Η νέα θεοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ

Θεός είναι η Αριστερά και επί της Γης προφήτης ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το δόγμα αυτής της διακυβέρνησης. Δεν υπάρχουν αντίβαρα, δεν υπάρχει πολίτευμα, δεν υπάρχουν θεσμοί· όλα αυτά αποτελούν τερτίπια και τεχνάσματα του συστήματος, πρόσχωμα, στο δρόμο για την αρετή. Γι αυτό τα ξεπερνούν χωρίς ενδοιασμό το ένα μετά το άλλο. 

Σε έναν λαό που ποτέ δεν ασχολήθηκε με τη σημασία του θεσμικού πλαισίου, που εκθειάζει τους δολοφόνους του Καποδίστρια, όταν τους εξετάζει ξεχωριστά από τις πράξεις τους, η ισοπέδωση των θεσμών είναι εύκολη. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, όταν αναλογιστεί κανείς την στάση των πολιτειακών παραγόντων, τον άλλων πολιτικών και των δημοσιογράφων που επίσης αντιμετώπιζαν εργαλειακά τα στοιχεία του πολιτεύματος. Αρκούσε ο εκάστοτε ‘εγκληματίας’ να ήταν «δικός μας», για να κάνουν όλοι τα στραβά μάτια. Ουδείς αναλογίστηκε τι θα συμβεί όταν εμφανιστεί κάποιος χειρότερος από τους ίδιους, που έστω προσχηματικά, κρατούσαν τους τύπους.

Δικαιοσύνη, Ενημέρωση, Πολυφωνία, Διαφάνεια, νομιμότητα - όλα στο βωμό της νέας θεοκρατίας τους. Οι πολιτικοί αντίπαλοι μουδιασμένοι, αφενός γιατί θυμούνται τις δικές τους πομπές, αφετέρου γιατί δεν θυμούνται ή δεν έμαθαν ποτέ (οι νεότεροι) πώς υπερασπίζεται κανείς τους θεσμούς, ειδικά σε ένα κοινό που έχει ξεχάσει τη σημασία τους στη ρύθμιση της καθημερινής μας ζωής, σύμφωνα με συναποφασισμένες αξίες και αρχές - το Σύνταγμα δηλαδή.

Το κάναμε σφουγγαρόπανο για δεκαετίες και οσονούπω θα το φρεσκάρουμε, θα το αλλάξουμε με άλλο, μέσα από τη Συνταγματική Αναθεώρηση που θα κάνουν ιδεοληπτικοί σύμφωνα με τις επιταγές του προφήτη - του ΣΥΡΙΖΑ. Από την «εντολή Σαμαρά» και το κλείσιμο της Βουλής από τον Προκόπη Παυλόπουλο, στα όσα έρχονται, ένα τσιγάρο δρόμος.

«Στα όσα έρχονται», γιατί ουδείς ξέρει τι έρχεται. Αυτό έπρεπε να ήταν το πρώτο στο οποίο θα αντιδρούσε η αντιπολίτευση καθημερινά: στην έλλειψη διαφάνειας της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις προθέσεις της. Πώς να το κάνει, όμως. Πότε δεν αιφνιδίασαν αυτοί, για να απαιτήσουν να μην αιφνιδιάζουν οι σημερινοί κυβερνώντες, είτε πρόκειται για (σχεδιασμούς έστω για) αλλαγή νομίσματος, είτε για τις τηλεοπτικές άδειες και τη διαφημιστική δαπάνη που θα περνάει από το γραφείο του υπουργού, είτε το Σύνταγμα τελικά.

Με τι φόντα θα αντιμετωπίσουν αυτό τον τυφώνα οπισθοδρόμησης, προς μία νέα εκδοχή Ανατολικού Βερολίνου; Εδώ δεν μπορούν να πουν πόσο ήταν το έλλειμμα του 2009 για να μην στεναχωρήσουν έναν Νέρωνα. Στα μεγάλα θα σηκώσουν ανάστημα; Δεν υπάρχει περίπτωση.