Αδίστακτος κυνισμός

Το κωμικό δίδυμο «της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας», «του συνταγματικού τόξου», «της σωτηρίας της πατρίδος», «της δημοκρατίας», κούνησε τα τέρματα των εκλογών 90 μέρες πριν την κάλπη αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο.

Η πρώτη αλλαγή αφορά την απόφαση του ΣτΕ για το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι των μόνιμα διαμενόντων αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές – ένα δικαίωμα που προσωπικά εξάσκησα ως Έλληνας πολλάκις, στα 13 χρόνια που έμενα στην Αγγλία.

Η δεύτερη και σημαντικότερη αλλαγή είναι η αντικατάσταση της λίστας με σταυρό προτίμησης. Έτσι, όποιος δεν χαίρει της «αλληλόχρεης» εκτίμησης των καναλιών και των φυλλάδων του ελληνικού μηντιακού συστήματος, σε 90 μέρες, δεν έχει καμία ελπίδα να εκλεγεί. Πόσω μάλλον απέναντι στους Χαϊκάληδες που εσχάτως εμπλούτισαν με την παρουσία τους την πολιτική ζωή της χώρας.

Στην Δανία, και με χρόνο προετοιμασίας 200 ή 300 ημερών ίσως να ευσταθεί ο σταυρός προτίμησης σε ευρωεκλογές, όταν δηλαδή το εκλογικό σώμα δεν είναι η γειτονιά σου (διαμερισματικός σύμβουλος), η πόλη σου (δημοτικός σύμβουλος ή δήμαρχος), ή η περιφέρεια σου (περιφερειακός σύμβουλος, περιφερειάρχης, ή βουλευτής), αλλά ΟΛΟΚΛΗΡΗ η χώρα. Στην Ελλάδα, μερικές εβδομάδες πριν τις εκλογές, μία τέτοια επιλογή ισοδυναμεί με λαθροχειρία.

Ο κ. Σαμαράς θα μπορέσει με τον σταυρό προτίμησης να λύσει εσωκομματικά προβλήματα επιλογής υποψηφίων, ως νέος Πιλάτος, την ώρα που άπαντες πολιτευτές επιδιώκουν να φύγουν ξαφνικά στην Ευρώπη για να γλιτώσουν την καταιγίδα που επιφυλάσσουν οι επόμενες εκλογές στους παλαιότερους του πολιτικού συστήματος. Να θυμίσω ότι μέχρι τις προηγούμενες ευρωεκλογές, το ευρωκοινοβούλιο θεωρείτο «εξορία». Σε αυτές τις εκλογές «ας τα βρουν μεταξύ τους» κανάλια και μηχανισμοί – σκασίλα του για την Ευρώπη και την εκπροσώπηση της χώρας εκεί. Ό,τι κάτσει.

Η μεγάλη αλητεία, εδώ, διαπράχθηκε από τον κ. Βενιζέλο. Δεν τον θυμάμαι να καταψηφίζει τον Καλλικράτη. Δεν τον θυμάμαι να εκφράζει αμφιβολίες τότε για το χρόνο κοινής διεξαγωγής δημοτικών και ευρωπαϊκών εκλογών, κι όμως τις άλλαξε. Δεν τον θυμάμαι να είναι υπέρμαχος του σταυρού προτίμησης, κι όμως τον έβγαλε από το καπέλο στο παραπέντε. Όπως δεν τον θυμάται και κανείς καλοπροαίρετος εκ των 58 που μπήκαν μπροστά για την πραγματική διάσωση του χώρου, και χθες το βράδυ βρήκαν ένα από τα στιλέτα που συνηθίζει να σερβίρει στην πλάτη των συμμάχων του ο Βρούτος της Μεταπολίτευσης.

Τον θυμόμαστε όλοι, όμως, να μιλάει με κάθε ευκαιρία για το «Γερμανικό μοντέλο», χωρίς σταυρό προτίμησης (που έχει διαχρονικά λειτουργήσει ως όπλο της μικρής και μεγάλης διαπλοκής), τονίζοντας δε την ανάγκη δημιουργίας δημοκρατικών διαδικασιών επιλογής. Ωραία τα είπε για δεκαετίες. Όταν ήρθε η ώρα να το κάνει, έστριψε δια του αρραβώνος, χωρίς να συμβουλευτεί καν τα όργανα του κόμματος του. Η όποια αιτιολόγηση στη βάση της δημοκρατίας μετά από αυτό, κρίνεται απαράδεκτη.

«Δεν ήξεραν – δεν ρώτησαν» οι καλοπροαίρετοι, για να προλάβω όποιον αυτή την ώρα θυμάται το λαϊκό ρητό. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τον κυνισμό του προέδρου του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ – του ΠΑΣΟΚ που δεν έχει υψώσει κανένα ανάχωμα για να προστατεύσει όσα το ίδιο ψήφισε το προηγούμενο διάστημα με τεράστιο κόστος. 

Όποιος επιλέξει να συνεχίσει να συνυπάρχει ή να συνεργάζεται με αυτόν τον αδίστακτο άνθρωπο, θα έχει την μοίρα του. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον – δεν σηκώνει ο τόπος παιχνίδια με τη δημοκρατία, 90 μέρες πριν τις εκλογές. Ποια «σωτηρία» και «σταθεροτητα» περνάει μέσα από την καθημερινή δικαίωση της ρητορικής των υπόδικων της Χρυσής Αυγής, όταν κραυγάζουν για «Σύνταγμα λάστιχο» στα χέρια της κυβέρνησης;