Απάντηση του Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά στην ερώτηση της Bild, "εάν η κατάσταση παραμένει συγκρίσιμη με εκείνη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης":
"Ναι, αλλά έχουμε διδαχθεί από την Ιστορία…Δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Μια αποκλειστική πολιτική λιτότητας εν μέσω ύφεσης δεν μπορεί να φέρει μια υγιή οικονομία. Αυτή η πολιτική αποσταθεροποιεί τη δημοκρατία, καταστρέφει την κοινωνική συνοχή και μπορεί να οδηγήσει στην άνοδο του εξτρεμισμού. Προσπαθούμε να επιτύχουμε την δημοσιονομική εξυγίανση και με τις ιδιωτικοποιήσεις θα επιδειχθεί πρόοδος."
πηγή skai.gr
Αυτό που δείχνει η ιστορία είναι ότι "η Βαϊμάρη" αποφεύγεται μόνο με χρήματα και αποφόρτιση των πολιτικών εξάρσεων. Η φτώχεια, ο φόβος της φτώχειας, και η πολιτική έξαρση δημιουργούν την όποια Βαϊμάρη, την τότε, τις προηγούμενες, και όσες ακολούθησαν.
Η κυβέρνηση σήμερα δεν κάνει καμία κίνηση προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις. Τα χρήματα των ιδιωτικοποιήσεων δεν πρόκειται να φέρουν καμία ανάπτυξη αν δεν αλλάξει το επενδυτικό τοπίο.
Μέρος αυτής της προσπάθειας θα ήταν ο εξορθολογισμός του κράτους με στόχο την μείωση των περιττών δαπανών και την απόδοση όσων αποφασίσουμε να διατηρήσουμε. Το πρώτο βήμα θα ήταν ο καθορισμός των τομέων και ο επανασχεδιασμός τους - η αλλαγή αντικειμένου των παρωχημένων δομών. Δεν έχει καν συμφωνηθεί ως κατεύθυνση κάτι τέτοιο. Είμαστε ακόμα ένα βήμα πριν, αυτό της κενής ρητορείας.
Στο ζήτημα της αποφόρτισης του πολιτικού κλίματος η κυβέρνηση επιδεικνύει ζήλο στην αντίθετη τροχιά, αυτή της όξυνσης. Η δήλωση της Νέας Δημοκρατίας για την σημερινή επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, είναι ένα μόνο παράδειγμα αυτής της ανόητης και επικίνδυνης πολιτικής, που μόνο ο μικροκομματισμός μπορεί να δικαιολογήσει.
Το δυστύχημα εδώ, είναι ό,τι ούτε η σημερινή Ευρώπη δείχνει να θυμάται αυτά τα πολύ απλά. Οι συντηρητικοί πολιτικοί της, βάζουν τον κοντόφθαλμο μονεταρισμό και το συναισθηματική ηθική πριν την ειρήνη και την ευημερία για το σύνολο της Ένωσης. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα είναι καταστροφικό και για εκείνους, κι ας μην έχουν την οικονομική κρίση στο βαθμό που την βιώνουμε εμείς.
Ένα σχετικό άρθρο για το Βερολίνο εδώ:
όπου περιγράφει πως η εχθροπάθεια έχει πλέον στραφεί εναντίον τουριστών και χίπστερς. Αυτοί είναι το νέο "ξένο σώμα". Η αφορμή είναι η άνοδος των τιμών στα ακίνητα - αυτό που κανονικά ορίζουμε ως ανάπτυξη (ή μέρος της). Απ ότι φαίνεται, ούτε εκεί αναπτύσσονται όλοι μαζί. Όπως είναι φυσικό, αυτοί που μένουν πίσω οικονομικά, με ή χωρίς δική τους υπαιτιότητα, περνάνε στην απέναντι όχθη: αυτή του μίσους, της αντιπαλότητας και του "αντι-_______" (συμπληρώστε κατά περίπτωση).
Θλιβερότερο όλων η έλλειψη πολιτικής απάντησης σε όλα αυτά. Από πρόθεση, όχι από ατύχημα. Οι ικανότεροι και οι επιφανέστεροι του κεντρώου χώρου στην Ελλάδα ούτε προέβλεψαν την ανάγκη για την συγκρότηση ενιαίου μετώπου με την μορφή του κατεπείγοντος, ούτε θεώρησαν ό,τι θα έπρεπε έστω να έχουν προετοιμαστεί.
Θέλει χρήματα, και πάρα πολύ χρόνο για να διεκδικήσεις την ψήφο. Κι όταν δεν έχεις το πρώτο, πρέπει να σπάσεις το κεφάλι σου να δεις με τι θα το αντικαταστήσεις. Αντί για αυτά, οι περισσότεροι επιμένουν ή να παίζουν προσωπικά για την δική τους πολιτική επιβίωση (τι να το κάνεις αγαπημένε στα συντρίμμια που θα ακολουθήσουν;), ή να παρακολουθούν αμέτοχοι ένα ατύχημα σε εξέλιξη.
Ο Τάλεμπ επιμένει ό,τι η ιστορία είναι γραμμένη με μαύρους κύκνους: με αυτά που ουδείς προέβλεψε αλλά άλλαξαν το ρου της εξέλιξης. Μακάρι να έχει δίκιο η μεταφορά της θεωρίας και στην κοινωνία, την ιστορία, την πολιτική. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να βρέξει ο ουρανός λεφτά, και σαν την Μελίνα στη γνωστή ταινία να πάμε όλοι στις παραλίες (ξανά) για το happy end.
Άστο στην τύχη - "δεν τρέχει τίποτα"...
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου