Οι πολιτικές αποφάσεις που κοστίζουν ζωές #farmakonisi

Η Ελλάδα αιτείται της ευρωπαϊκής, αν όχι της διεθνούς, αλληλεγγύης στη βάση ουμανιστικών αρχών και αξιών που η ίδια δεν σέβεται σε ό,τι την αφορούν.

Η Ελλάδα έχει ίσως το χειρότερο ιστορικό καταδικών σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κορμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης – της ΕΕ πριν την ένταξη πρώην σοβιετικών κρατών. Καταδίκες που αφορούν τόσο τους γηγενείς (με πρόσφατο παράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης), όσο και τους μετανάστες και πρόσφυγες που βλέπουν σήμερα τη χώρα ως πύλη εισόδου στον πρώτο κόσμο· παλιότερα την έβλεπαν ως τόπο εργασίας και μετεγκατάστασης, τότε που μας μάζευαν τις φράουλες με χαμηλό κόστος, ή κρεμόντουσαν από τις οικοδομές στη φούσκα των ακινήτων.

Η στάση μας προς τους «ξένους» έχει υπάρξει προβληματική, ακόμα κι όταν αυτοί ήταν πηγή εισοδήματος για μας (βλ. τουρίστες, όχι τους πολιτικά φορτισμένους δανειστές), ακόμα και προς τους «τρελούς Γερμανούς» που ανέβαζαν πέτρες στους γκρεμούς της Μάνης για να αναστηλώσουν σπίτια που οι ντόπιοι είχαν εγκαταλείψει για δεκαετίες ή αιώνες.

Υπάρχουν πολίτες, δημοσιογράφοι, και ΜΜΕ που όχι απλά δεν έχουν πρόβλημα με την ξενοφοβία, αλλά την προωθούν ενεργά. Υπάρχουν, επίσης, πολιτικοί που βασίζονται σε ό,τι γεννά ο αντιδραστικός λόγος και εκλέγονται ως εκπρόσωποι του· ανοιχτά όπως η Χρυσή Αυγή, ή με κλείσιμο του ματιού όπως το έκλεισε χθες ο υπουργός κ. Βαρβιτσιώτης όταν συνέδεσε την απώλεια ζωής με τη φύλαξη των συνόρων, λες και είμαστε στο Αλβανικό Έπος.

Ο υπουργός δεν σταμάτησε εκεί αλλά προχώρησε στο να κατηγορήσει τον Ευρωπαϊκό Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ένα φίλο της χώρας και υπέρμαχο της άποψης ότι η εισροή μεταναστών στην Ελλάδα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό ζήτημα) ότι προσπαθεί να δημιουργήσει πρόβλημα στη χώρα! Αυτά εν μέσω ελληνικής Προεδρίας. Ο κ. Βαρβιτσιώτης παραμένει υπουργός όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, και μάλλον είναι ασφαλές το συμπέρασμα πως δεν κλείνει μόνο αυτός το μάτι στην εγχώρια αντίδραση.

Δεν θα εξετάσουμε εδώ, το ότι ο Γραμματέας της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργικός φίλος και σύμβουλος, κ. Μπαλτάκος επέστρεψε έκθεση για τη βία εναντίον των μεταναστών λέγοντας  «δεν μας ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών». Ούτε τις αναφορές για τα  «να τους κάνουμε τον βίο, αβίωτο» από τον αρχηγό της ΕΛΑΣ, όσο ενδεικτικές κι αν είναι της ανοχής της πολιτικής ηγεσίας, αν όχι του προσανατολισμού της.

Θα μείνουμε, όμως, στο ότι για μία ακόμα φορά, ένα ιδεολογικό κατάλοιπο χαράζει πολιτική και εκθέτει τη χώρα που με το ένα χέρι έχει νεκρούς στις θάλασσες της, ενώ με το άλλο ζητάει «αλληλεγγύη» (όταν δεν απειλεί με «Κούγκι»). Όταν ο κ. Παπουτσής αποφάσισε να γίνει ο φράχτης του Έβρου ήταν δεδομένο ότι οι μετανάστες θα στραφούν στις θάλασσες και στα ποτάμια για να διασχίσουν τα σύνορα. Το έλεγαν πολίτες και οργανώσεις, εδώ και στο εξωτερικό. Τον χτίσαμε όμως...

Απέναντι στην βεβαιότητα αυτών των πνιγμών, που επαληθεύτηκε, ως απόρροια μίας απόφασης του «ευρωπαϊκού» κράτους μας, δεν κάναμε ΤΙΠΟΤΑ για να τους αποτρέψουμε. Υπό αυτές τις συνθήκες εστάλη ένα σκάφος του Λιμενικού σε κακές καιρικές συνθήκες, με κίνδυνο και του ίδιου του πληρώματος, να δέσει ένα πλοιάριο μεταναστών και να το τραβήξει μέσα από τα κύματα για να το οδηγήσει... άγνωστο για την ώρα πού· πίσω στην Τουρκία (που είναι παράνομο,  αλλά δεν θα ήταν η πρώτη φορά) ή προς άλλο προορισμό. 

Δεν προκύπτει μέχρι τώρα πως ήταν επιχείρηση διάσωσης, δεν διέτρεχε κίνδυνο η βάρκα που αναποδογύρισε μέσα στα κύματα μετά την παρέμβαση του Λιμενικού, και άρα δεν ήταν αναγκασμένο εκείνη την ώρα να την δέσει και να την τραβήξει ως μέρος μίας τέτοιας επιχείρησης. Το Λιμενικό εκτελούσε εντολές σε επιχείρηση κατά της «λαθρομετανάστευσης» όπως  τουήταρε ο αντιδραστικός υπουργός, αρνούμενος να αποδεχτεί την ορολογία της μετανάστευσης που «καταπολεμά» κόντρα στη «συνωμοσία» του Επίτροπου Μούιζνιεκς...

Η παρέμβαση του Λιμενικού εν προκειμένω, και με ό,τι στοιχεία έχουμε μέχρι στιγμής, μαζί με τα καιρικά φαινόμενα υπήρξε καταλυτική στο μοιραίο. Ως εκ τούτου το με ποιές εντολές, ως μέρος ποιού επιχειρησιακού σχεδιασμού, και με ποιές προβλέψεις ασφαλείας (τόσο για τους λιμενικούς όσο και για τους μετανάστες) επενέβη είναι κρισιμότερα αυτή τη στιγμή από τις επιχειρησιακές λεπτομέρειες και του τι συνέβη μετά: τι εντολές δέχτηκαν, και γιατί.

Ποια ήταν η πολιτική απόφαση που οδήγησε σε αυτή την πρωτοφανή τραγωδία;

Αυτό ας μας απαντήσει η κυβέρνηση, και μετά συζητάμε οτιδήποτε άλλο. Αν βρει ίχνος ευρωπαϊσμού, εν μέσω Ευρωπαϊκής Προεδρίας, η κυβέρνηση του «πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας».

Από "Τα Νέα" - Απρίλιος 2012