centroaristeristas – η λούπα του ψώνιου

μία «χυδαία επίθεση» με αφορμή τη συνέντευξη του Λεωνίδα Καστανά

Τα κεντροαριστερά προτζεκτάκια συνιστούν ένα loop ναρκισσιστικής εσωστρέφειας. Παντογνώστες, συγκροτούν ομάδες χωρίς ιδεολογική πυξίδα και μοναδική χρησιμότητα την κάλυψη στον κυβερνητισμό όποιου κάθεται στην καρέκλα, αφού οι ίδιοι την τρέμουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Κι αν αλλάξει αυτός, κι ο επόμενος καλός είναι· ναι, αυτός που έβριζαν μέχρι χθες. Για το καλό του τόπου και το «μεταρρυθμισμό» (sic).

Προκρούστες της θέσης των άλλων, χωρίς δική τους, με έμφυτη απέχθεια για το όποιο ιδεολογικό πλαίσιο και τους πολλούς αφού τους θεωρούν εξ ορισμού ένοχους, ολίγιστους και χαζούς. Ποιός νάρκισσος χρειάστηκε ιδεολογικό πλαίσιο όταν έχει την φυσική υπεροχή του; Είναι «κοινή λογική», κι ας μην την ψηφίζει κανείς... Ποιός νάρκισσος ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει, ή να τεκμηριώσει την άποψη του αφού είναι αυταπόδεικτη· είναι δική του. Εξού κι η αλαζονεία στην εκφορά του λόγου. Όχι οξύτητα – αυτή θέλει δουλειά και τεκμηρίωση. Αλαζονεία σκέτη.

Η αγέλη των centroaristeristas δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα: γνωρίζει εξ ορισμού, και επομένως απαιτεί την συμμόρφωση στο νεφέλωμα της σκέψης της. «Έχουν ένσημα», είναι «άνθρωποι του πνεύματος», μπορεί να έχουν υπάρξει και ωραίοι γκόμενοι (γούστα είναι αυτά), και αρκεί.

Κριτές των πάντων, δεν συζητούν, δε μελετούν, δεν εξηγούν, δεν καταθέτουν προσανατολισμό, πρόταση και θέση. Καταρρίπτουν ό,τι δεν είναι δικό τους με παπική αξιοσύνη και ενίοτε στήνουν άτυπα κλιμάκια Ιεράς Εξέτασης για όποιον βαφτίσουν πολιτικό αντίπαλο. Το πώς ορίζεται ένας πολιτικός αντίπαλος όταν δεν έχεις πολιτική θέση ανήκει στη σφαίρα του μυστικισμού. Όπως και η μορφή εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας τους, με κύριο χαρακτηριστικό τις αποφάσεις που λαμβάνονται πάντοτε πίσω από κλειστές πόρτες. 

Είναι χαρακτηριστικό πως στην περίπτωση των «58» έψαχναν να βρουν ποιός πήρε την σημαντική απόφαση διάλυσης (αυτό σήμαινε η μη κάθοδος στις εκλογές) για να αποδειχθεί πως ήταν μάλλον ένας, εκπροσωπώντας μόνος και ανομιμοποίητος· αν ήταν πίσω από την πόρτα του σπιτιού του, ή παρέα με τον εμπνευστή της ομάδας στο γραφείο της Βασιλίσσης Σοφίας θα το δείξει η ιστορία. #πέστεΝαΜεΦάτε_άγγιξαΤοΤοτέμ

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν χτιζόταν η ατζέντα που σήμερα προσποιούνται πως υπερασπίζονται, αφού τάχα την αναμορφώσουν; Ή απέναντι, ή σπίτια τους. Ποιά είναι η στάση τους προς όσους την δόμησαν, τη δούλεψαν και πολέμησαν για να την εφαρμόσουν; Απαξίωση. 

Όταν διαλύθηκαν οι «58», όταν επαληθεύτηκαν όσοι προειδοποίησαν έγκαιρα πως δεν έχει πόδια να σταθεί όπως το πήγαιναν για να λοιδορηθούν τότε ως «ναιμεναλλάδες», ξεκίνησαν και άλλο προτζεκτάκι. Αυτή τη φορά «χωρίς κομματικό παρελθόν», αφού τους κατέσφαξε ο μακελάρης της κεντροαριστεράς, ο ακόμα και σήμερα σεβαστός από αυτούς κ. Βενιζέλος. 

Το κράτησαν το ανόητο σύνθημα μέχρι να περάσουν οι εκλογές, μέχρι να τσιμπήσουν φρέσκα νεο-Τζημερικά και μπερδεμένα ΔΗΜΑΡίτικα ψηφαλάκια, και την επόμενη μέρα το αλλάξαν σε αξιακό μπας και παρασυρθεί και κανένα ιδεολογικοποιημένο «θύμα» (από αυτά που έκραζαν, αφού ως γνωστόν οι ιδεολογίες έχουν τελειώσει) και τους βοηθήσει να ξεστραβωθούν πολιτικά και οργανωτικά. Και μερικοί από αυτούς θα είναι και φίλοι αγαπημένοι, με τους οποίους δεν θα τσακωθούμε προσωπικά όσο κι αν σφαχτούμε πολιτικά. Γιατί «δεν τσακώνονται οι φίλοι για πολιτικά ρε μαλάκα» όπως είχε πει η γνωστή πολιτικός και ηθοποιός Βάσια Τριφύλλη στον επίσης γνωστό πολιτικό και ηθοποιό Απόστολο Γκλέτσο, όταν αυτή ήταν στη ΝΔ κι αυτός στο ΚΚΕ· παλιές καλές μέρες...

Το μόνο που μένει να αναρωτηθεί κανείς είναι τι θα απογίνουν οι cetroaristeristas αν υπάρξει ποτέ ξανά κεντροαριστερά. Αν της το επιτρέψουν να υπάρξει οι φασαριόζοι επίδοξοι εραστές της. Πού θα πάνε όλες αυτές οι φωνές, οι ερωτευμένες με την ίδια τους τη χροιά. Σε ποιό καθρέφτη θα σταθούν να ξαποστάσουν και να αγαπήσουν από το μηδέν; Μία λύση θα ήταν να τη διαλύσουν, ξανά, για να ξαναρχίσουν. Και να συνεχίσουν να υπάρχουν· αυτοί, όχι η κεντροαριστερά. 

Μία έκκληση στον ανθρωπισμό σας μόνο: μέχρι να την περιγράψετε αυτή την κεντροαριστερά, μη την ξαναμετρήσετε σε δημοσκόπηση. Μην την αναλύσετε άλλο. Μην την υπερασπιστείτε. Αφήστε την στην ησυχία της, αρκετά τράβηξε. Η σκύλευση νεκρού είναι έγκλημα από αρχαιοτάτων χρόνων, και τιμωρείται αυστηρά.

William-Adolphe Bouguereau (1825-1905)
The Remorse of Orestes (1862)