Οι ΠΑΣΟΚοι του σήμερα...

Έχω ένα πολύ καλό φιλαράκι στα καλώδια, τον Johanes. Παιδί με εξαιρετική πολιτική ματιά και ένστικτο, βέρος φιλελεύθερος που τα βρόντηξε από την Δράση όταν βγήκε ο Σκυλακάκης και ξεθάρρεψαν κάτι ανόητοι και του είπαν τί να γράφει, τα βρόντηξε από τη χώρα που δεν περπατάει και πήγε να βρει τη μοίρα του στην Ολλανδία, τα βρόντηξε γενικώς. Και τρολάρει ασύστολα, ανελέητα και πολιτικά. Το αν αγαπάς ή όχι τον Johanes πρέπει να μπει σε τεστ, και να αφήσουμε πίσω όποιον απαντάει όχι.

Τελευταία έχει πιάσει το ΠΑΣΟΚ, και το σκίζει. Γκρουπάκια για την «Παπανδρεϊκή ανθρωπιά», απίστευτες φωτογραφίες αρχείου (που τα βρίσκει γαμώτο;) από συνέδρια και μαζώξεις του 80, κουίζ – ό,τι μπορεί να φανταστεί κάποιος. Σήμερα το πρωί κόλλησα με μία φωτογραφία που ανέβασε. Πρέπει να είναι από επαρχιακό εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του '81, αν κρίνω από το πρωτοσέλιδο που κρατάνε τα «περήφανα γηρατιά».

Η σκέψη που με έκανε να κολλήσω ήταν απλή: το ΠΑΣΟΚ ήρθε μεταδικτατορικά ως η συνέχεια της Ένωσης Κέντρου όταν ο Αντρέας διαφώνησε με την παλαιά φρουρά, και εκλέχθηκε το ‘81 με συντριπτικά ποσοστά ως απάντηση σε μία συντηρητική εκδοχή της πολιτικής που άφηνε την εθνική συμφιλίωση, την αγροτική σύνταξη της αγρότισσας, την δημόσια υγεία και την παιδεία όποιου δεν είχε χρήματα ‘για αργότερα’. Και πολλά άλλα που άλλοι τα θυμούνται και άλλοι θα πρέπει κάποτε να τα μάθουν. Όσο κι αν ξεχείλωσε μετά, όπως ξεχειλώνουν όλα σ’ αυτή τη χώρα – μέχρι και η εθελοντική προσφορά μέσω ΜΚΟ.

Κοιτάζω την εικόνα του Johanes και σκέφτομαι τις πρωτοβουλίες για την κεντροαριστερά, την αρθρογραφία τους, τον πολιτικό τους λόγο και το κενό με πνίγει. Δεν μπορώ να καταλάβω τί εχθρεύονται στην τελική, ή τί προτάσσουν. Ποια είναι η πολιτική πρόταση εδώ – μπορεί να την βάλει κάποιος σε 5 γραμμές; Δεν θέλω ακαδημαϊκή ανάλυση 5000 λέξεων για τις θέσεις κανενός – αυτά έπονται. Το διακύβευμα ρε παιδιά, ποιό είναι; Το ‘όραμα’... Τα λεφτά; Το να ‘σκίσουμε’ κάποιους; Το να κάνουμε λοβοτομή σε κάποιους άλλους; Τι;

Σίγουρα δεν μπορεί να είναι το εμφυλιοπολεμικό μίσος απέναντι στον ΠΑΣΟΚο του ‘80, ή τον ΣΥΡΙΖΑίο του ‘14, ή τη δεξιά και τους συντηρητικούς γενικά κι αόριστα. 

Για να το πω διαφορετικά, ποιός δεν θα ήθελε να ήταν ‘δικοί του’ σήμερα αυτοί οι τύποι της φωτογραφίας, να είχαν κινητοποιηθεί από τον πολιτικό λόγο και πρόταση, και να είχαν μετατρέψει το μαγαζί τους σε εκλογικό κέντρο (αν βλέπω καλά, το συγκεκριμένο ήταν σουβλατζίδικο). Να είχαν ανεβάσει αφίσες και να μοίραζαν υλικό ‘για το κόμμα’, με όρους 2014 εννοείται. Αν η ιδέα σε απωθεί, ή δεν κάνεις για την πολιτική, ή δεν την καταλαβαίνεις. Ή ανήκεις σε κάποια αριστοκρατία που δεν συνδιαλέγεται με ‘λαουτζίκους’ αλλά μόνο αγορεύει θέσφατα της τάξης της πίσω από κλειστές πόρτες.

