Διαγκωνίζονται στο ποιος θα μας πάει πιο πίσω

Η διαμάχη για την «αριστεία» (και το «ηθικό πλεονέκτημα») δεν ξεκίνησε σήμερα με το Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει κληρωτούς σημαιοφόρους στις παρελάσεις των δημοτικών σχολείων, αντί των αριστούχων. Η προσπάθεια να καλυφθεί το κενό πολιτικής με θεολογική ηθικολογία δεν είναι κάτι καινούριο.

Αμφότεροι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ανήμποροι και ανίκανοι να αγγίξουν τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, περιορίζονται σε μάχες εντυπώσεων. Έρμαιοι του πελατειασμού που δεν προτίθενται να αποτάξουν για να τον συντρίψουν, δεν έχουν τίποτα να προτείνουν, πέρα από κούφια «θα», Ζάππεια και Θεσσαλονίκες. Θυμάστε μία πρόταση; Μία!

Είναι τόσο κυνικοί για την σιωπή τους σε όσα πρέπει να γίνουν, που δεν ντρέπονται να μεταφέρουν τον στείρο σκυλοκαβγά τους ακόμα και στα σχολεία – στα παιδιά του δημοτικού. Για το ποιος θα σηκώσει ένα πανί, σε ένα αναχρονιστικό πανηγύρι.

Φτάσαμε στο 2017 και συνεχίζουν να σφυρίζουν κλέφτικα μπροστά στον πελατειασμό που έχει φτάσει να αποσαθρώσει ακόμα και το θεσμικό πλαίσιο – αυτό που καθορίζει τη συνύπαρξη μας και τις προσπάθειες μας για αυτοπραγμάτωση και δημιουργία. Ένα θεσμικό πλαίσιο που στα χέρια του «Καταλληλότερου» διευκόλυνε διορισμούς, δαπάνες και χαριστικές πράξεις σε κρατικοδίαιτους, μέχρι παρολίγον χρεοκοπίας της χώρας. Του «Καταλληλότερου» που ο κ. Τσίπρας έχει συμπεριλάβει στις τάξεις της κυβέρνησης του με συγκεκριμένες υπουργοποιήσεις, όπως και την πρόταση για ΠτΔ, ενώ ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει πως «ήταν ένας καλός Πρωθυπουργός που είπε την αλήθεια». Ο επικεφαλής της στατιστικής απάτης που μας έκανε σούργελο στην υφήλιο, άριστος! Αμ αυτό δεν είναι αριστεία – η αυλή της Φρειδερίκης είναι, με κριτήρια ό,τι τους εξυπηρετεί.

Κάθε πρόοδος της κοινωνίας, θα κριθεί στο βαθμό ελευθερίας που θα δοθεί στους πολίτες της για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Δεν θα πετύχουν όλοι, αλλά όσοι το κάνουν θα τραβήξουν το σύνολο μπροστά. Όσοι δεν τα καταφέρουν, δεν θα εγκαταλειφθούν, αν η αποτυχία ήταν καταστροφική, ενώ όσοι αρκέστηκαν σε λιγότερα, σε μία ήσυχη ζωή, δεν θα είναι πολίτες δεύτερης διαλογής, ως μη άριστοι. Ή να είναι; Ας μας πει ο κ. Μητσοτάκης.

Αυτή η προσπάθεια των πολιτών έπρεπε να είναι στο κέντρο της πολιτικής, ειδικά σε καιρούς κρίσης, για λόγους Δημοκρατίας, ισότητας, όσο και οικονομικής ευημερίας. Πού εντάσσεται σε αυτό η κούφια αριστεία; Και πώς μετριέται; Από ποιον; Η όποια αριστεία είναι πρωτίστως ατομική υπόθεση. Ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά, στο πλαίσιο της δικής του πραγματικότητας, ενώ δεν ελέγχεται και δεν κατευθύνεται από κανενός είδους κομμουνιστικό ή φασιστικό συγκεντρωτισμό.

Ποιος σεβασμός σε ποιανού τα όνειρα - ετούτοι διαγκωνίζονται στο ποιος θα μας πάει πιο πίσω. Η ΝΔ που σήμερα εμφανίζονταν οργίλη για τις αλλαγές στο νόμο του 2011, τον ξεχαρβάλωσε πρώτη, ένα χρόνο μετά την ψήφιση του! Αυτή ήταν η πρώτη τους νομοθετική πράξη, με γνώμονα την ίδια εκλογική πελατεία – την ίδια μερίδα των πανεπιστημιακών που δεν θέλουν  Έλληνες της διασποράς να τους χαλάνε την επετηρίδα και το σύστημα της κατουρημένης ποδιάς. Η επαναφορά του ασύλου είναι απλώς το ντεκόρ – η πινελιά που κάνει τη διαφορά, για τα μάτια του κομματικού οπαδού.

Η δε ‘νέα’ εκδοχή της Νέας Δημοκρατίας, αντί να σκίσει τον υπουργό για φαλλοκρατισμό, όταν συνέδεσε την ισότητα των πολιτών με την ισότητα εκπλήρωσης της στρατιωτικής τους θητείας γυρίζοντας μας στο «άλλο τα παιδιά και άλλο τα κορίτσια», κηρύσσει πόλεμο στους «ανεπρόκοπους» Έλληνες, ακολουθώντας τα στερεότυπα που μας βασάνισαν από την αρχή της κρίσης περί μη-άριστων, τεμπέληδων, λαού ήσσονος προσπάθειας και άλλα πολλά Bild-ικά. Αν αυτή είναι η προεκλογική τους αφήγηση, κάποιος πρέπει να τους πει πως δεν κάνει ούτε για στάτους στο facebook.

Η αποχή των πολιτών θα μεγαλώνει, ενώ οι εκλογές θα κερδίζονται από κομματικούς στρατούς και πελάτες. Αυτή είναι μία πορεία καταβύθισης της Δημοκρατίας και της οικονομίας, όπως τη ζούμε για τουλάχιστον δέκα χρόνια ύφεσης και επτά χρόνια μνημονίου. Αν δεν αλλάξει, θα μετατραπεί σε αργό σπιράλ θανάτου. Το μόνο που θα μείνει τότε, θα είναι το πανί, κενό περιεχομένου. Κι αυτοί να τσακώνονται για το αν η ραφή στο στρίφωμα θα πρέπει να είναι από τα αριστερά προς τα δεξιά για λόγους «αριστείας», ή το ανάποδο λόγω «ηθικού πλεονεκτήματος».

Κάποια στιγμή, ας ντραπούν όσους τους παρακολουθούν κοιτώντας το εκκαθαριστικό της αποτυχίας τους, αγωνιώντας για το πως θα πληρώσουν τα φροντιστήρια που θα ξεκινήσουν σε λίγες εβδομάδες, τα φροντιστήρια της προκάτ παπαγαλίας που θα κατασκευάσει σειρές... αρίστων.