Φιλολαϊκές αριστοκρατίες

Έχουν δίκιο οι κ.κ. Λαφαζάνης και Καμμένος: η εσωτερική υποτίμηση και η δημοσιονομική προσαρμογή έχουν οδηγήσει τους μισθούς σε πολύ χαμηλά επίπεδα και την ανεργία σε ύψη που δεν είχε δει η χώρα για δεκαετίες. Απ την άλλη κρύβουν τεχνηέντως, επειδή δεν έχουν καμία απάντηση, το γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτή τη βίαιη προσαρμογή: την έλλειψη παραγωγικής βάσης. Η χώρα δεν παράγει - μόνο καταναλώνει. Και μέχρι να ξεκινήσει να παράγει η κρίση θα κλιμακώνεται.

Ουδείς Έλλην πολίτης ή πολιτικός περίμενε την απότομη μεταστροφή της Ευρώπης από μηχανισμό παροχής χαμηλότοκων, σχεδόν χωρίς όρους, δανείων σε τέρας δημοσιονομικής πειθαρχίας και επιβολής λιτότητας. Πολλά μπορούμε να πούμε για τον τρόπο που έγινε και τα καταστροφικά πολιτικά αποτελέσματα σε όλη την Ευρώπη με την άνοδο διαφόρων παλαβών κινημάτων εκτόνωσης του θυμικού και της αγωνίας χειμαζόμενων και δανειστών αντίστοιχα, όπως και τις εκλογικές επιτυχίες αντιδραστικών και αντι-ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Αυτό όμως που δεν μπορούμε να αρνηθούμε είναι την πραγματικότητα του προβλήματος, όπως κάνει από την αρχή της κρίσης η φιλολαϊκή αριστοκρατία της χώρας που συναπαρτίζεται από πολιτικούς παλαιάς κοπής, συνδικαλιστές, ημιμαθείς δημοσιογράφους και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη της χώρας.

Οι μισοί "σώζουν τη χώρα" εδώ και τρία χρόνια αναβάλλοντας τη λήψη κάθε απόφασης που θα άλλαζε το τοπίο και θα επέτρεπε την απρόσκοπτη ανάπτυξη της δημιουργικότητας των πολιτών για να χτίσουν μία νέα οικονομία, ενώ οι άλλοι μισοί κραυγάζουν αντιπολιτευόμενοι με την ευκολία που τους παρέχει "η παλαιά τάξη πραγμάτων", αυτή των εξαψήφιων συνδικαλιστικών απολαβών από το κράτος, της χρόνιας θεσμοθετημένης πολιτικής φοροαποφυγής, όπως και της βουλευτικής αποζημίωσης ως αποτέλεσμα συναλλαγής με τα ΜΜΕ και τις συντεχνίες - αφού έτσι εκλέγονται.

Αμφότεροι κύριοι και κυρίες δεν έχουν κάποια αγωνία για την πραγματική λύση του δράματος, εφόσον αντιμετωπίζουν την κρίση προσωπικά: το άγχος τους επικεντρώνεται στη διατήρηση της φούσκας που τους ανέδειξε. Έξω από αυτήν δεν είναι τίποτα. Δεν έχουν διακριθεί επιστημονικά ή επαγγελματικά - δεν έχουν plan b. 

Έτσι, στην χθεσινή ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο της επόμενης δόσης, έγινε λίγο πριν τα μεσάνυχτα ο κακός χαμός με το θέμα των 5μηνων προσλήψεων άνεργων νέων στους δήμους με μισθούς που κυμαίνονται στα όρια του επιδόματος ανεργίας, εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ απ όσο φαίνεται.

Οι "σωτήρες" τύπου Βενιζέλου έβγαλαν δεκάρικους περί ανακούφισης και διάσωσης, ενώ οι επίδοξοι "σωτήρες" τύπου Λαφαζάνη κατήγγειλαν τον εκμηδενισμό του κατώτατου μισθού. Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει ποιοι είναι οι σημερινοί μισθοί εκτός κομματικού μηχανισμού - στην αγορά και την πραγματική οικονομία. Ή κάνουν ότι δεν γνωρίζουν.

Είναι προφανές ότι οι προσλήψεις αυτές είναι εφάμιλλες των stage του Καραμανλή, αυτά που έληξε ο κακός-κηπουρός-Ραγκούσης, και ότι επανέρχονται τώρα ενόψει δημοτικών εκλογών. Όπως είναι προφανές ότι είτε προσληφθούν είτε όχι, δεν αλλάζει κάτι στην ουσία του προβλήματος - αυτό του χτισίματος μίας νέας παραγωγικής βάσης. Ομοίως και με τους αυτοκινητόδρομους και την κρατική "επένδυση". 

Ίσως να τα δεχόμουν κιόλας όλα αυτά, ως ημίμετρα βραχυπρόθεσμης ανακούφισης, αν έβλεπα να γίνονται παράλληλα οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η οικονομία και η κοινωνία μας. Φευ, αυτά δεν απασχολούν τη φιλολαϊκή αριστοκρατία των κρατικοδίαιτων. Είναι προφανές ότι θα κάνουν ότι μπορούν για την προσωπική τους επιβίωση μέχρι της αναπόφευκτης τελικής τους πτώσεως. 

Ο φόβος παραμένει, ότι θα μας πάρουν μαζί τους. Από την πολλή αγάπη...

Ο κ. Σαμαράς στην cameo εμφάνιση του εχθές στη Βουλή.
Δεν τοποθετήθηκε - για το πηγαδάκι μετά την ψηφοφορία πήγε, αλλά είναι κι αυτό μία αρχή. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να απαντήσει και στην ώρα του Πρωθυπουργού...