Οι συντηρητικοί (εως αντιδραστικοί) είναι σαφείς: επιστροφή στην προ ’81 πολιτική κατάσταση, στην επιφυλακτική στάση απέναντι στην ιδέα της ευρωπαϊκής υπηκοότητας, στην παραδοσιακή θέση της γυναίκας, στην ανισότητα, στη μειωμένη κοινωνική κινητικότητα, στο «τί να κάνουμε κι αν κάποιος πέσει – έτσι είναι η ζωή», χωρίς δίχτυ προστασίας, και λοιπά. Για τα προχώ περί μεταναστευτικής πολιτικής, ομοφοβίας, μισαλλοδοξίας και λοιπά δεν το συζητώ – εξυπακούονται, Αβερωφικά, ενίοτε με ρεβανσισμό. 

Απέναντι τί είναι; Ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί μόνος του με νύχια και με δόντια, αμήχανα, να γυρίσει από κόμμα του 4% σε κόμμα του 24%, ή ο Βενιζέλος που δέχτηκε αδιαμαρτύρητα κάθε εξωμνημονιακό πισωγύρισμα, με τον Μπίστη σε ρόλο αρθρογράφου παντός καιρού και αποστολής;

Η πολιτική πρόταση είναι αυτό που λείπει. Και όχι, δεν είναι πολιτική πρόταση το πόσοι θα απολυθούν ή πόσοι δεν θα απολυθούν από το δημόσιο. Ούτε το πρωτογενές πλεόνασμα, ούτε η σύνταξη των ενόπλων, ούτε τίποτα από όσα ανοήτως συζητούνται τα τελευταία χρόνια σε μία άσκηση επιβίωσης ανάξιων και πολιτικά ένοχων προσώπων. Όποιος προτάξει 'πολιτική χωρίς πολιτικούς' στις ερχόμενες εκλογές οφείλει να πατώσει, γιατί αυτό το ζούμε ήδη, και είναι κόλαση.

Ούτε οι ΠΑΣΟΚοι του τότε είναι το πρόβλημα μας εν έτει 2014. Ότι δεν μπορεί κανείς να κινητοποιήσει τους ΠΑΣΟΚους του σήμερα είναι το πρόβλημα για μένα, αυτούς που είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν στην πολιτική με όρους ρήξης, κάτω από μία προοδευτική ατζέντα για το άλμα 'μπροστά'. Μπορεί κάποιος να μιλήσει για το 2009, αλλά αυτό μοιάζει να είναι ακόμα μακρύτερα κι από το 1981.

Στα ζητούμενα και τα κατάλληλα πρόσωπα. Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ το πρόβλημα, αλλά το ΠΑΣΟΚ του Σκανδαλίδη και του Παπουτσή της World Bank εσχάτως (τί ξεφτίλα!). Ούτε τα χρέη του, αλλά η μη ανάληψη της ευθύνης αποπληρωμής τους από κανέναν - η υποψία ότι ένα βράδυ θα περάσει μία τροπολογία που θα τα διαγράψει μαζί με αυτά της Νέας Δημοκρατίας. Η αναξιοπιστία των σημερινών προσώπων είναι το  δεύτερο ισχυρότερο στοιχείο στην πολιτική σήμερα, μετά την έλλειψη πρότασης. 

Και για να τελειώνουμε, το πρόβλημα της χώρας δεν ήταν ποτέ οι ΠΑΣΟΚοι, οι ΝΔτες, οι ΚΝίτες - όλοι στην ίδια πατρίδα ζούμε. Δεν θα βάλουμε κανέναν σε καράβι - δεν είναι αυτή η λύση. Ούτε η επιβολή των μεν στους δε. Μην μπερδέψουμε άλλο την πολιτική αντιπαράθεση με ομάδες πληθυσμού, γιατί τότε μόνο ένας μπορεί να κερδίσει: οι χουντικοί της ΧΑ, και οι αντιδραστικοί. Οι υπόλοιποι θα βρουν τα καλά της κάθε εποχής, του κάθε χώρου, της κάθε ιδέας, και θα τα συνθέσουν σε νέες πλειοψηφίες - για το καλό όλων. 

Έτσι θα κάνει ο άλλος το σουβλατζίδικο εκλογικό κέντρο για πάρτη σου, και για πάρτη του. Γιατί δεν υπάρχουν κατακριτέες 'μάζες', αλλά πολίτες που συμπράττουν όταν η ιδέα είναι στο τραπέζι.

ΥΓ: Άτιμε Johanes, μου έκανες ζημιά Κυριακάτικα. Κι εσύ ΠΑΣΟΚος είσαι, απλά δεν στο έχει δείξει κανείς. Αγάπη μόνο και keep on trolling! :)