27.2.11

Για ποια λύση μιλάμε;

Στο επόμενο Υπουργικό Συμβούλιο, να βάλουν μία κάλπη απέξω. Να δοθεί ένα post-it σε κάθε Υπουργό/Υφυπουργό και να τους ζητηθεί να γράψουν επάνω ποιο είναι το βασικό ζήτημα της χώρας. Ποια είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα.
Είμαι βέβαιος ότι οι μισοί θα είναι εκτός θέματος.

Υπάρχει σαφής έλλειψη επικοινωνίας εδώ. Κανείς δεν είναι βέβαιος για το που πάμε, ή το γιατί. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο λαό που έχει αφεθεί έρμαιο στα χείλη του κάθε ανεύθυνου λαοπλάνου ή καιροσκόπου. Πολύ φοβάμαι ότι η έλλειψη υπάρχει και εντός της κυβέρνησης.
Ο μόνος που δείχνει να διαφοροποιείται είναι ο Παπακωνσταντίνου· δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, λόγω αντικειμένου και των αναγκαστικών συνομιλητών του (Τρόικα). Οι υπόλοιποι, "τρεις λαλούν και 38 χορεύουν".

Καταλαβαίνω την απέχθεια προς την όποια "επικοινωνιακή" προσέγγιση, αλλά εδώ υπάρχει έλλειψη καθαρής επικοινωνίας.

Τι προσπαθούν να κάνουν; Πως; Ποιες είναι οι προτεραιότητες και ποια η ιεράρχηση τους; Υπάρχει critical path, ή είναι όλα το ίδιο; Φυσικά και δεν είναι. Όπως δεν είναι ένα το πρόβλημα.
Είναι πολλά και καθένα από αυτά έχει 100 συνισταμένες από κάτω, που αλλάζουν και αυτές καθημερινά μεταβάλλοντας τις συνθήκες και το ίδιο το πρόβλημα. Αυτό δεν αναιρεί όμως τον προσδιορισμό των βασικών προτεραιοτήτων. Και την επικοινωνία τους προς την βάση.

Προς το παρόν, το μόνο που βλέπω είναι μάχες χαρακωμάτων, πότε με τους φαρμακοποιούς και πότε με τους αγρότες. Και υπαναχωρήσεις. Ουδείς γνωρίζει με σιγουριά το δια ταύτα, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Ούτε η ίδια.

Όσο δεν προσδιορίζεται αυτό το δια ταύτα και δεν επικοινωνείται προς την βάση, η χώρα θα συνεχίσει να βασανίζεται από τον κάθε Πρετεντέρη, Μιχελάκη, Αλαβάνο, Λουράντο και λοιπούς (ανέξοδα) φλύαρους που μέχρι σήμερα μόνο έχουν επιδεινώσει τα προβλήματα μας και επ' ουδενί δεν αποτελούν μέρος της λύσης. Μίας λύσης που κανείς δεν θέλει ορίσει ή να περιγράψει.

_____

Σχετικά:

4.2.11

Δεν πληρώνω


Το Σεπτέμβριο του 2008, εν μέσω συζητήσεων για τον προϋπολογισμό υποθέτω (έχουν περάσει και 3 χρόνια), έκανα ένα group στο facebook με τίτλο “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” (ναι, με κεφαλαία). Στην περιγραφή είχα γράψει:


“Για άλλη μία φορά καλούμαστε να πληρώσουμε τα έξοδα ενός γιγαντιαίου δημοσίου και την αποτυχία ενός ακόμα προϋπολογισμού.

Στόχος του group είναι να αποκτήσει μία βάση που σε συγκεκριμένη στιγμή θα συναποφασίσει την άσκηση πίεσης ως πολίτες (εκτός κομματικών, συνδικαλιστικών και λοιπών συμφερόντων).”


Θυμάμαι ότι η δουλειά μου είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κατιούσα εν μέσω εξαγγελιών για τα ακίνητα, που ποτέ δεν γινόντουσαν πράξη. Όλοι περίμεναν που θα κάτσει η μπίλια για να αποφασίσουν το τι θα κάνουν. Από τότε ήρθε και η κρίση, έφυγε και το παλιάμπελο. Δεν διεκδικώ προφητικές ικανότητες. Οιοσδήποτε δεν τρεφόταν από το δημόσιο μπορούσε να δει τα σημάδια της καταστροφής που ερχόταν.



Με το γκρουπάκι απογοητεύτηκα γρήγορα και το παράτησα, εφόσον ουδείς ασχολήθηκε. Με τα βίας μάζεψε τότε καμιά 200αριά μέλη, κι αυτό από φίλους που δεν ήθελαν να μου χαλάσουν το χατήρι. Βλέποντας την δυναμική σημερινών συνονόματων πρωτοβουλιών καταλαβαίνω καλύτερα το γιατί. Δεν έφταιγε η εποχή.


Ο κακός μας εαυτός έφταιγε που θέλει ακόμα και σήμερα να συνεχίσει να ξοδεύει χρήματα που δεν βγάζει, να απολαμβάνει αγαθά που “δεν πληρώνει” και να μιλάει χωρίς να σκέφτεται. Όσο για τους εκλεγμένους, έχω πλέον κάποια ελαφρυντικά: εντολές εκτελούσαν. Αυτές της λαϊκής βούλησης.


Τρία χρόνια μετά, τίτλος του group έχει κακοποιηθεί. Η περιγραφή όμως παραμένει επίκαιρη:


Θεωρείται πλέον (edit: ακόμα) αυτονόητη η κατάργηση κάθε έννοιας που άπτεται κοινής λογικής, δικαίου, ή κοινωνικής συνοχής, και έτσι όλοι απλά "κοιτάμε την πάρτη μας". Κατάντια.

2.2.11

Τα μαθηματικά και η Νομική


Πρέπει να βάλουν υποχρεωτικά τα μαθηματικά στην Νομική. Ίσως έτσι να σταματήσουν οι λογικοί ακροβατισμοί των νομικών που έχουν κατακλύσει κάθε τομέα της δημόσιας ζωής.

Πρόσφατα, με αφορμή την ηλίθια κατάληψη της Νομικής από μετανάστες απεργούς πείνας παρακολούθησα το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίχθηκε με τεράστια ευθύνη των Πρυτάνεων. Ένοιωσα το μυαλό μου να γίνεται μπαλάκι του ping-pong, καθώς άλλαζαν τα δεδομένα, με υπαιτιότητα τους, σε χρόνο dt.


Το πρωί, εν μέσω ανησυχιών για επέμβαση των ΜΑΤ και ότι ενδεχομένως να ακολουθούσε, είδα τον Πρόεδρο των Πρυτάνεων να δηλώνει σε εκπομπή του ΣΚΑΙ ότι οι εν λόγω απεργοί ήταν φιλοξενούμενοι, ότι δεν υπήρχε καμία κατάληψη του χώρου, ή κάποια καταστροφή. Και κάπως ηρέμησα, σκεπτόμενος ότι θα μπορέσουν μείνουν εκεί και να κάνουν τον αγώνα τους χωρίς άλλες εμπλοκές. Αμ δε! Το ίδιο βράδυ, έκαναν γραπτή αίτηση άρσης του Πανεπιστημιακού Ασύλου, αιτούμενοι την συνδρομή του ΥπΠροΠο.
Ομολογώ ότι ποτέ δεν έχω καλέσει την αστυνομία να διώξει φιλοξενούμενο και κάπου μπερδεύτηκα...

Τι μεσολάβησε μέχρι την άρση του ασύλου; Ή τι προηγήθηκε της εγκατάστασης των απεργών στο υπό ανακαίνιση κτήριο; Πότε εντόπισε πρόβλημα ο κ.Φορτσάκης και οι λοιποί; Και ποιο ήταν αυτό; Οι απανωτές εμφανίσεις/τοποθετήσεις τους όχι μόνο δε ξεδιάλυναν το κουβάρι, αλλά το έμπλεξαν περισσότερο.

Μέχρι την ταπεινωτική για όλους αποχώρηση μέσα στην νύχτα.

Στα μαθηματικά εντοπίζεις το πρόβλημα - το ορίζεις. Είναι η υπόθεση πάνω στην οποία βασίζεσαι για την επίλυση· δεν πετάγεσαι από υπόθεση σε υπόθεση, αναλόγως σε ποιο κανάλι βρίσκεσαι ή ποιος σε στριμώχνει (ή χαϊδεύει).
Νόμιζα ότι αυτή η διαδικασία ήταν θεμελιώδης και στην νομική σκέψη, αλλά με διέψευσαν οι Πρυτάνεις της Νομικής.

Εκτός αν είναι μέρος της, αλλά οι συγκεκριμένοι κύριοι δεν αποτελούν τα καλύτερα δείγματα νομικών...

σχετικά:

σχετικά με το "ηλίθια" - τύπου "κοίτα τι έκανες":

Translate