Ο Πρωθυπουργός έμοιαζε να υποδέχεται τον βαρετό ξάδερφο από το χωριό. Η πάντα ξεκούρδιστη μπάντα, οι εθνικοί ύμνοι που έφταναν από το ανοιχτό παράθυρο στα αφτιά του, δεν τον αφύπνισαν, δεν σήμαναν κάτι.
Είχε στείλει τον Καμμένο να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο, 48 ώρες μετά την τηλεοπτική συνέντευξη όπου εκθείαζε τον νικητή των αμερικανικών εκλογών, ντυμένο με την πιο κόκκινη γραβάτα-υπογραφή-Τραμπ που μπορούσε να βρει. Αντιαμερικανική ‘πισινή’ για τα συντρόφια, ή ‘γέφυρα’ στον Τραμπ; Μπορεί και τα δύο.
Στο στραβοστρωμένο χαλί της Ηρώδου Αττικού τον υποδέχτηκε ο κύριος Προκόπης. Τα είπαν για λίγο στο χρυσό καναπεδάκι από τα 50’ς και τον έστειλαν στον κύριο Αλέξη.
Τον καλοδέχτηκε στο σαλόνι, χωρίς να κρύψει την κούραση του. Με λυμένα τα διλήμματα για το χρώμα της γραβάτας, με το πουκάμισο ξεκούμπωτο και ακολλάριστο, βυθισμένος στην πολυθρόνα του, πότε κοίταζε το ρολόι του και πότε χασμουριόταν.
Λίγο αργότερα, όρθιος, δίπλα στο μεγάλο τζάκι, σα να ξύπνησε. Θα έλεγε ό,τι είχε να πει, κι ας ήταν ο «ξάδερφος» δίπλα. Κάποτε ίσως καταλάβει πως η στοιχειώδης ευγένεια προστατεύει πρωτίστως τον ευγενή, αλλά δεν ήταν σήμερα αυτή η μέρα.
«Δεν είναι ώρα για τείχη, αλλά για γέφυρες». είπε. Με τον Τραμπ η γέφυρα. Αυτό ήταν το εύρημα του λογογράφου του, που στραγγάλισε την προοδευτική προτροπή ενάντια στον απομονωτισμό. Μπράβο Αλέξη. Τους την έφερες πάλι, των προοδευτικών. Των εχθρών.
Στο δείπνο, στην πρόποση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, παραλίγο να μη σηκωθεί. Τον ανάγκασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που ήταν ήδη όρθιος σαν από ώρα, με το σακάκι κουμπωμένο, το ποτήρι στο χέρι και το καλύτερο χαμόγελό του στα χείλη.
«Stin ygeia sas».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου