρητορική του «Ανώνυμου» (10:40) είναι που ταυτίζεται με την ισοπέδωση, το τσουβάλιασμα και τη λογική της συλλογικής ευθύνης βάσει των οποίων λειτουργούν οι δολοφόνοι.

Τέτοιες λογικές του παραλόγου θα οπλίσουν μια «δημοκρατική» απολυταρχία στο μέλλον.

Διότι το δικαίωμα στην απεργία, με τις όποιες - εγγενείς και προαποδεκτές από την κοινωνία - συνέπειες (λιμάνι), ο ωμός χειρισμός της βίας, από τον «νόμιμο» κάτοχό της, κάτω από την παράγκα μιας βιασμένης «νομιμότητας» (Κ. Μαρούση), η πραγματική πολιτική αντι-βία (έφοδος στη Βουλή 5/5) και μια ζωώδης, ενστικτώδης αγελαία συμπεριφορά (φασισμός), δεν μπορούν να ταυτίζονται.

Κάτι τέτοιο αποτελεί λογικό άλμα, άλμα στο κενό, σε ηθικό και πολιτισμικό κενό, από το οποίο μετά δεν θα μπορέσει να μας ανασύρει κανένας ορθολογισμός.

Αυτά είναι τα επικίνδυνα μονοπάτια του τυφλού πασιφισμού. Της μη-βίας του καναπέ, όχι της μη-βίας της κοινωνικής δράσης.

Η πολιτική (ή απολίτικη) (αντι-)βία είναι φαινόμενο, αντίδραση, κοινωνικό δεδομένο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Όχι μεμονωμένα. Όσο και να ξεπαστρευτούν οι αυτουργοί, αν δεν εκριζωθούν τα αίτια, θα κυνηγάμε την «κοινωνική ειρήνη» ως χίμαιρα. Όπως κυνηγούσαν στην ΕΣΣΔ την «αταξική κοινωνία».

constantinos alexacos είπε...

@potmos είχαμε δολοφονία

Λουκάς Σταμέλλος είπε...

@c.alexacos (19:25)

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η όποια κυβέρνηση (έτυχε να είναι ΠΑΣΟΚ) προτιμά να αναστείλει (μουλωχτά) τις όποιες δημοκρατικές λειτουργίες, για να χειριστεί πιό άνετα τις συνθήκες κοινωνικής αναταραχής που αιτιολογημένα ακολουθούν σε περιόδους κρίσης.

Δηλαδή πρέπει να πάψει όποιος το καταγγέλλει αυτό, επειδή είχαμε μια εγκληματική πράξη;

Βλέπεις, αυτό εννοούσα και την άλλη φορά, στο γεγονός της Μαρφίν, όταν είπα ότι ο ΓΑΠ έκανε «πολιτική επί πτωμάτων».

Και μια σκέψη παραπέρα: αν συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται κατ' αυτόν τον τρόπο τέτοια περιστατικά, θα αρχίσω να πιστεύω ακράδαντα αυτό που απλά κρατάω ως μια τρελλή εκδοχή τώρα.

constantinos alexacos είπε...

@potmos
Δεν σου ζήτησα να σταματήσεις τίποτα. Αλλά το ποστ έχει να κάνει με την δολοφονία ως εγκληματική πράξη και τις ενδεχόμενες συνέπειες της συντηρητικής και μη ορθολογικής ρητορικής μερίδας του πολιτικού κόσμου.
ΥΓ: προσωπικά πιστεύω ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες ανοίγουν τους τελευταίους μήνες - δεν κλείνουν. Αλλά αυτό είναι μία από τις πάγιες διαφωνίες μας όσο και εκτός θέματος. :)

Γκιωνης είπε...

. Δεν έχει νόημα κανένα σχόλιο από μένα. Μού αρεσε η οπτική γωνία στο γεγονός και ο συνδυασμός του με την περιρέουσα ατμόσφαιρα !
. Θα το ανεβάσω για τούς φίλους μου στο Fb.

constantinos alexacos είπε...

http://buzz.reality-tape.com/story.php?title=Πολιτης-Ένας-μπάτσος-λιγότερος

Translate