Μη μας στεναχωρήσετε κ. Τσίπρα

Ήμουν από αυτούς που ήλπιζαν για εκλογές, με δεδομένη την επικράτηση ΣΥΡΙΖΑ ας μην κρυβόμαστε, κι ας μην ανήκω στο χώρο του. Το δίλημμα Σαμαράς/Τσίπρας το είχα λυμένο πολλούς μήνες πριν τις κάλπες. Ήθελα να φύγουν. Ελπίζω τώρα, να μη με κάνουν να το μετανιώσω…

Η πολιτική ζημία της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν ανυπολόγιστη. Δεν ήταν μόνο η οπισθοδρόμηση σε θέματα δικαιωμάτων με επιπτώσεις ακόμα και στη δυνατότητα ανάταξης της οικονομίας μας. Το βασικό πρόβλημα ήταν η χειραγώγηση κάθε θεσμού με την κατάχρηση της εξουσίας που προσφέρει η διακυβέρνηση, στα όρια της νομιμότητας (ή πέρα από αυτά στην περίπτωση του “Παναθηναϊκάκια), με δικαιολογία ένα ασαφές θεοκρατικό “Δίκιο” του Πρωθυπουργού. 

Το δεύτερο και εξίσου ασαφές αφήγημα μιλούσε για σταθερότητα, την ώρα που κάθε τους κίνηση αποσταθεροποιούσε τη χώρα λίγο παραπάνω, μέχρι τη στιγμή που “σήκωσαν χειρόφρενο” στη διαπραγμάτευση και αποφάσισαν να μας πάνε σε εκλογές για να μην αναλάβουν το κόστος της αποτυχίας τους - τα νέα μέτρα που περιγράφονται στο email Χαρδούβελη δηλαδή.

Να μην το πούμε πάλι το παραμύθι του πως δεν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη στον αναπτυγμένο κόσμο με όρους Λιβύης - το εμπεδώσαμε ελπίζω. Όταν ανήκεις στην Ευρώπη μόνο με περισσότερη δημοκρατία μπορείς να περιμένεις ανάπτυξη. Κι αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει ο “απεσταλμένος του Θεού”, κ. Σαμαράς, που επέμενε πως το 2015 οι οικονομίες στήνονται στις πλάτες των κολλητών μας και όσων έχουν πρόσβαση στην καμαρίλα μας, αντί στην δραστηριότητα της πλειοψηφίας, στο απροσδόκητο, στο θετικό ατύχημα και την ελεύθερη δημιουργία. 

Το ερώτημα εδώ είναι αν το έχει καταλάβει ο σαφώς δημοκρατικότερος αντικαταστάτης του, ο κ. Τσίπρας. Δεν θα είναι απλό. Για να πιστέψεις στην ελεύθερη δημιουργία των πολιτών της χώρας σου (στην αγορά δηλαδή, αλλά το λέω περιγραφικά για να μην σκανδαλίσω), πρέπει να απομακρυνθείς από πολλές ορθοδοξίες, κυρίως τις πολιτικές. 

Αντιστοίχως, η σκληρή διαπραγμάτευση με το μάτι στη μπάλα (όπου “μπάλα” είναι το κλείσιμο της συμφωνίας με τη χώρα να παραμένει εντός Ευρώπης) είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τη σκληρή διαπραγμάτευση με κίνητρο “το δίκιο στην καρδούλα σου” και το σπάσιμο στη φωνή σου. Γιατί το δεύτερο δεν θα σε αφήσει ποτέ να υποχωρήσεις. Κι αν δεν υποχωρήσεις σε τίποτα σε μία διαπραγμάτευση, ο μόνος τρόπος να κλείσεις συμφωνία με τον απέναντι είναι να υποχωρήσει σε όλα εκείνος. Ούτε στα παραμύθια δηλαδή… 

Μακάρι, επίσης, να είναι μπλόφα και θεωρίες παιγνίων η τόση αλαζονεία του κ. Βαρουφάκη και η χθεσινοβραδινή απρόσεκτη αδιαλλαξία του Πρωθυπουργού από το βήμα των Προγραμματικών Δηλώσεων. Μακάρι να έχουν κάτι να κάνουν (κι ας μην το λένε) για να υπάρξει ξανά οικονομία και παραγωγή. Γιατί για την ώρα μιλάνε μόνο για το τι μισθό θα επιβάλλουν να πληρώνει ο σημερινός εργοδότης, μέχρι να κλείσει κι αυτός ελλείψει πελατών σε μία οικονομία που πεθαίνει. 

Όσο για το λαϊκισμό στις εξαγγελίες, οι χώρες δεν κυβερνώνται με το αν έχεις φυσική απέχθεια ή λατρεία για τα δερμάτινα καθίσματα της BMW, ή του κυβερνητικού Εmbraer. Υπάρχει φόρμουλα απόσβεσης και αναγκαιότητα κτήσης για την κινητή περιουσία τέτοιας αξίας και δαπάνης συντήρησης. 

Οι χώρες δεν κυβερνώνται με το λαϊκισμό που εξυφαίνεται κάθε φορά γύρω από αεροπλάνα, κότερα και κωλάμαξα. Οι χώρες δεν κυβερνώνται με αναγγελίες για “φόρο επίδειξης”, λες και είμαστε στη Βαϊμάρη. Το επόμενο στάδιο ποιο είναι; Να τους πετάμε πέτρες στο δρόμο; Oh wait - έχει ήδη συμβεί, με τσεκούρια και βαριοπούλες, μέρα-μεσημέρι στην οδό Σκουφά, Γιάνη μου. Αν είχες SUV είχες τις διπλές πιθανότητες να τις φας από τα μιλίτσια της λαϊκής οργής που τσιμπάει σε "φόρους επίδειξης". Άθλιε.

Δεν μπορείς να είσαι αστός όταν παίρνεις την Ράτκα για να σου βρει τραπέζι και Ουκρανός λαοκράτης όταν πετυχαίνεις κάμερα. Εκτός αν είναι ΟΚ το δούλεμα. Αν το επιτρέπει ο ναρκισσισμός, οπότε πάσο. Εγώ λέω πως δεν είναι ΟΚ. 

Όπως δεν είναι ΟΚ η παγίδευση του Πρόεδρου του Eurogroup (ή αλλιώς Mr. Euro, ή Πρόεδρου της Ευρωζώνης) κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, σε δικό μας έδαφος, κι ενώ εκείνος έχει έρθει στη χώρα στο πλαίσιο επίδειξης καλών προθέσεων. Πρόκειται για αλητεία εγωπαθούς θρασύδειλου. Οι τίμιοι συνομιλητές λένε ό,τι έχουν να πουν στο τρίωρο που προηγείται της συνέντευξης τύπου, ή στα τηλέφωνα που προηγούνται της τρίωρης συνάντησης. Δεν αιφνιδιάζουν ειδικά όταν τις συνέπειες θα τις πληρώσει ένας ολόκληρος λαός. Νάρκισσε αληταρά μου, πού το βρήκες το τόσο ελεύθερο; Ποιος σου το έδωσε;

Αριστερά ο κ. Νταισελμπλουμ. Μόλις άκουσε τα περί Τρόικας στην μετάφραση και τραβάει τα ακουστικά για να φύγει. Δίπλα του, ένας θρασύδειλος δανδής χασκογελάει με την 'αταξία' του... 

Μία κυβέρνηση σαραντάρηδων εξέλεξε ο λαός, για να κατεβάσει τον αντιδημοκρατικό Σαμαρά και να δει κανόνες στο δημόσιο βίο. Ούτε ρεβάνς ζήτησε, ούτε την έξαρση που θα φέρει ο ναρκισσισμός του κάθε προσωπικά ή πολιτικά ανεκπλήρωτου. Που πήγαν οι υποσχέσεις του κ. Τσίπρα πως δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες; Μόνο τέτοιες έχουμε δει μέχρι τώρα, ενώ οι μισές έγιναν με μία ανάρμοστη αλαζονεία που μόνο δεινά μπορεί να φέρει.
Και πού είναι ο προϋπολογισμός σας; Πέντε χρόνια λέτε πως έχετε άλλο σχέδιο. Πού είναι; Σε αριθμούς και φύλλα προϋπολογισμού.

Μη μας στεναχωρήσετε κ. Τσίπρα. Έχετε τη δυνατότητα να κάνετε και κάτι για τη χώρα όσο κρατήσει το πέρασμα σας από το Μέγαρο Μαξίμου, σαν νέος άνθρωπος που δείχνει να καταλαβαίνει τον κόσμο της δημιουργίας με όρους ισότητας και ισονομίας, μακριά από την καμαρίλα και τα κονκλάβια της συντήρησης. Ο κόσμος των ιδεών θα εκφραστεί εκ των πραγμάτων μέσα από την πράξη. Δεν χρειάζονται οι μεγάλες χειρονομίες αν δεν τις έχετε, πόσω μάλλον τα μεγάλα ξεφτιλίκια.