Μεταρρυθμιστική ανοησία

Διαβάζω στην Καθημερινή ότι είναι θετική η Τρόικα στην ένταξη των 4.000 δημοτικών αστυνομικών (σε όλη την επικράτεια) στην κινητικότητα, και ως εκ τούτου τη μεταφορά τους στην ΕΛΑΣ. 

"Με την υπαγωγή και των δημοτικών αστυνομικών στην κινητικότητα, μετά τους καθηγητές του υπουργείου Παιδείας, εκτιμάται ότι είναι εφικτός ο στόχος που θέτει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης για ολοκλήρωση των μετακινήσεων 12.500 υπαλλήλων μέχρι τον Σεπτέμβριο."

Αυτό που δεν διαβάζω, είναι αν ήταν πάγιο αίτημα η ενσωμάτωση της δημοτικής αστυνομίας στην ΕΛΑΣ. Αν είχε εκτιμηθεί, δηλαδή, πως μία τέτοια κίνηση θα βελτίωνε την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και τις τελικές υπηρεσίες προς τον πολίτη/δημότη. Οικονομικά δεν υπάρχει καμία μεταβολή. Επιχειρησιακά όμως, η κίνηση είναι ενάντια στη διοικητική αποκέντρωση που ήταν διαχρονικό ζητούμενο στην ελληνική δημόσια διοίκηση.

Η κινητικότητα στο δημόσιο είχε έρθει ως αυτονόητη μεταρρύθμιση σε ένα δημόσιο που η μετακίνηση εργαζομένου από ένα χώρο εργασίας σε άλλο, ακόμα και μέσα στην ίδια υπηρεσιακή δομή, μπορούσε να προκαλέσει συνδικαλιστικό επεισόδιο αν ο βολεμένος υπάλληλος "δεν γούσταρε" να δουλέψει σε άλλη θέση, ενώ αντίστροφα, υπήρχαν παραδείγματα ανθρώπων με χρήσιμες γνώσεις που δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν γιατί μέχρι να τους ανακαλύψει κάποιος και να ολοκληρωθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που είχαν επιβάλλει (συνδικαλιστές και πολιτικό προσωπικό μαζί) οι άνθρωποι αυτοί είχαν μάλλον βγει στη σύνταξη...

Έτσι έγινε "Μνημονιακή δέσμευση" η εφαρμογή της κινητικότητας. Το πολιτικό προσωπικό αντί να την τρέξει - να την εφαρμόσει - με στόχο την καλύτερη παροχή υπηρεσιών, την αγνόησε για να μην ταράξει τα συνδικαλιστικά ήθη κι έθιμα του τόπου. Ο ανορθολογισμός του να έχεις συντηρητή έργων τέχνης να πιστοποιεί κρέατα σε περιφέρεια (αληθινό παράδειγμα) παρέμεινε αναλλοίωτος, όπως και οι αραχτοί σε υπηρεσίες-ψυγεία. 

Περάσανε οι μήνες και τα χρόνια από τη δέσμευση, και ήρθε σήμερα ο καημένος ο νέος υπουργός να εφαρμόσει πλέον μία αυθαίρετη αριθμητική δέσμευση (μία εκτίμηση που έλεγε ότι στους 750.000 δημόσιους υπαλλήλους μάλλον θα βρεθούν 10 με 15 χιλιάδες που θα μπορούν να προσφέρουν καλύτερα από κάπου αλλού), χωρίς πραγματικό σχέδιο ή πρόβλεψη ποιοτικής αναβάθμισης μόνο και μονο για να πάρουμε τη δόση (δεν υπάρχει μεταβολή μισθολογικού κόστους - δεν απολύεται κάποιος). Για μία ακόμη φορά.

Η μεταρρύθμιση σίγουρα ποσοτικοποιείται, και άρα έχει αριθμητικά δεδομένα, αλλά μόνο όταν ακολουθείται ένα σχέδιο ποιοτικής αναβάθμισης υπηρεσιών και εξορθολογισμού. Όταν τα αποτελέσματα είναι μόνο αριθμητικά, το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξουμε στην υποβάθμιση υπηρεσιών για το ίδιο κόστος με πριν. Εξορθολογισμός είναι και η κατάργηση κρατικών δομών για να ενισχυθούν υφιστάμενες που πάσχουν με τα περιορισμένα οικονομικά της χώρας, αλλά τέτοιες σκέψεις δεν μπορούν να γίνουν από ένα πολιτικό προσωπικό που πάσχει, στα όρια της παθολογίας, από το σύνδρομο της επανεκλογής του με όρους περασμένων δεκαετιών.

Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Κατανοώ απολύτως τις κινήσεις του κ. Μητσοτάκη εδώ που είμαστε, μετά από καθυστερήσεις ετών, αλλά εύχομαι ότι θα τον ενοχλήσει εξίσου η ανοησία της αριθμητικής (αντι)μεταρρύθμισης, και θα σπεύσει να σχεδιάσει τις κινήσεις που πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα - εντός του 2013. Και μακάρι σε αυτές να βρει τη στήριξη του Πρωθυπουργού και να μην τον σταματήσει ο παλαιοκομματισμός του Υπουργείου Εσωτερικών πρωτίστως, όσο και των υπολοίπων υπουργείων και κρατικών δομών που διοικούνται αυτή την ώρα από πραγματικά ανάλγητο παλαιοκομματικό προσωπικό, από πολιτικάντηδες που δεν λένε να καταλάβουν ότι αν δεν κάνουν τη δουλειά τους (ανεξαρτήτως μεγέθους δομής), θα πάμε όλοι άκλαφτοι. Λήξις χρόνου - κάποιος ας τους ξυπνήσει.