Προτάσεις ή «αντίπαλοι»;

Αυτό είναι το δίλημμα σήμερα, και μοιάζει όλοι να επιλέγουν το «αντίπαλοι», είτε μπορούν να συνθέσουν προτάσεις, είτε όχι. Το επεκτείνουμε δε, και πάμε πλέον στο απολίτικο: «δεν με ενδιαφέρουν οι ιδεολογίες»· όχι ως ευφημισμό απέναντι σε όποιον κακοποίησε ιδέες, αλλά ως παραδοχή ενός νέου κυνισμού που βαφτίσαμε ρεαλισμό. 

Σταχυολογώντας δηλώσεις και πεπραγμένα πολιτικών παικτών που είναι στο προσκήνιο, και χαριτολογώντας, μπορεί κάποιος να πει:

Ποτάμι: δεν έχω ιδεολογία, αλλά θα αποδείξω επιχειρησιακή δεινότηταΣΥΡΙΖΑ: έχω μόνο ιδεολογία ΝΔ (σήμερα): έχω ιδεολογία· η επιχειρησιακή μου δεινότητα είναι για άλλη δουλειάΠΑΣΟΚ (λέγε με «ελιά»): όπως ΝΔ, αλλά έχω αμφιβολίες
ΔΗΜΑΡ: όπως ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν αναλαμβάνω καμία ευθύνη.

Το αντιδραστικό «αντίπαλοι», δεν το επιλέγουν μόνο οι δεξιοί για να καταδιώξουν επικοινωνιακά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσχάτως και οι πρωτοκλασάτοι της κατεξοχήν 'συνθετικής' σοσιαλδημοκρατίας. 

Διάβασα, με τρόμο αν όχι οργή, σε άρθρο του Νίκου Μπίστη, του ανθρώπου που ταξίδεψε πολιτικά από τον Ριζοσπάστη σε υπουργικό θώκο κυβέρνησης Σημίτη, πως «την ώρα της μάχης δεν υπάρχουν μελλοντικοί σύμμαχοι αλλά μόνο αντίπαλοι». Αυτό σε κείμενο στήριξης της ‘σύνθεσης’ που επικαλείται η «ελιά».

Αν αληθεύει δε, πως υπήρξε από αυτούς που πρωτοστάτησαν στο να μην παρουσιαστούν οι θέσεις των «58», το κείμενο εκδηλώνει μία βαθιά παθογένεια στην πολιτική σήμερα. Επιλέγω να μην πιστέψω πως αναβλήθηκε η τοποθέτηση τους για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στο απολύτως απολίτικο σημερινό ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του, που εκείνες τις μέρες δημοσιοποιούσε μία κενή περιεχομένου προγραμματική συμφωνία με τον κ. Σαμαρά με καθυστέρηση ενός χρόνου.

Σύμφωνα με τη λογική του Νίκου Μπίστη, και όχι μόνο, θα πάμε σε εκλογές(!) με ατζέντα το «ψηφίστε μας - εμείς είμαστε οι καλοί ως φιλοευρωπαϊστές, γιατί η Ευρώπη είναι καλή»; Αυτό; Και οι άλλοι θα πουν «ψηφίστε εμάς, γιατί οι άλλοι είναι κακοί, κι εμείς θα κάνουμε μια άλλη Ευρώπη»; Και τέλος; Αυτό είναι;

Καλή αποτυχία στην αλαζονεία σας παίδες. Ό,τι κι αν νομίζετε για τον ψηφοφόρο, όσο κι αν τον κατηγορήσατε στο περασμένο διάστημα, εκείνος θα επιλέξει όποιον έχει δύο πειστικές προτάσεις – απτές. Αν έχει και ιδεολογικό υπόβαθρο και δομή, τόσο το καλύτερο, μιας και δεν θα πέφτει η μία πρόταση πάνω στην άλλη. Γιατί αυτό είναι η ιδεολογία που απορρίπτεται σήμερα συλλήβδην: μία πυξίδα για την σκέψη μας. Λες και φταίνε οι ιδέες για τα χάλια μας· δεν μας φτάνει που τις κακοποιήσαμε στο περασμένο διάστημα, τώρα θα τους ρίξουμε και το φταίξιμο.

Αφήστε τις προτάσεις που συνθέτουν αντί να διχάζουν για μετά τις εκλογές – για αυτούς που θα ακολουθήσουν την ήττα σας. Θέλουν δουλειά και πειθαρχία αυτά τα κόλπα, και δεν είναι για όλους. Κρίμα για τους εκπροσώπους που θα στείλουμε στο ευρωκοινοβούλιο για 5 χρόνια, με 1 εκατομμύριο ευρώ το κομμάτι (στην πενταετία). Τζάμπα λεφτά, αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό...