Γιατί συμπορεύομαι και θα συμπορεύομαι με τον Γιώργο

Γιατί δεν είναι ψεύτης.

Γιατί κανείς άλλος δεν έχει αντιπροτείνει κάτι για τη χώρα - μόνο αντιμνημονιακούς τακτικισμούς έχουμε δει, με κορυφαίο αυτόν του ΠΑΣΟΚ επί Ευ. Βενιζέλου, όταν ζήτησε συγνώμη για την περίοδο 2009 - 2011. Την περίοδο των μεταρρυθμίσεων, της δημοσιονομικής προσαρμογής, του κουρέματος του χρέους, του Καλλικράτη και της Διαύγειας. Για αυτά ζήτησε «συγνώμη».

Στη συνέχεια, μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας, όταν έφτανε η ώρα των υποσχέσεων δεν είχαν να πουν τίποτα άλλο παρά κακές εκδοχές όσων ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δρομολογήσει για τη χώρα. Ψεύτες, αφού τον έριξαν γιατί εκείνος προσπάθησε να φέρει και έφερε αλλαγές. Τον έριξαν όταν τόλμησε να ζητήσει κοινές μετοχές για τα χρήματα που δώσαμε στις τράπεζες. Τέτοιοι μαχητές της διαπλοκής.

Όσοι πέρασαν από κυβερνητικούς θώκους έδειξαν και στην πράξη το πόσο ανειλικρινείς ήταν. Από τις τραπεζικές μετοχές, μέχρι την μάχη κατά του Προγράμματος «Διαύγεια», τους κομματικούς διορισμούς, την ακύρωση προστίμων στην ολιγαρχία, τα απαλλακτικά βουλεύματα και τις χαριστικές τροπολογίες.

Λάθη υπήρξαν και ήταν λάθη που κάνει όποιος προσπαθεί με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το δικό του. Θα μπορούσε να έχει διαγράψει τους αποστάτες του κ. Βενιζέλου το 2011, να είχε βάλει τη συμφωνία για το κούρεμα του χρέους στον πάγο και να πήγαινε και αυτός σε εκλογές. Δεν το έκανε. Δε ρίσκαρε τη χώρα - ρίσκαρε το δικό του μέλλον.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι το γιατί υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές του πρώην Πρωθυπουργού και του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Το ερώτημα είναι γιατί υπάρχει ακόμα κόσμος που ψηφίζει όσους λένε πως θα κάνουν αυτά που ξεκίνησε ο Παπανδρέου, ενώ στην πράξη έχουν αποδείξει πολλάκις πως όχι μόνο τα αντιστρατεύονται, αλλά τα ακυρώνουν με την πρώτη ευκαιρία.

Οι φωτογραφίες είναι από το facebook του Κινήματος και την 

2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών

---

Η ομιλία του κ. Παπανδρέου στην έναρξη της Συνδιάσκεψης

Το κείμενο της ομιλίας, εδώ

Ο τακτικισμός πέτυχε, η χώρα πεθαίνει

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα ισοπέδωσε σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα για να πάρει την εξουσία, με ανυπόστατες θεωρίες περί εναλλακτικών λύσεων εκτός Ευρώπης και μνημονίων.

Σε αυτή την προσπάθεια συνέβαλλαν σημαντικά οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, με όσους τους στήριξαν σε αυτή την πορεία αγνοώντας τις συνέπειες της σιωπηλής τους στήριξης σε κάθε ολίσθημα, πισωγύρισμα, ψέμα και κομματικό τακτικισμό. Από τα Ζάππεια του ενός και την στήριξη στους αγανακτισμένους της πάνω πλατείας, μέχρι το πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης Παπανδρέου και το ξεπάστρεμα κάθε φίλιας δύναμης εντός της κεντροαριστεράς από τον άλλον που νόμιζε πως έτσι θα επικρατούσε. Απεδείχθη πως δυστυχώς είχαν δίκιο όσοι τον κάκισαν τότε. Μαζί με τα πρόσωπα/σχήματα, ισοπέδωσε και το χώρο. Τόσο «στρατηγική» η σκέψη του...

Ο κ. Τσίπρας μπροστά στο ρεαλιστικό ενδεχόμενο μίας άτακτης χρεοκοπίας έκανε πίσω από το Plan B και τις λοιπές φαντασιώσεις του(ς), αφού προηγουμένως: 

• έκλεισε τις τράπεζες, 
• επέβαλλε capital controls (κλείδωσε τις καταθέσεις πολιτών και επιχειρήσεων) βλάπτοντας ό,τι είχε απομείνει στην οικονομία της χώρας, 
• δημιούργησε νέους ανέργους 
• μείωσε δραματικά το ΑΕΠ για το 2015 
• αύξησε το χρέος κατά δεκάδες δισεκατομμυρίων 
• έφερε νέα σκληρότερα μέτρα αντί να εκμεταλλευθεί το καλό κλίμα που υπήρχε κατά την εκλογή του και την διάθεση των δανειστών για υποχωρήσεις με δεδομένο ό,τι είχε επιτευχθεί μέχρι τότε. 

Ο κ. Τσίπρας, έπραξε όλα τα παραπάνω με τα μάτια ανοιχτά, με πλήρη συναίσθηση του τι κάνει, προκειμένου να μην χάσει το προσωπικό του στοίχημα, για να μην χάσει σε δημοφιλία μετά από μία άτακτη υποχώρηση από τις επί πενταμήνου επικίνδυνες μπαρουφολογίες που ο ίδιος επέλεξε και επέτρεψε να εξελιχθούν. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσε να τον έχει αποπέμψει, όπως π.χ. στις 8 Φεβρουαρίου όταν ο κ. Βαρουφάκης αιφνιδίασε εν μέσω συνέντευξης τύπου επί ελληνικού εδάφους τον «κ. Ευρώ» - τον Γερούν Ντάισελμπλουμ - λέγοντας του πως η Τρόικα δεν θα ξαναπατήσει στην Ελλάδα. Το έκανε χασκογελώντας σαν κωλόπαιδο που μπουγέλωσε καθηγητή από τον δεύτερο όροφο της Σχολής Μωραΐτη στο διάλειμμα. Ο Πρωθυπουργός όχι μόνο δεν εντόπισε το ατόπημα, αλλά τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη.

Στο δε επτάμηνο της διακυβέρνησης του, ο κ. Τσίπρας, όχι μόνο δεν κατάφερε να δείξει πως αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της χώρας παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις του για αλλαγές σε κράτος, φορολογία και διοίκηση, αλλά δεν κατάφερε καν να φέρει με επιτυχία την ψήφιση μίας απλής φορολογικής περαίωσης: η ψήφιση των 100 δόσεων έγινε σε τέσσερα στάδια γιατί δεν βρήκαν, με τον κ. Βαρουφάκη, έναν άνθρωπο να γράψει το νόμο σωστά με την πρώτη. Μιλάμε για μία απλή περαίωση, σαν αυτές που γίνονταν κάθε χρόνο.

Οι Ευρωπαίοι όχι μόνο διέσωσαν για μία ακόμη φορά τους Έλληνες από τις κυβερνήσεις τους, αλλά του επέτρεψαν να σπάσει τη συμφωνία σε δύο φάσεις για να διευκολύνουν την κυβίστηση: η πρώτη που ήδη είδαμε για να πάρουμε τα πρώτα χρήματα τώρα και να μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τη δόση στην ΕΚΤ και τη δεύτερη τον Οκτώβριο.

Τι αποφάσισε ο ανεύθυνος, άπειρος και αμετανόητος κυβερνήτης; Να κάνει πάλι εκλογές μεταξύ των δύο φάσεων, προτού έρθουν τα νέα μέτρα που έχει προσυμφωνήσει για τον Οκτώβριο. Γελάνε μέχρι την Αμερική - μόνο εδώ κάνουμε τους ανήξερους και σφυρίζουμε ανέμελα, πολίτες και δημοσιογράφοι. «You said Yes!» λέει ο John Oliver στην σατυρική εκπομπή του και ξεκαρδίζεται το κοινό του με τον μελλοντικό «αιφνιδιασμό» των πολιτών στο ενδεχόμενο επανεκλογής Τσίπρα και εφαρμογής των επιπλέον μέτρων με την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Τι κάνουν τα άλλα κόμματα, της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης; Ό,τι έκαναν και με το δημοψήφισμα για το ΝΑΙ, με την γνωστή επιτυχία. Ξύλινος λόγος, μισές αλήθειες, εν κρυπτώ δραχμολαγνεία με την οικονομική Ολιγαρχία που περιμένει να πάρει τη χώρα μπιτ-παρά και φυσικά προσωπικοί τακτικισμοί για την επανεκλογή τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, με τον απολύτως δικαιωμένο Πρωθυπουργό της μόνης κυβέρνησης που πραγματικά προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις και σήκωσε όλο το βάρος της προσαρμογής από τα ελλείμματα/δαπάνες του Νέρωνα-Καραμανλή να λοιδορείται ακόμα από trolls (και λιγότερους ανενημέρωτους - δεν έχουν μείνει πια πολλοί τέτοιοι μετά το ΝΑΙ Τσίπρα/Καμμένου/Χαϊκάλη στο Τρίτο Μνημόνιο) στο διαδίκτυο και αλλού οι σοσιαλδημοκρατικές και οι προοδευτικές δυνάμεις συνεχίζουν να βολοδέρνουν ανεπιτυχώς.

