Ευτυχώς «δεν γίναμε Φιλιππινέζες»

Ένας καλός φίλος, είχε πει για το προσφυγική κρίση πως: «δεν είναι κρίση, αφού η λέξη κρίση ενέχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού - του απρόβλεπτου». Το ίδιο ισχύει και για όσα βλέπουμε κάθε βδομάδα με τα περιστατικά βίας, το ίδιο ισχύει και για τους χθεσινούς θανάτους στη Μόρια: ήταν αναμενόμενοι. 

Οφείλουμε να δούμε τα πράγματα καθαρά, στην πραγματική τους διάσταση. 

Η κυβέρνηση δεν κυβερνάει. Υπογράφει με δισταγμό ό,τι αναγκάζεται να υπογράψει, αλλά αυτό δεν είναι διακυβέρνηση. Δεν παίρνει πρωτοβουλίες δεν εντοπίζει προβλήματα στα οποία να δίνει βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες λύσεις, αλλά αναλώνεται με μανία στον εντοπισμό «εχθρών». Συμπτώματα ακραίας εγωπάθειας που καμία σχέση δεν έχουν με το αντικείμενο της διακυβέρνησης - το δημόσιο συμφέρον - με μοναδικό σκοπό την παραμονή τους στην εξουσία, μέσα από επικοινωνιακές σκιαμαχίες. 

Ο Πρωθυπουργός που εκλέχθηκε ως αριστερός, παρεδόθη στην ακροδεξιά από την πρώτη ημέρα. Είτε το κατάλαβε, στην περίπτωση που το έκανε συνειδητά, είτε από αλαζονεία και κυνισμό, οπότε παλεύει ακόμα με τα φαντάσματα μίας τάχα αριστερής διακυβέρνησης. Λίγο μας ενδιαφέρει τι από τα δύο ισχύει - δεν είμαστε εξομολογητές του. Αυτό που μας ενδιαφέρει, όμως, είναι το αποτέλεσμα. 

Η αδράνεια της κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα και έλλειψης προσανατολισμού - ιδεολογικού προσήμου - εκδηλώνεται με τον πιο εξωφρενικό τρόπο στο Προσφυγικό. Η κουτοπονηριά υπέδειξε πως το Προσφυγικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέρος της οικονομικής διαπραγμάτευσης, υποκαθιστώντας τη σκληρή δουλειά και την ανάληψη πολιτικού κόστους. Ο κυνισμός, επέβαλλε πως θα αφεθεί ως θέμα στην τύχη του, προκειμένου να μην δυσαρεστηθεί ο ακροδεξιός κυβερνητικός εταίρος, ο επιχαίρων για την εκλογή Τραμπ, που δήλωσε από νωρίς πως «ο Ελληνικός Στρατός δεν θα γίνει catering των μεταναστών». 

Η χωρίς συντονισμό ή επικεφαλής τριανδρία των Καμμένου, Μουζάλα και Τόσκα, ήταν απόφαση του Πρωθυπουργού. Όπως ήταν Πρωθυπουργική και η ανοχή σε όσα αυτή έφερε. Εν μέσω όλων αυτών, η κομμουνιστική - ουχί αριστερή - καχυποψία προς τους διεθνείς οργανισμούς και όποιον μπορούσε να βοηθήσει. Η καχυποψία είναι το καλό σενάριο. Το κακό, θα ήταν να υπάρχει πρόθεση στις εικόνες όπως αυτές της Ειδομένης, με τον Τόσκα να λέει πως θα μοιράσει φαγητό ο στρατός, τον Καμμένο να το αρνείται, και τον Κυρίτση εκ μέρους του Μουζάλα να λέει «συμβιβαστικά» πως ο στρατός θα μαγειρέψει, αλλά δεν θα «σερβίρει» (μοιράσει), για να ικανοποιηθούν τα ακροδεξιά blogs που έγραφαν για «Φιλιπινέζες». 

Η Ελλάδα δεν έχει προσφυγικό πρόβλημα άπαξ και σταμάτησαν οι ροές. Έχει το πολύ 60.000 κόσμο. Η Γερμανία θα τους είχε απορροφήσει σε 30 ημέρες - 2.000 την ημέρα επεξεργάζεται. Υπάρχουν όροι όμως σε αυτό. Να μην βάλεις άσχετους στην υπηρεσία του ασύλου, αλλά εξειδικευμένους απόφοιτους της Νομικής. Να κάνεις την αίτηση που ακόμα περιμένουν οι Γερμανοί, για να σου στείλουν και δικούς τους. Να συνεργαστείς με τις διεθνείς οργανώσεις. Να απορροφήσεις τα 450 εκατομμύρια που ακόμα λιμνάζουν στις Βρυξέλλες, γιατί δεν κάναμε τη Διαχειριστική Αρχή (και το πάρτι καλά κρατεί - θυμηθείτε τις σχετικές παραιτήσεις όσων αρνήθηκαν να είναι θεατές). Για τα δε χρήματα που δεν απορροφούμε, πληρώνουμε πρόστιμα από πέρσι! 

Με τον πρόσφατο ανασχηματισμό, δημιουργήθηκε Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, τάχα για να αντιμετωπίσει την έλλειψη επικεφαλής. Δεν είναι της παρούσης, αλλά πρέπει να σημειωθεί, πως το νέο υπουργείο άφησε τις υπηρεσίες που αφορούν την παροχή της ιθαγένειας στο υπουργείο των Εσωτερικών. Μην σκανδαλιστεί ο κυβερνητικός εταίρος, ή μη χαθούν τα ακροδεξιά ψηφαλάκια που πλέον ακολουθούν το περίεργο μόρφωμα; Ας σημειωθεί επίσης, πως το μόνο κόμμα που αντέδρασε σε αυτό, ήταν το Κίνημα· μερικοί, συνεχίζουν να μην φοβούνται το πολιτικό κόστος. 

Θα ήταν παράδοξη η επιδείνωση των ζητημάτων που απορρέουν από το Προσφυγικό, μετά την ίδρυση αυτόνομου υπουργείου, αν δεν υπήρχε ο παράγοντας της αρχικής συμμαχίας του Αλέξη Τσίπρα με την ακροδεξιά. Οι χθεσινοί θάνατοι, δυστυχώς, είναι το αποτέλεσμα. Όπως ήταν και τα επεισόδια που προηγήθηκαν. Φαίνεται πως απέναντι στην σώρευση των δεινών της αδράνειας, υπήρξε πλέον μία χαλάρωση της ασφάλειας, που επέτρεψε την ενεργοποίηση των Χρυσαυγητών. Στις δικές τους φωτιές, ήρθε χθες να προστεθεί και αυτή που πήρε από τη ζωή μία γιαγιά, που μαγείρευε σε ένα τσουκάλι, για το εγγόνι της. Ευτυχώς, όμως, «δεν γίναμε Φιλιππινέζες». Είναι και το μόνο που θα εκτιμήσουν οι νέοι τομεάρχες, Βαρβιτσιώτης και Βούλτεψη, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που ο κ. Μουζάλας κατηγορεί, σκιαμαχώντας για μία ακόμη φορά, για παρεμπόδιση του έργου του.