9.10.12

Μία σύνοψη με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ


Κρόσια τα νεύρα μου μετά την επίσκεψη της Καγλελαρίου. Πάμε να δούμε λίγο την τελευταία 10ετία, και θα καταλάβεις.

Το 2004 εκλεγεται ο (σήμερα "αμίλητο νερό - εγώ το ήπια") Κώστας, και τάζει "επανίδρυση". Τα κάνει μούτι, σταματάει να πηγαίνει στη Βουλή (πως να πατήσει στη βουλή και να απαντήσει ερωτήσεις...) αρχίζει να την ανοιγοκλείνει όποτε του γουστάρει αναλόγως των δημοσκοπήσεων και των αναγκαίων παραγραφών, και το ρίχνει στα greek statistics για όσο μπορεί να κοροϊδέψει.

Στο τέλος την έκανε τρέχοντας για να μην του σκάσει η χώρα στα χέρια, και ήρθε το κορόιδο της παρέας το 2009 (ΓΑΠ) να φάει όλο το βρισίδι για τη δημιουργική λογιστική δεκαετιών, και ειδικά της περιόδου 2007-2009. Υπενθυμίζω ότι ο Αλμούνια είχε πάρει διαβεβαιώσεις για περικοπή δαπανών πριν τις εκλογές του 2007. Τι κάναμε; Το ακριβώς αντίθετο: τις διπλασιάσαμε.

Ο Αντωνάκης βγαίνει νέος αρχηγός της ΝΔ, και αρχίζει να παίζει τον τρελό: αρνείται να βάλει πλάτη στην εθνική προσπάθεια, οργανώνει τη λαϊκή Δεξιά σε αντιμνημονιακό, εκτρέφει τη "πατριωτική" λάσπη που μας βασανίζει πλέον και εντός κοινοβουλίου (ΧΑ), ενώ αρνείται κατ επανάληψη να συμπράξει σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Εν τέλει κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου, με την βοήθεια του Βενιζέλου και των βαρόνων των ΜΜΕ, σταματάει στη συνέχεια και την κυβέρνηση Παπαδήμου/PSI που έβγαζε δουλειά, και μπαίνουμε σε διπλές εκλογές με τις διαρθρωτικές αλλαγές στο περίμενε ήδη για 6 μήνες.

Το 2012 καταφέρνει να γίνει Πρωθυπουργός, για να εφαρμόσει το πρόγραμμα των Παπανδρέου/Παπαδήμου - αυτο που πολέμησε με κάθε μέσο στο προηγούμενο διάστημα.

Όσο γίνονταν όλα αυτά, το ΕΛΚ (σύνδεσμος δεξιών/συντηρητικών κομμάτων στην ΕΕ) δεν θέλησε να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Μέχρι που τον έκραξε ο ομοϊδεάτης του συντηρητικός Γαλλος πρωθυπουργός με παραπολιτική διαρροή που κάθε άλλο παρά συνιθίζεται στη Γαλλία - το γνωστό πλέον "τα κάνω για προεκλογικούς λόγους". Υπεύθυνε, αξιόπιστε Αντώνη...

Η κρίση κλιμακώνεται και επεκτείνεται στα υπόλοιπα γουρουνάκια (PIIGS), ενώ ο Σαρκοζύ έχει πέσει. Χάνεται η σύμπλευση Γερμανίας Γαλλίας, και αναπτύσσεται πλέον μία ισχυρή κόντρα. Τι να κάνει η μέχρι χθες άκαμπτη Καγκελάριος αποδυναμωμένη εντός Ευρώπης και ενόψει δικών της εκλογών σε μερικούς μήνες;
Ξεκινάει αναγκαστική στροφή, πάει να συναντήσει την κρίση και τον Ολαντ στα μισά του δρόμου. Για το ΔΝΤ δεν υπάρχει ελπίδα - τα έχει στυλώσει και κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις, πλην της προφανούς περί πιθανού νέου κουρέματος.

Μέσα σ αυτά, η Μέρκελ κάνει μία άσκηση καλής δημοσιότητας, και επισκέπτεται την Ελλάδα μήπως και καταφέρει να πιέσει έτσι και να προκαταβάλλει το ΔΝΤ για θετική έκθεση της Τρόικας.

Τι κάνει ο Πρωθυπουργός μας ενόσω γίνονται όλα αυτά; Αποφασίζει να παίξει μικροπολιτικά, λέγοντας στην συνέντευξη τύπου με την Καγκελάριο: "επιτέλους η Ελλάδα επανακτά την αξιοπιστία της μετά το πρόσφατο διάστημα". Το ότι η Μέρκελ του τράβηξε ξανά το αυτί μιλώντας αποκλειστικά για την προσπάθεια που έγινε μέχρι και το 2011, δεν τον ακούμπησε. Για μπάτσες, όχι αστεία... Αλλά δεν φταίει. Όταν έχεις όλο το τύπο, δεν ιδρώνεις (στο εσωτερικό τουλάχιστον).

ο μαϊντανός - όπως γήπεδο

Η μόνη αγωνία του ηταν να μην μοιραστεί επικοινωνιακά την Μέρκελ με κανέναν - ούτε καν τον κουρασμένο πια Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μόνο ο Αβραμώ του ξέφυγε, που έστησε αγρύπνια στο ΕλΒενιζέλ για να την πιάσει μεταξύ αυτοκινήτου και αεροπλάνου.

Δεν αντέχεται αυτό το πράγμα. Δεν είναι πολιτικό προσωπικό αυτό. Είναι θίασος σε μια τραγωδία που χειροτερεύει καθημερινά.

"Μα γιατί δεν μου φέρανε κι εμένα μια καρεκλίτσα;"



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Translate