Κάποιοι (της ΔΗΜΑΡ και της πάλαι ποτέ Δράσης του Στέφανου Μάνου) οργανώθηκαν στο εν κρυπτώ κεντροδεξιό Ποτάμι, άλλοι παρέμειναν σε ό,τι απέμεινε στο ΠΑΣΟΚ μετά την προεδρία Βενιζέλου, άλλοι έκαναν νέα σχήματα που προσπάθησαν να γυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ μέσω Ελιάς/58/κλπ λες και δεν είχαν δει τι συμβαίνει σε όποιον πλησιάζει τον Βαγγέλη, κάποιοι έφυγαν για ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον βρίσκονται σε αδιέξοδο, ενώ ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έκανε νέο κόμμα όταν ο κ. Βενιζέλος απείλησε να καταργήσει το ΠΑΣΟΚ για να κάνει «το κόμμα των Μπίστηδων», αυτών που ποτέ δεν κέρδισαν την ψήφο του λαού, ποτέ όμως, αλλά για αυτό φταίει ο λαός που είναι ηλίθιος και δεν τους επέλεξε. Οι ίδιοι τα έκαναν όλα τέλεια... Παιδιά της «Δημοκρατικής Παράταξης» ή αριστοκράτες; Ας το απαντήσουν μόνοι τους.

Ο κ. Παπανδρέου, ακόμα και στην ίδρυση του νέου κόμματος, μίλησε για ανασυγκρότηση του χώρου. Εσχάτως υπήρξε και σχετική πρόσκληση από τον ισχυρό του χώρου, τον μόνο με κοινοβουλευτική παρουσία, τη νέα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, την κ. Γεννηματά. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα - η κ. Γεννηματά σε πρόσφατη συνέντευξη της είπε πως θα συζητηθεί στα όργανα. Πότε; Η δε μεταστροφή στο λόγο της από «συνεργασία» σε «διεύρυνση», στην ίδια συνέντευξη, μεταβάλλει το χαρακτήρα της συζήτησης από σύμπραξη μερών σε κοινό σχήμα, σε απορρόφηση του ενός από τον άλλον. Ή μέρους του ενός, έχοντας αλληλοεξουδετερώσει τους δύο πρώην προέδρους: Παπανδρέου και Βενιζέλο.

Δεν λείπει ούτε ο περίσσιος κυνισμός για μία τέτοια κίνηση, ούτε η ικανότητα. Και όποιος υποτιμήσει ως προς τις ικανότητες της την κ. Γεννηματά θα κάνει λάθος.
Μακάρι να υπερισχύσει το καλό της χώρας, η αναγνώριση του πολιτικού κενού που έχει δημιουργηθεί το περασμένο διάστημα από αντίστοιχους τακτικισμούς του κ. Βενιζέλου και να είναι ειλικρινείς οι προθέσεις όλων των μερών για συνεργασία.
Μακάρι τα περί διεύρυνσης να ειπώθηκαν για να καθησυχάσουν τους Γρηγοράκους του χώρου.
Μακάρι να ταχθούν όλοι σε αυτή την προσπάθεια με αμοιβαίες υποχωρήσεις, για να υπάρξει αποτέλεσμα μέσα στον λίγο χρόνο που απομένει μέχρι την κάλπη.
Μακάρι να είναι η αρχή ανασύνταξης του χώρου, με διάρκεια και όχι ευκαιριακά.

Μακάρι, γιατί αν δεν γίνει, αν η πρόσκληση ήταν προσχηματική και γίνει η «γυριστή» πριν την κάλπη, αν απαξιωθεί έτσι ο χώρος, πολύ φοβάμαι πως η χώρα θα καταλήξει στα χέρια της δραχμολάγνας Ολιγαρχίας και των προβεβλημένων κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της. Μίας αμόρφωτης και αντικοινωνικής Ολιγαρχίας που ουδέποτε επέδειξε κοινωνική ευθύνη - κάθε άλλο. Εξέθρεψε το πολιτικό προσωπικό και την διαπλοκή που τάχα κατακεραυνώνει από τα Μέσα που διατηρεί με κρατικό χρήμα που τους εξασφαλίζουν όσοι προβάλλουν, οι εκλεγμένοι. Το απόλυτο κλειστό κύκλωμα ανατροφοδότησης, εναντίον ενός λαού.

Όσοι νομίζουν πως αυτά είναι μυστικά που κρατούνται εντός της χώρας γελιούνται. Τα γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες στο εξωτερικό. Μπορεί και καλύτερα από εμάς. Σε μία τέτοια χώρα, με αυτό το εξωθεσμικό όργιο, ουδείς θα φέρει τα χρήματα του - μόνο θα τα πάρει. Μετά τα capital controls όποιος είχε βιώσιμη επιχείρηση υπηρεσιών στράφηκε προς την Κύπρο ή το Λονδίνο, ενώ όποιος είχε μονάδα παραγωγής προς Βουλγαρία [link]. Στο εσωτερικό αυτή την φυγή την καλύπτουμε με προσχηματικές μάχες για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, την ώρα που το μόνο που ξεπλένεται είναι οι πραγματικοί παραβάτες με βουλεύματα και χαμηλά πρόστιμα. Κανείς δεν μιλάει για τη νόμιμη φυγή της εναπομείνασας παραγωγής και χρήματος που τη συνοδεύει.

Χωρίς αυτό το χρήμα, δεν υπάρχει παραγωγή, δεν υπάρχει ΑΕΠ, δεν υπάρχουν δουλειές. Η χώρα πεθαίνει και τα κανάλια της «ενημέρωσης» μας ασχολούνται με τους τακτικισμούς της κ. Κωνσταντοπούλου, του κ. Λαφαζάνη, του αντ’αυτού του κ. Τσίπρα, του κ. Παππά, όπως και το εάν ο κ. Μεϊμαράκης θα πάρει Καραμανλικούς και Σαμαρικούς στο εκλογικό επιτελείο του. Τους Καραμανλικούς που εκτίναξαν τα ελλείμματα εξαπατώντας Έλληνες και Ευρωπαίους παραποιώντας τα στατιστικά στοιχεία του κράτους και Σαμαρικούς που δεν υπέγραψαν την συμφωνία στο Παρίσι για να πετάξουν το μπαλάκι της αποτυχίας τους στον Τσίπρα.

Αν και η σοσιαλδημοκρατία, έστω μπροστά από την κάλπη, δεν βρει το κουράγιο να δουλέψει με ειλικρίνεια για το καλό των πολλών, η χώρα δεν έχει ελπίδα. Καμία. Το μέλλον του χώρου θα είναι το μόνο που δεν θα μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα.

Επιστροφή

Πιάσαμε ανατολές και δύσεις. Μαυρίσαμε. Είδαμε τα παιδιά μας να παίζουν όπως παίζαμε κάποτε εμείς και ίσως θυμηθήκαμε όσους φύγαν· είμαστε στα παπούτσια τους πια. Αγκαλιαστήκαμε ξανά εκτός ωραρίου υποχρεώσεων - σε κενό χρόνο, δικό μας χρόνο.

Και όλα αυτά με σκηνικό το συγκλονιστικό ελληνικό τοπίο, τους δρόμους που το σκίζουν και μας οδηγούν στους άπειρους ορίζοντες του.

Κανείς δεν μπορεί να πει πως αυτή η χώρα δεν έχει μέλλον. Ούτε μπορεί να κρύβεται πίσω από μακρο-οικονομικές παρόλες για να κρύψει προσωπικές επιδιώξεις και έλλειψη ικανοτήτων.

Ουδείς είναι εξοπλισμένος για να μετέχει της πολιτικής και όλοι είναι, φτάνει να τηρήσουν έναν κανόνα: να έχουν το δημόσιο συμφέρον - των πολλών - στη ματιά και την καρδιά τους. Όπως το καταλαβαίνουν αυτοί και όσοι τους ψηφίζουν. Όταν ξεχάσεις αυτόν τον απαράβατο κανόνα, όταν σε μπλέξει ο καθρέφτης σου, όλα τα δεινά της προσωπικότητας σου θα έρθουν στην επιφάνεια και θα καταρρακώσουν τόσο εσένα, όσο και αυτούς που εξαρτώνται των αποφάσεων σου.

Ο κυνισμός των τελευταίων δεκαετιών μας έχει πείσει πως ο φιλοτομαρισμός είναι αποδεκτή συμπεριφορά. Δεν είναι. Δεν είναι! 

Ίσως να πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό το ξήλωμα, του κυνισμού. Να μαλακώσουμε, να συνεννοηθούμε. Αν είναι να κοντραριστούμε να είναι πάνω σε ιδέες και όχι επί πτωμάτων.

Έχουμε ένα σαθρό πλαίσιο λειτουργίας, που έχει αποσαθρώσει κάθε αξία και βάση - ατομικά και κοινωνικά. Οι κυνικοί θα προσπαθήσουν να μας πείσουν και πάλι πως «έτσι είναι ο κόσμος». Στο χέρι μας είναι να μαλακώσουμε και αυτούς. Ή να τους απομονώσουμε. Έτσι κι αλλιώς μόνοι τους είναι, χαμένοι στο είδωλο του καθρέφτη τους.