Λυπάμαι κ. Μανιτάκη, αλλά δεν σας πιστεύω

Αν οι προσπάθειες του κ. Μανιτάκη και της κυβέρνησης συνολικά για τη διοικητική μεταρρύθμιση ήταν ειλικρινείς θα είχε ανοίξει μία συζήτηση για το ρόλο του δημοσίου, για τους τομείς που θέλουμε και μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε εφεξής· εκτός αν οι εκλεγμένοι νομίζουν ότι η οικονομική κρίση είναι κάτι περιστασιακό, κάτι που θα λυθεί με κάποιον από μηχανής Θεό προκειμένου να επιστρέψουν εκείνοι και οι εξαρτώμενοι τους στην προτέρα κατάσταση.

Στα λόγια μας διαβεβαιώνουν όλοι ότι κατανοούν το ζήτημα, ότι είναι διατεθειμένοι να κάνουν αλλαγές και να εκσυγχρονίσουν το παρωχημένο όσο και ξεχειλωμένο κράτος, που εκτείνεται και υπερκαλύπτει όλες τις δραστηριότητες των πολιτών. 

Στην πράξη, ψάχνουν να βρουν το "ποιός/ ποιός/ ποιός θα φαγωθεί". Ποιός μπορεί να βαπτιστεί επίορκος, υπέργηρος (εφεδρεία), ή ό,τι άλλο θα σκαρφιστούν ενόψει κάποιας επίσκεψης της Τρόικας για να ξεχωρίσουν ένα τμήμα του προσωπικού, να το "επικοινωνήσουν" ως πρόβλημα/αντικειμενικό κριτήριο/κλπ, και να δουν στο τέλος, μετά από μήνες αναταραχής και απειλές απόλυσης, το πώς ΔΕΝ θα απολυθεί (βλέπε διαθεσιμότητα το Δεκέμβριο).

Η δημόσια διοίκηση είναι στο κέντρο της ζωής όλων μας, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Εκεί εκφράζεται όλη η πολιτική μιας χώρας, από αυτήν υλοποιούνται οι στρατηγικές της επιλογές, μέσω αυτής ερχόμαστε όλοι σε επαφή με το κράτος μας. Αν υπήρχε πραγματική διάθεση για αλλαγή, για μεταρρύθμιση, η συζήτηση δεν θα ήταν για το ποιός θα μείνει στο δημόσιο, αλλά για το τί θα κάνει στο δημόσιο. 

Αυτό δεν γίνεται ούτε με επιτροπές, ούτε πίσω από κλειστές πόρτες, ούτε σε χαρτοπετσέτες. Είναι εκ βάθρων δομική αλλαγή. Θα ήταν και αντιδημοκρατικό να το επιχειρήσετε μόνος σας κ. Μανιτάκη μιας και μιλάμε για αλλαγή του χαρακτήρα της χώρας, που αν δεν γίνει δεν θα έρθει ποτέ καμία επένδυση.  Δεν υπάρχει κανείς που να μην σέβεται τα χρήματα του τόσο, ώστε να έρθει να τα επενδύσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον· από τον Εμίρη του Κατάρ, μέχρι τον ψιλικατζή της γειτονιάς.

Αντί αυτής της συζήτησης ακούμε ακόμα για το ποιός θα μείνει στο δημόσιο, με τους ίδιους λίγο-πολύ όρους που τις προηγούμενες δεκαετίες συζητιόταν το ποιος θα μπει στο δημόσιο. Όχι ότι σήμερα δεν μπαίνει, κάθε άλλο. Το ΕΣΠΑ και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ να είναι καλά.

Κατόπιν τούτων, λυπάμαι κ. Μανιτάκη, αλλά δεν σας πιστεύω. Θα ζητούσα την παραίτηση σας, σαν πολίτης, αν θεωρούσα ότι το πρόβλημα είστε εσείς· αν πίστευα ότι ο αντικαταστάτης σας θα είχε την βούληση να προχωρήσει. Είμαι βέβαιος όμως ότι το πρόβλημα σας ξεπερνάει - είναι θέμα πολιτικού προσωπικού συνολικά και αφορά και τα 300 έδρανα της Βουλής. Αν έκανα λάθος, θα είχα ακούσει έναν/μία (1) βουλευτή να σας λέει τα παραπάνω σε κάποιον από τους δεκάρικους που παραληρηματικά απαγγέλουν από βήματος. Φευ...

Αφιερωμένο στον Τιτανικό της Ολομέλειας