30.4.10
“Θα μας πάρουν με τις πέτρες"
28.4.10
Δανείσου
- Να διώξω δημόσιους υπάλληλους;
- Όχι
- Να σου βάλω φόρο για να τους πληρώνω;
- Όχι
- Να σου διορίσω το παιδί και να κάνεις μούγκα σε ότι κι αν κάνω;
- Ναι
- Και πώς θα το πληρώσω;
- Δανείσου.
24.4.10
Ημιυπαίθρια αβουλία
Η συζήτηση για τους ημιυπαίθριους έγινε σε πλασματική βάση. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα το ζήτημα δεν είναι καν περιβαλλοντολογικό, αν αυτός ήταν πράγματι ο αρχικός στόχος του μέτρου το ‘86. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κριτήρια για την κατασκευή ενός ημιυπαίθριου, όπως ορίζονται από τον Κτιριοδομικό Κανονισμό (ΓΟΚ) δεν εξασφαλίζουν κανένα “πράσινο” όφελος εφόσον δεν ορίζεται καν ο προσανατολισμός, ή άλλα στοιχεία του κτιρίου που θα λειτουργούσαν σε συνδυασμό για να υπάρξουν τα αναμενόμενα οφέλη. Για παράδειγμα, μία ταπεινή τέντα στην μεσημβρία προσφέρει περισσότερα από ένα ημιυπαίθριο στο βοριά.
Οι ημιυπαίθριοι ήταν πηγή διαφθοράς από την σύλληψη τους. Και αυτό γιατί δόθηκαν για να καθησυχάσουν όσους αντιδρούσαν στην μείωση των συντελεστών δόμησης, συνοδευόμενοι από το κλείσιμο του ματιού μιας και ήταν δεδομένο ότι θα κλείνονται. Η τότε κυβέρνηση ικανοποίησε τους εργολάβους και κάποιους ιδιοκτήτες χωρίς να εμφανίζεται να υπαναχωρεί σε πιέσεις.
Αυτή η κατάσταση επικράτησε για 25 χρόνια χωρίς καμία ουσιαστική προσπάθεια επίλυσης της από την πολιτεία, δημιουργώντας ευθύνες για το κράτος, καταστάσεις ομηρίας για πολλούς μικροϊδιοκτήτες, και κερδοσκοπίας για αρκετούς υπαλλήλους πολεοδομιών και άλλους (εφοριακούς, ελεγκτές ΔΕΗ/ΤΑΠ κλπ) που λαδώνονται για να “διευκολύνουν”.
Υπάρχει επίσης το νομικό χάος με την χρήση/διατήρηση/μεταβίβαση, ενώ τα τετραγωνικά των χώρων αυτών έχουν ενσωματωθεί στον οικονομικό υπολογισμό των οικοδομών. Για να γίνει κατανοητό, μία πιθανή κατάργηση των ημιυπαίθριων (που ισούται με επιπλέον 20% της δόμησης) θα σήμαινε μείωση της τάξεως του 10 με 15% στις τιμές της γης - δηλαδή πάγωμα των νέων οικοδομών.
Δεδομένου λοιπόν ότι:
Α. οι ημιυπαίθριοι είναι νόμιμα ΧΤΙΣΜΕΝΑ τετραγωνικά και επομένως
Β. δεν επιβαρύνουν το αστικό τοπίο παράνομα, ενώ
Γ. τα μόνα οφέλη του είναι (θεωρητικά) περιβαλλοντικά
μία λύση ήταν:
1. η πλήρης ενσωμάτωση των τετραγωνικών των ημιυπαίθριων στον συντελεστή δόμησης (κατάργηση της παρούσας αυθαιρεσίας - τρέλας) το οποίο επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα στην πραγματική δόμηση
2. την φορολογική επιβράβευση ιδιοκτητών κτιρίων με πραγματικά πράσινα κριτήρια μέσω φοροελαφρύσεων για τα "φιλικά προς το περιβάλλον" κτίρια (ΚΙΝΗΤΡΟ) πριμοδοτώντας έτσι την ύπαρξη/κατασκευή ημιυπαίθριων Αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί και με την ενεργειακή αξιολόγηση των κτιρίων που θα γίνεται σε λίγα χρόνια σύμφωνα με τα πρότυπα της ΕΕ.
