Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε μία πολιτική πρόταση;
Μη το μπερδέψουμε με ανοησίες που ξερνάνε ιδεολήψιες για ιδεολογίες. Ούτε για μικρομέγαλες βίδες που περνιούνται για οικοδομήματα. Για πολιτική πρόταση ρωτάω.
Θες να δεις το πρόβλημα; Άσε τον ανασχηματισμό, τα micro_κομματικά, την ΕΡΤ, τις αποκρατικοποιήσεις, το Μνημόνιο, τα Ζάππεια, και τα εθνικά αφηγήματα επιπέδου "Συνταγματικό Τόξο" κατά του φασισμού. Το πρόβλημα είναι στο τέλος της πολιτικής.
Το κενό καλύπτεται με μαζική παραγωγή γραπτής και τηλεοπτικής ανοησίας, γεμάτη αξιολογικές κρίσεις ημιμαθών, και εμμίσθων. Την ίδια ώρα, οι έχοντες τις δυνατότητες ανάταξης κιοτεύουν. Κρύβονται πίσω απο προηγούμενες απογοητεύσεις και κείμενα διαμαρτυρίας χωρίς κορμό ή συνοχή, micro_Βολταίροι χωρίς επίπτωση.
Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνει τις χειρότερες προβλέψεις: ότι δεν θα γεννηθεί τίποτα καινούριο αν δεν προηγηθεί το μεγάλο γεγονός - η καταστροφή. Μέχρι τότε, θα συνεχίζει το slow death spiral που υποτίθεται ότι βάλαμε στόχο να αποφύγουμε το 2010. Θα είναι απρόβλεπτο, και θα γεννηθεί από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, από ένα κομμάτι της κοινωνίας που σήμερα δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχει.
Ζούμε σε βαρετούς καιρούς - ξοδεύοντας τις ζωές μας περιμένοντας το τέλος του παρόντος, χωρίς να σχεδιάζουμε το αύριο. Η ματαιότητα σε όλη της τη φρίκη - το τέλος της πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου