Ο Πρωθυπουργός πρέπει να σταματήσει να απευθύνεται στους πολίτες σαν αυστηρός γονιός σε άτακτα παιδιά, στη βάση επισφαλών, λαϊκιστικών και πολύ βολικών ρεπορτάζ σε κανάλια μειωμένου κύρους. Οι πολίτες, ειδικά σε σύγκριση με άλλους ευρωπαίους, επέδειξαν υπευθυνότητα αντιλαμβανόμενοι πλήρως τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στην Αγγλία έχουν αδειάσει τα σουπερμάρκετ, στη Γαλλία παίζουν ξύλο, ενώ στη Γερμανία κάνουν πάρτι.
Αξίζει έπαινος στους Έλληνες για τις αντιδράσεις τους αντί επίπληξης και blame-game, τη στιγμή που δίνουν μάχη απέναντι στο χρόνο που χάθηκε με ευθύνη του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, με λόγο ανεπίτρεπτο και πατροναριστικό: «Από τη συμπεριφορά μας εξαρτάται, τελικά, αν η κυβέρνηση χρειαστεί να πάρει ακόμα πιο δραστικά μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. [...] Στην Ιταλία δεν έχουν φέρετρα να θάψουν τους νεκρούς τους. Κι όμως εδώ διακρίνω, από ορισμένους, έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό. Δεν θα τον ανεχτώ.» Η χθεσινή απόφαση, ήταν αυτή η μη ανοχή. Data κίνησης πολιτών, πριν και μετά, δεν θα δει κανείς. Το κυρίαρχο είναι να καταγραφεί η προσπάθεια της κυβέρνησης, για να την θωρακίσει από τυχόν αστοχίες.
Η χώρα διχάστηκε σε εξίσου κρίσιμες στιγμές, το 2010, όταν ειπώθηκε το διαβόητο «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου και όλοι κληθήκαμε να διαλέξουμε στρατόπεδο - αν συμφωνούσαμε ή διαφωνούσαμε με την αχρείαστη και ακραία διχαστική φράση.
Είναι ανεξήγητο γιατί θα επέλεγε κάποιος να ακολουθήσει αυτή την οδό σήμερα, με όσα ξέρουμε πια και έχουμε μπροστά μας, εξαιρουμένης μίας ποταπής όσο και κυνικής στάσης στα πράγματα που θα ιεραρχούσε τη θωράκιση των κυβερνώντων απέναντι σε κάθε κριτική στο μέλλον, αντί της ψύχραιμης ενημέρωσης και καθοδήγησης των πολιτών σήμερα.
Είναι χρήσιμο, ο Πρωθυπουργός, να επιδείξει το δέοντα αναστοχασμό αλλά και σεμνότητα ενόψει και των πραγματικών ευθυνών της κυβέρνησής του για καθυστερήσεις σε ζωτικά ζητήματα. Αντί να μας μαλώνει, ας μιλήσει με ειλικρίνεια, πως μάχεται να ανακτήσει το χρόνο που χάθηκε από:
- το καθυστερημένο κλείσιμο των σχολείων (στις εκκλήσεις γονέων και δασκάλων επί τρεις εβδομάδες, απαντούσαν πως τα σχολεία θα έκλειναν κατά περίπτωση, μόνο μετά από κρούσμα),
- το καθυστερημένο κλείσιμο των εκκλησιών ( η πρώτη ιταμή απάντηση της ΔΙΣ στα αιτήματα για κλείσιμο των ναών ήρθε στις 28 Φεβρουαρίου),
- τις ανεπαρκείς προμήθειες υλικού για το προσωπικό πρώτης γραμμής (νοσοκόμους/ες, γιατρούς, καθαριστές/ριες, δημόσιους υπαλλήλους σε θέσεις εξυπηρέτησης κοινού κλπ) ακόμα και σήμερα,
- τις κλειστές ΜΕΘ που ακόμα και τώρα παραμένουν κλειστές,
- το μη άνοιγμα νέων ΜΕΘ με προμήθεια υλικού και προσλήψεις προσωπικού (θυμίζουμε την ακύρωση διαγωνισμού πρόσληψης 2000 γιατρών χωρίς εξηγήσεις από τον Β. Κικίλια - πιθανολογείται πως δεν πληρούσε εκείνα τα κριτήρια που θεσπίστηκαν προκειμένου να κάνουν διοικητές νοσοκομείων και τον τελευταίο αποτυχόντα, υπεραιωνόβιο, γαλάζιο πολιτευτή)
- τη μη προμήθεια επαρκών κιτ για τον έλεγχο των πολιτών,
- το μη έγκαιρο σχεδιασμό για το τι θα συμβεί όταν η κρίση πάρει την ανηφόρα, όπως συνέβη παντού (δεν μπορούμε να το αποφύγουμε τελείως)
- τον πενιχρό σχεδιασμό και εφαρμογή πρωτοκόλλων για όλη τη δημόσια διοίκηση και τους πολίτες,
και άλλα.
Θέλω να σταθώ, όχι στο απολύτως ευτυχές συμβάν της άτυπης απόσυρσης του Υπουργού Υγείας και την υποκατάστασή του από τους κ. Τσιόδρα και Χαρδαλιά, αλλά στην περίπτωση Γεωργιάδη, του κυβερνητικού bulldog σε αυτό το άτυπο blame-game που έχει κηρυχθεί εναντίον των πολιτών, στη βάση επισφαλών ρεπορτάζ.
Ο Υπουργός Ανάπτυξης, αντί να διασφαλίσει την επάρκεια υλικού και μέσων στην αγορά, όσο και την πάταξη της αισχροκέρδειας, μας είπε πως ο τριπλασιασμός τιμής σε είδη πρώτης ανάγκης ήταν ζήτημα λειτουργίας της αγοράς. Μετά την κατακραυγή, θυμήθηκε το ρόλο του και γιατί υπάρχει «υπουργός ανάπτυξης» και ανακοίνωσε τα εύλογα μέτρα για εποπτεία της μέχρι τούδε «ελεύθερης αγοράς». Στη συνέχεια, έδωσε το χείριστο παράδειγμα και έσπασε την καραντίνα που όφειλε να τηρεί, εφόσον ήρθε σε επαφή με κρούσμα, για να πάει σε σουπερμάρκετ και να βαφτίσει γεμάτα τα άδεια ράφια αντισηπτικών, στο θαύμα της κορονο-Κανά, που συντελέστηκε στις προθήκες του Σκλαβενίτη. Κάπου εκεί, σιωπηλά, επέταξε και όλες τις μάσκες στα φαρμακεία αφήνοντας τους πολίτες απροστάτευτους.
Φταίνε οι πολίτες κατά τα άλλα και ο κακός λαός...
Κύριε Πρωθυπουργέ, επικεντρωθείτε στο σχεδιασμό που ακόμα δεν έχει επιδείξει η κυβέρνησή σας μπροστά στο αναπόφευκτο τσουνάμι κρουσμάτων και θυμάτων.
Σχεδιάστε την επόμενη μέρα.
Δείτε από πού θα πιαστούν η πρωτογενής παραγωγή, ο τουρισμός, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι άνεργοι.
Μη διανοηθείτε να κατεβάσετε το στρατό στο δρόμο.
Ξεπεράστε τις δογματικές αγκυλώσεις σας και δείτε σοβαρά το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Ανασχεδιάστε όσα φέρατε (εσείς και οι προηγούμενοι) με διαδικασίες εξπρές για τις τράπεζες - ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά και αυτή τη φορά απαιτείται διαφάνεια στις σχέσεις, αλλά και στους πλειστηριασμούς: ποιος αγοράζει, με τίνος την τσέπη, τίνος τη λογιστική εγγραφή και με ποιο κοινωνικό αποτέλεσμα. Σας δυσκολεύει ακόμα αυτή η πραγματικότητα, αλλά είναι πλέον και στα μισά άρθρα του (καθόλου προοδευτικού The Economist): δεν υπάρχει οικονομία ερήμην της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθείτε άλλο με μπαλκόνια, παλαμάκια, επικοινωνία, μεσσιανισμούς και «αυστηρά μηνύματα». Μιλήστε στους πολίτες με αμεσότητα, ενημερώστε, εμψυχώστε αν το κρίνετε χρήσιμο, αλλά κάντε τη δουλειά σας.
Και σεβαστείτε τον πόνο των πολιτών.
Έτσι κι αλλιώς, και αυτή την κρίση, κάποιοι θα τη ζήσουν από τον εξώστη κι άλλοι από την πλατεία. Λίγο κράττει λοιπόν.
Και κάτι τελευταίο: μην υποσχεθείτε άλλη φορά κάτι, για να το αναιρέσουν μερικές ώρες μετά οι υπουργοί σας με όρους και «περιορισμούς». Είναι ντροπή να παίζετε με την αγωνία των πολιτών για επικοινωνιακούς λόγους - είτε σας ψήφισαν, είτε όχι.
Καλή δουλειά, ειλικρίνεια και καλή τύχη.