Έτσι, αφενός το κράτος θα δεχόταν την επί 25ετίας ευθύνη του για την διαιώνιση μίας άθλιας νομοθεσίας, χωρίς να μεταβιβάσει πάλι το κόστος στον πολίτη, ενώ θα μπορούσε μετά δικαίως να απαιτήσει εξωφρενικά πρόστιμα για όποιον δεν συμμορφωθεί. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να εισπράξει € από την “τακτοποίηση/νομιμοποίηση” - το είδαμε.
Πρακτικά, ο πολίτης θα δήλωνε τον κλεισμένο ημιυπαίθριο, χάνοντας τις φοροελαφρύνσεις που θα δίνονταν σε όσους δεν τον έχουν κλείσει. Κίνητρο για να το κάνεις; Μηδενικό κόστος έναντι υπέρογκου προστίμου αν το αποκρύψεις. Νομική τακτοποίηση σε όλα τα επίπεδα και δίκαιη ρύθμιση δεδομένου ότι η αρχική του 86 ήταν εξαρχής ελαττωματική για να μην την χαρακτηρίσω δόλια. Εξουδετερώνεις το πρόβλημα στην ρίζα του και για τα προηγούμενα χρόνια και για το μέλλον, σαν ένα κράτος που παροτρύνει, δεν τιμωρεί.
Τέλος μία υποσημείωση για τα τετραγωνικά των υπογείων, στο ίδιο πνεύμα. Αν ο στόχος είναι ο περιορισμός του όγκου μίας οικοδομής ας σταματήσουν την παρωχημένη λογική των παλαιοτέρων με το τι κάνει ο καθένας στο κτίριο του - δεν είναι συνέταιρος το κράτος. Ας χρησιμοποιήσει ο ιδιοκτήτης και την σοφίτα και το υπόγειο και το πατάρι... Δεν του πέφτει λόγος του κράτους η εσωτερική διαμόρφωση ενός κτιρίου, εφόσον ο όγκος (η επιβάρυνση του αστικού τοπίου) είναι ο πραγματικός στόχος. Η όποια ενεργειακή ή άλλη επιβάρυνση χρεώνεται μέσω ΕΥΔΑΠ/ΔΕΗ/ΤΑΠ κλπ. Το μόνο που χρειάζεται είναι η ρύθμιση για να υπάρξουν αληθινές προδιαγραφές ασφαλείας σε περίπτωση πυρκαγιάς, σεισμού, καθώς και αερισμού του χώρου.
Αν αποφάσιζαν να προχωρήσουν σε μία τέτοια λογική, πέρα από την "ένεση" που θα έδιναν στην οικοδομή και την οικονομία, μία τέτοια κατεύθυνση θα ήταν φιλελεύθερη (από κοινωνική σκοπιά όχι οικονομική/αγοράς), ενώ συγχρόνως θα ακύρωνε πάμπολλες εστίες διαφθοράς.
Τρόπος υπήρχε λοιπόν - έλειψε η θέληση. Και ο ρεαλισμός. Εξ ου και η επαναφορά της ρύθμισης Σουφλιά που κατακεραύνωναν προεκλογικά.
Υ.Γ.: οι 6 μήνες που είχε παγώσει η ρύθμιση Σουφλιά, δεν επαρκούσαν σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ κ.Παπουτσή, για να μπει το νομοσχέδιο σε δημόσια διαβούλευση.
Σχετικά:
Πολιτης: Ημι-υπαίθριοι εκβιασμοί
Πολιτης: Ημιυπαίθρια απογοήτευση
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | Στα 232 ευρώ η ελάχιστη αμοιβή των Μηχανικών
(Σχέδιο από το The American Institute of Architects)
23.4.10
Ζητείται πρόταση
21.4.10
Ημιυπαίθρια απογοήτευση
Πριν από 25 χρόνια, το κράτος έδωσε την δυνατότητα ύπαρξης ημιυπαίθριων χώρων (20 τετραγωνικά Η/Υ για κάθε 100 τετραγωνικά δόμησης), για λόγους σκίασης και δροσισμού του κτιρίου με φυσικό τρόπο.
Δεν προέβλεψε όμως:
Α. τον συνολικό σχεδιασμό του κτιρίου προκειμένου να υπάρχει πραγματικό περιβαλλοντικό ή κτιριοδομικό όφελος από την ρύθμιση.
Β. ότι η δυνατότητα δόθηκε κατόπιν μείωσης των συντελεστών δόμησης
Γ. μηχανισμό εφαρμογής της διάταξης, όταν (ειδικά λόγω του Β), ήταν δεδομένο το μεγάλο οικονομικό κίνητρο για την εκμετάλλευση των επιπλέον τετραγωνικών.
Μύθοι:
1. Οι ημιυπαίθριοι είναι αυθαίρετη δόμηση. Δεν είναι και άρα δεν κατεδαφίζονται. Αλλαγή χρήσης είναι. Εκτός αν θεωρείται κατεδάφιση η μετακίνηση μίας τζαμαρίας κατά 1, 2 ή 3 μέτρα πιο μέσα. Η δόμηση (τα τούβλα, τα μπετά και τα επιχρίσματα) των χώρων αυτών είναι νόμιμη, όποια κι αν είναι η χρήση!
2. Οι ημιυπαίθριοι επιβαρύνουν περιβαλλοντικά. Αμφισβητήσιμο, και απροσδιόριστο εφόσον ποτέ δεν θεσμοθετήθηκε ο προσανατολισμός του Η/Υ χώρου ή ο συνολικός σχεδιασμός του κτιρίου για να υπάρξει κάποιο (μετρήσιμο) περιβαλλοντικό όφελος.
Επομένως, η όποια επιβάρυνση στο αστικό τοπίο λόγου του (νομίμως χτισμένου) όγκου, καθώς και η περιβαλλοντική (λόγο της θερμικής μάζας) είναι νόμιμες! Το δε πρόστιμο που καλείται να πληρώσει ένας ιδιοκτήτης έναντι της ζημίας, ΔΕΝ προσδιορίζεται τεχνικά βάσει ζημίας, αλλά εισπρακτικά βάσει τιμής ζώνης.
Το πιο απογοητευτικό είναι ότι η νέα υπουργός, με το δεδομένο βιογραφικό, ή δεν γνωρίζει τα ανωτέρω, ή τα παραβλέπει προκειμένου να βοηθηθεί το δημόσιο ταμείο. Ή και τα δύο. Η νέα ρύθμιση είναι εξίσου εισπρακτική με εκείνη του προκατόχου της, χωρίς να προσφέρει κάποια πραγματική λύση ούτε στο πραγματικό πρόβλημα της αλλαγής χρήσης των ημιυπαίθριων, ούτε πρόκειται να σταματήσει την συνέχιση του φαινομένου και της ακόλουθης ομηρίας των νέων ιδιοκτητών.
Και το ερώτημα πλέον είναι το εξής: αν η ΥΠΕΚΑ θέλει 6 μήνες για να επαναφέρει ένα ψευδεπίγραφα περιβαλλοντικό, αλλά κατ ουσίαν εισπρακτικό μέτρο του ομολογουμένως άθλιου προκατόχου της, σε τι μπορούμε να ελπίζουμε; Που είναι οι αρχές, η πράσινη ανάπτυξη και τα λοιπά υπέροχα στα οποία ελπίσαμε όταν σας ψηφίσαμε, όταν δεν μπορεί να επιλυθεί κάτι τόσο απλό, όσο είναι οι ημιυπαίθριοι;
Υ.Γ.: υποθέτω ότι εφόσον πρόκειται για ρύθμιση δεν θα μπει σε διαβούλευση. Απλά θα περάσουν από το ταμείο οι ενδιαφερόμενοι - όπως και με τα τέλη κυκλοφορίας...
Σχετικά:
Πολιτης: Ημι-υπαίθριοι εκβιασμοί
(Σχέδιο από το The American Institute of Architects)