Πάντα με τρόμαζαν οι γιορτές
Χαράζει
Η χαρντκορίλα της πολιτικής έχει ξαφνικά μία πικρή γεύση. Σαν κάτι βράδια που κάπνισες πολύ κι έχεις χάσει την αίσθηση.. μία ουδέτερη πικρή μουδιασμένη γλώσσα...
Μπορεί να χει δίκιο ο Νίκος. Μπορεί να μην είναι εκεί. Αλλά πως να με πείσει; Εγώ που θα στηριχτώ; Ετσι κι αλλιώς πάντα αγαπούσα τα λάθη. Κι η απραξία πάντα με τρόμαζε - σαν την γιορτή μου.
Ενα τραγούδι σιγοπαίζει στο υπογάστριο της μνήμης μου... πληκτρολογώ στο youtube... ήταν με τον Al Green ή ψάχνω κάτι άλλο; Θυμάμαι τον τίτλο; Εχω τα πρώτα αποτελέσματα κι ακόμα αβέβαιος... 1973, συνέντευξη, ο Al από το Αρκάσας είναι μόλις 25 κι έχει όλο το χρόνο δικό του... ή έτσι νομίζει... ή εκεί έκανα λάθος/σωστά εγώ...
Η δική μου ζωή είναι στο ξημέρωμα
Είναι μία μέρα από μόνο του
Ξεκινάω ρεπό κι ίσως τραβήξει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου