Οι Διάσπαρτοι

Διάβαζα τον εκλογικό απολογισμό του παραπολιτικού για τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας. 

Διαφωνώ μαζί του στο εξής: μοιάζει να αθροίζει τα λίγα ποσοστά που πήραν οι Διάσπαρτοι μεταρρυθμιστές, οπότε προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο λαός δεν θέλει (ή δεν μπορεί). Είναι το ίδιο σφάλμα που έκαναν όσοι άθροισαν τα ποσοστά που έλαβαν οι Δράση/ΦιΣ, ΔημΣυμ και ΔημΞα και είπαν το δημοφιλές "αν είχατε συνεργαστεί, θα ήσασταν στη Βουλή και θα είχαμε κυβέρνηση".

Τα πολιτικά "αθροίσματα" δεν αθροίζονται, για τον απλό λόγο ό,τι το άθροισμα αποτελεί νέα πρόταση και κρίνεται πολιτικά και εκλογικά ως τέτοια. Όποιος αγνοεί αυτή την απλή και αυτονόητη πραγματικότητα, καταλήγει σε λάθος συμπεράσματα για τη δυναμική της όποιας νέας κίνησης, κρίνοντας από την εκλογική επιτυχία/αποτυχία των συντελεστών της σε άλλα σχήματα.

Το πρόβλημα με τους Διάσπαρτους, είναι ότι προσπαθούν (για μία ακόμη φορά - μέχρι πότε θα επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος, άγνωστο) να λειτουργήσουν μέσα από ξένους οργανισμούς. Σαν ιοί σε σώμα ξενιστή, με την ελπίδα της εξάπλωσης.

Για δεκαετίες, οι Διάσπαρτοι νομιμοποιούν τις ψευδείς υποσχέσεις συντηρητικών κομμάτων που όλα, ανεξαιρέτως, υπόσχονταν μεταρρύθμιση και προέβαλλαν και τα νέα στελέχη που θα την έφερναν. Το αποτέλεσμα: οι αλλαγές δεν γινόντουσαν ποτέ, και ο εκάστοτε Διάσπαρτος έφευγε πληγωμένος πολιτικά και μερικές φορές και φυσικά. Οι συντηρητικοί βλέπεις, δεν ντράπηκαν ποτέ να φιλοξενήσουν τον εκάστοτε τραμπούκο στις τάξεις τους.

Το άθροισμα αυτών των αποτυχιών, μαζί με τα φτωχά ατομικά εκλογικά αποτελέσματα τους αποθάρρυναν ακόμα περισσότερο· σήμερα είναι πλέον πεπεισμένοι ότι μπορούν να υπάρξουν μόνο ως "κομματικές ψυχοκόρες". Τραγικό σφάλμα μεν, αλλά κατανοητό δε· ανθρώπινο...

Τα κακά ατομικά εκλογικά αποτελέσματα είναι επίσης λογικά εφόσον στην πλειοψηφία τους δεν καταδέχτηκαν την κομματική συναλλαγή ή την ξεφτίλα της δημιουργίας "μηχανισμού" σαν αυτούς που όλοι πλέον λίγο ή πολύ γνωρίζουμε, ο καθένας από την θέση του. Πως μπορεί να περιμένει κάποιος να είναι σε λάκκο βουβάλων και να επιβιώσει ως βατράχι, με ξεπερνάει.

Όλα αυτά είναι πλέον σαφή και στον τελευταίο ψηφοφόρο. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εμπιστευθεί ή να ακούσει ότι ο ένα (Διάσπαρτος) κούκος θα φέρει κάποια άνοιξη, και επομένως ούτε θα τον αναζητήσει ούτε θα τον "σταυρώσει". Ο ψηφοφόρος, ΑΝ πάει να ψηφίσει, θα ψηφίσει με την λογική του "μη χείρον, βέλτιστο".

Έτσι, η άποψη μου είναι ότι δεν έχει υπάρξει ακόμα μεταρρυθμιστικό κόμμα - μεταρρυθμιστική επιλογή. Οργανωμένη και συντεταγμένη πρόταση, με ισχυρή κομματική δομή και τις αντίστοιχες λειτουργίες που θα επέτρεπαν μία αξιοπρεπή διεκδίκηση της εξουσίας με μία μεταρρυθμιστική ατζέντα.

Δεν έχει να κάνει με τα χαμηλά αθροίσματα των ψήφων που κατάφεραν να αποσπάσουν ο καθένας ξεχωριστά λοιπόν, αυτά ποτέ δεν κατέγραψαν την ενδεχόμενη απήχηση, εφόσον η πρόταση δεν τέθηκε ποτέ ολοκληρωμένα ή συντεταγμένα από μία αμιγή ομάδα Διάσπαρτων. 

Εδώ είναι το ζητούμενο κατ' εμέ, και το δια ταύτα. Οφείλουν όσοι νομίζουν ότι μπορούν να συντάξουν αυτή την πρόταση να το κάνουν. Χθες, ήταν ήδη αργά.

Σε ό,τι με αφορά, όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα στο μέσο πολίτη/ψηφοφόρο. Ακόμα και αν κάποιος δεν τα έχει βάλει με αυτή τη σειρά, τα ξέρει. Και δεν πρόκειται να δώσει καμία πίστωση χρόνο σε κανέναν για την (καθ' όλα ανθρώπινη) δειλία διαμόρφωσης μίας ειλικρινούς πρότασης. Φταίει και το σημερινό κλίμα για την έλλειψη ανοχής, και η κρίση και τα αδιέξοδα, και όλα... Ναι. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτές είναι οι συνθήκες, και αν επιλέξεις να κινηθείς μέσα σε αυτές, θα πρέπει να πράξεις σύμφωνα με τις επιταγές του καιρού σου.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, μείνε σπίτι σου. Έτσι κι αλλιώς, ως Διάσπαρτος δεν μπορείς να βοηθήσεις - το απέδειξαν όλοι οι προηγούμενοι.

_______

image source

Ludwig Belitski - Fragments of Ornamental Stone Borders and Decoration