Το ξεκαθάρισμα

Θέλει ξεσκαρτάρισμα η πολιτική, σε επίπεδο ιδεών και προσώπων, αν είναι να υπάρξει μέλλον με προοπτική.

Σήμερα συναντάς «αριστερούς» τουρκοφάγους που δυσανασχετούν που δεν κάναμε πόλεμο για το πανάκι στα Ίμια. Συναντάς «δεξιούς ευρωπαϊστές», που νομίζουν ότι δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μόνο πολιτικά και αστικά αν και εφόσον ένα κράτος αποφασίσει να σου τα παραχωρήσει.

Μιλάμε για τα πολύ βασικά, πριν φτάσουμε σε μοντέλο ανάπτυξης, οικονομικές μεταρρυθμίσεις, εκλογικούς νόμους και συνταγματική αναθεώρηση. 

Τα κόμματα ανεχθήκανε στις τάξεις τους κάθε παλαβή τάση της κοινωνίας στο όνομα των μεγάλων πλειοψηφιών, και την ελπίδα της ενσωμάτωσης και δια της πλαγίας οδού εξουδετέρωσης τους· ακόμα και με διορισμούς, με επιδόματα – με υλική εξαγορά. Αυτή ήταν μία άσκηση που δεν πέτυχε, και το βλέπουμε σήμερα καθαρά.

Οι αντιδραστικοί δεν έχασαν τον φανατισμό τους – μάλλον ισχυροποιήθηκαν αφού εννέα φορές στις δέκα τα κόμματα τους επέλεξαν να υποχωρήσουν ή να συνθηκολογήσουν μπροστά στις όποιες αντιστάσεις έφερναν σε προοδευτικές πολιτικές. Τους βοήθησε ότι ο φανατισμός συσπειρώνει πολύ ευκολότερα και εντονότερα απ’ ότι τα nuances των σκεπτόμενων.

Τα πρόσωπα που κατάφεραν να επιβιώσουν στο κομματικό μακελειό των τελευταίων ετών, το έκαναν εν πολλοίς βασισμένοι στα αντιδραστικά στοιχεία ή, έστω, στην ικανότητα να συνδιαλέγονται μαζί τους. Αυτό αποτελεί αρνητικό ποιοτικό χαρακτηριστικό για τα πρόσωπα και τις συλλογικότητες τους. Αρκεί να δει κανείς τη στάση που τήρησαν οι περισσότεροι στην τραγωδία στο Φαρμακονήσι, τις κυβιστήσεις στον κάθε Σεραφείμ, ή τον διάχυτο (εθνο)λαϊκισμό στον οποίο κολυμπάνε πλέον ακόμα και όσοι πλήρωσαν μέχρι χθες ακριβά την απόσταση τους από αυτό το παιχνίδι.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που παρακολουθούμε: πολιτικούς με ποδιά και μαχαίρα χασάπη να προσπαθούν να κόψουν φιλέτα του εκλογικού σώματος για πάρτη τους, με κόλπα και τεχνητή πόλωση χωρίς καμία πραγματική βάση. Η κατασκευή κατά φαντασία «εχθρών», ακόμα και σε σχήματα που είναι πολύ μικρά για να έχουν αντιπάλους, έχει αναχθεί σε επιστήμη. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεταμορφώσουν το εκλογικό σώμα σε άμορφη μάζα, ένα κιμά, ό,τι ιδανικότερο για τους ακραίους τσαρλατάνους που καραδοκούν.

Το κυρίαρχο ζήτημα για έναν προοδευτικό δεν μπορεί να είναι οι δημοσκοπήσεις της επόμενης εβδομάδας, ή οι ερχόμενες εκλογές αλλά η εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στην επόμενη δεκαετία – τόσο θα μας πάρει να ορθοποδήσουμε. Οι εκλογές είναι σημαντικές αν το βλέμμα είναι στραμμένο σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό – δεν είναι αυτοσκοπός για όποιον έχει το καλό της χώρας πάνω από την προσωπική επιβίωση στον όποιο κομματικό μηχανισμό.

Lord of the flies | #Dystopia

Το ξεσκαρτάρισμα σε επίπεδο αρχών και ιδεών θα δώσει τα κριτήρια για να ακολουθήσει η κρίσιμη επιλογή προσώπων και να διαμορφωθεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δουλέψουν σε βάθος δεκαετίας για τη χώρα. Μπορεί η κοινωνία να είναι έτοιμη να το υποδεχτεί από νωρίς, μπορεί και όχι. Μπορεί οι μετέχοντες να είναι έτοιμοι να ζητήσουν στην κάλπη να εκπροσωπήσουν τους πολίτες, μπορεί και να χρειαστούν μία σειρά από ήττες μέχρι να μάθουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως ουδείς έχει να προσφέρει κάτι με την συνέχιση των συμβιβασμών που ζήσαμε μέχρι εδώ. Ήταν στραβό θεμέλιο αυτοί οι συμβιβασμοί – δεν ήταν δημοκρατική ενσωμάτωση όπως έγινε και κατέληξε. Μας καβαλήσανε.