Οι μεταρρυθμίσεις
που προκύπτουν μετά από σχεδιασμό, την αναζήτηση συναινέσεων μέσα από τη
δημοκρατική διαδικασία και την στοιχειώδη πολιτική αξιοπρέπεια απλοποιούν τα
προβλήματα, και μας πάνε ένα βήμα μπροστά.
Όταν ο
αυταρχισμός βαφτίζεται «μεταρρύθμιση», όταν οι επικοινωνιακές ανάγκες μίας
κυβέρνησης προέχουν του οικονομικού κόστους που θα επωμιστούν για μία ακόμα
φορά οι φορολογούμενοι (120εκ € μας πήγε το κλείσιμο της ΕΡΤ όπως έγινε), τότε
το αποτέλεσμα είναι σαν το σημερινό κουβάρι της ΕΡΤ.
Αδυνατώ να βάλω
τη σκέψη μου σε μία φράση:
Ενός κακού, μύρια κακά έπονται. #κλείσιμοΕρτ |
Όπως αδυνατώ να
ασχοληθώ με τα μικροκομματικά του κάθε πολιτικού, τις δηλώσεις τους και την
περιρρέουσα ανοησία.
Θα ασχοληθώ όμως
με την ΔΗΜΑΡ, που ενώ αποχώρησε (υποτίθεται) από την κυβέρνηση συνεργασίας για
το ζήτημα της ΕΡΤ, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να υπερψηφίσει το σχέδιο νόμου που
παρέδιδε τις ψηφιακές συχνότητες στη διαπλοκή αφού δεν υπήρχε η ΕΡΤ για να
διεκδικήσει τον διαγωνισμό.
Θα ασχοληθώ με
την κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που πήραν την ευθύνη για το κουβάρι της ΕΡΤ, αυτό
που αποδείχθηκε τόσο ωφέλιμο για την διαπλοκή των ΜΜΕ.
Θα ασχοληθώ με όσους
επιχαίρουν για τον Βοριδικό Αδωνισμό αυτής της κυβέρνησης, που είχε κάθε
ευκαιρία να προχωρήσει σε αλλαγές στην ΕΡΤ με δημοκρατικές διαδικασίες. Πρώτη
κίνηση θα ήταν να επαναφέρει για ψήφιση στη Βουλή το νόμο Αλιβιζάτου που
καταψήφισε το 2011, και επιχειρεί να εφαρμόσει σήμερα μετά την κατακραυγή (και
την ολοκλήρωση της εκχώρησης των συχνοτήτων).
Απλά πράγματα, αν
δεν είσαι φύσει και θέσει ακροδεξιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου