Η χυμένη καρδάρα της σχολικής χρονιάς

Η κρίσιμη ερώτηση που ουδείς απαντάει για τα σχολεία, στο ζήτημα του αν πρέπει να ανοίξουν ή όχι, είναι το για πόσο καιρό να ανοίξουν τα σχολεία; Η απάντηση, όταν στα μέσα Μαΐου θα έχουμε ήδη τον πρώτο καύσωνα, είναι όχι για πολύ.

Όποιος μεγαλώνει ή διδάσκει παιδιά, γνωρίζει πως η επάνοδος στο σχολείο μετά από μακρά περίοδο στο σπίτι απαιτεί μία αναπόφευκτη προσαρμογή. Τα παιδιά τον πρώτο καιρό κουράζονται εύκολα και συγκεντρώνονται δύσκολα. Είναι προφανές πως ακόμα κι αν ξεκινήσουν σύντομα να λειτουργούν τα Δημοτικά και τα Γυμνάσια της χώρας, δεν θα έχουν αποτέλεσμα. 

Μέχρι να μπουν τα πράγματα σε μία σειρά, με τις περαιτέρω επιβαρύνσεις που φέρνει ένα σημαντικό γεγονός όπως είναι μία πανδημία, θα πρέπει να σταματήσουν λόγω καλοκαιριού.  Αν δε, εφαρμοστεί και το σύστημα που βλέπουμε τώρα στην Γ'Λυκείου, με την λειτουργία κάθε δεύτερη μέρα ανά τμήμα, ο εναπομείναν χρόνος, κόβεται στο μισό. Πόσες μέρες μας μένουν μέχρι τα μέσα Ιουνίου; 

Μήπως η συζήτηση που επείγει αφορά το πώς θα αναπληρωθούν τα μαθήματα που χάθηκαν φέτος μέσα στην επόμενη χρονιά, με προγραμματισμό, από τώρα, αντί να τρέχουμε αλαφιασμένοι το Σεπτέμβριο; Μήπως πρέπει να συμφωνήσουν όλοι από τώρα, σε ποιο σημείο πρέπει να διακοπεί η ύλη και από πού και πώς θα την πιάσουν στην επόμενη τάξη, αντί να μεταφέρουμε το φετινό χάος στην επόμενη χρονιά; Μήπως πρέπει να προγραμματίσουμε την επόμενη μέρα, αντί να κλαίμε πάνω από την άδεια καρδάρα ταλαιπωρώντας εαυτούς, διδάσκοντες και παίδες ημών; 

Εκτός αν ελπίζει κανείς πως μπορούμε να γίνουμε Κίνα, πως τα παιδιά και οι γονείς τους θα καταφέρουν και θα δεχτούν αντίστοιχα να κάνουν μάθημα με στολές και μάσκες, με όλους τους όρους που εξηγούν καθημερινά οι ειδικοί, με πρώτο όρο: "μην ακουμπάτε τη μάσκα σας".