Κουτσαβάκικη διαπραγμάτευση & εκλογές

Το «καλό» σενάριο λέει πως ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του είναι αποφασισμένοι να δημιουργήσουν μία πολιτική κρίση που θα μπορεί να λυθεί μόνο με εκλογές· μία κρίση που δεν θα σηκώνει άλλο ένα «Nein» από το Βερολίνο.

Το κακό σενάριο λέει ότι τρελαθήκαμε τελείως, πως αποφασίσαμε να πιέσουμε για λύση εδώ και τώρα την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε pause ενόψει ευρωεκλογών, και η Γερμανία δεν έχει ακόμα κυβέρνηση.

Η διαπραγμάτευση που σπάει off the record σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα δημοσιεύματα περί μονομερούς πράξης από την Ελλάδα ψήφισης προϋπολογισμού, η εκτός θέματος αντιπαράθεση στην πρόταση δυσπιστίας το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, τα παραπολιτικά περί συγκρότησης ομάδας «αποφασισμένων» γύρω από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τόσα άλλα, δεν προσφέρονται για άλλη ανάγνωση. Ομοίως οι κινήσεις από βουλευτές και πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Το πρόγραμμα όπως σχεδιάστηκε και όπως εφαρμόζεται, με κύρια ευθύνη της ελληνικής πλευράς, δεν δίνει προοπτική στη χώρα. Δεν το πιστεύει κανείς πλέον, ούτε η κυβέρνηση που επιμένει στην υπερφορολόγηση έναντι της περικοπής δαπανών, ούτε όσοι πραγματικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ανάπτυξη επενδύοντας και επιχειρώντας σε μία χώρα που όχι μόνο δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ακυρώνει και ό,τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν.

Το χειρότερο είναι η κοινές διαπιστώσεις Τρόικας και κυβερνητικών βουλευτών, σαν τον κ. Μωραΐτη, περί «εσωτερικής Τρόικας» ημετέρων υπό την προστασία της κυβέρνησης.

Κι όλα αυτά με μία κυβερνητική πλειοψηφία τρεισήμισι βουλευτών, κατόπιν αποχώρησης ΔΗΜΑΡ.

Η Ντόρα Μπακογιάννη έθεσε πλαγίως εχθές το βράδυ πως υπάρχει ζήτημα πλειοψηφίας· πλαγίως γιατί προφανώς δεν θα γυρίσει η υπό διάλυση ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση όπως πρότεινε η συνυποψήφια του κ. Σαμαρά για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.

Η νέα πλειοψηφία, η νέα συνεργασία στα πρότυπα αυτής που έγινε υπό τον Λουκά Παπαδήμο, βρίσκεται μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν μας ξενίζει ως ιδέα αρκεί να θυμηθούμε τον κ. Σαμαρά τον Ιούνιο του 2011 που κατήγγειλε «Ευρω-συνωμοσία για συναίνεση». Δεν απέχει πολύ από τον κ. Τσίπρα σήμερα.

Από "Τα Νέα"

Το ερώτημα εδώ είναι αν ο κ. Σαμαράς είναι ο καταλληλότερος αρχηγός για μία τέτοια συνεργασία. Μάλλον δεν είναι, οπότε ίσως υπάρχει και εκεί ένα μέτωπο πίεσης που να ωθεί τον Πρωθυπουργό σε εκλογές, και αν μη τι άλλο «ηρωική έξοδο».

Σε ένα τόσο ρευστό πεδίο, η όποια εκτίμηση θα ήταν παρακινδυνευμένη. Το μόνο σίγουρο είναι πως τις ερχόμενες μέρες η χώρα θα περάσει από μία νέα κρίση, ενώ όλα δείχνουν πως το παιχνίδι με τους εταίρους μόνο σκάκι δεν είναι... Για να χρησιμοποιήσω την φράση ενός φίλου, μοιάζει περισσότερο με ράγκμπι.