Αντιμνημονιακό μέτωπο χωρίς "φουσκωμένο έλλειμμα" γίνεται;

Πόσο μας κόστισε ο μύθος της πλατείας και των Ζαππείων πως τάχα το έλλειμμα δεν ήταν όσο μετρήθηκε το 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ και βεβαιώθηκε από την Eurostat, μετά την εξαπάτηση των κυβερνήσεων Καραμανλή; Μετά τα greek statistics που υπονόμευσαν ό,τι κι αν έλεγε η ελληνική κυβέρνηση το 2009 και 2010, αφού ο κ. Καραμανλής μαζί με τα χρήματα που δεν είχε για να πληρώσει τις προσλήψεις και τις σπατάλες του κ. Παυλόπουλου, ξόδεψε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας της πατρίδας εξαπατώντας αγορές, επενδυτές, πολίτες και εταίρους.

Υποδέχτηκαν με τυμπανοκρουσίες, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, την Επιτροπή Ελέγχου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά μετά καταψήφισαν το πόρισμα τους στην Ευρωβουλή. Γιατί; Γιατί χωρίς το μύθο περί φουσκωμένου ελλείμματος το 2009 δεν υπάρχει “αντιμνημονιακό” μέτωπο. Γιατί χωρίς τις θεωρίες συνωμοσίας του συγκυβερνώντα κ. Πάνου Καμμένου - για τις οποίες καταδικάστηκε στα ελληνικά δικαστήρια - φαίνεται η γύμνια των επιχειρημάτων περί δολίων κινήτρων και προσυνεννόησης για την υπαγωγή της χώρας σε πρόγραμμα όπως και των δήθεν εναλλακτικών λύσεων για δανεισμό σε μία χώρα που διαλύθηκε στα χέρια του κ. Καραμανλή (με τον κ. Καμμένο υπουργό τότε). Μία χώρα που παρέδωσε τρέχοντας όταν η καταστροφή είχε ολοκληρωθεί, ψελλίζοντας μόνο κάτι αστειότητες για πάγωμα μισθών. Έκτοτε, μοιραίος και σιωπηλός, επικοινωνεί με τον έξω κόσμο μόνο μέσω κύκλων και διαρροών. Ο ελληνικός λαός έχει ξεχάσει τη φωνή του και μάλλον είναι καλύτερα έτσι. 

Όσο για τον αντικαταστάτη του, τον αντιμνημονιακό κ. Σαμαρά των Ζαππείων, κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός με διπλές εκλογές που παραλίγο να χρεοκοπήσουν τη χώρα για δεύτερη φορά εκμεταλλευόμενος Μέσα και πλατείες, όσο και την πρωτοβουλία Παπανδρέου για να ακουστεί η φωνή των πολιτών με το δημοψήφισμα - μία στιγμή που η Ιστορία θα καταγράψει με μελανά χρώματα, όπως έκανε με κάθε άλλη συνεργασία Έλληνα εκλεγμένου με ξένους παράγοντες ενάντια στην δημοκρατική έκφραση του ελληνικού λαού. Το δε άμεσο κόστος αυτών των εκλογών ήταν περί τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ νέα μέτρα.

Τι έκανε όσο έμεινε στην εξουσία; Τίποτα. Όταν ήρθε ο λογαριασμός για τη δική τους αποτυχία, με τον κ. Βενιζέλο, ακολούθησαν και αυτοί το παράδειγμα Καραμανλή: έφυγαν νύχτα για να μην υπογράψουν το mail Χαρδούβελη - το πειστήριο της αποτυχίας τους.

Τώρα ο κ. Σαμαράς απειλεί πως για μία ακόμα φορά δεν θα υπογράψει το δανεισμό της χώρας. Αλήθεια, ποιόν πιστεύει πως μπορεί να κοροϊδέψει για δεύτερη φορά; Όσες Επιτροπές περιπλανώμενων 'σοφών'  του Τρίτου Κόσμου κι αν συγκροτήσει η κ.  Κωνσταντοπούλου το δια ταύτα - η πραγματικότητα - δεν αλλοιώνεται πλέον.

Αν είχαν βάλει πλάτη από την αρχή, αν δεν έπαιζαν παιχνίδια εξουσίας και όχι μόνο στις τηλεοράσεις, τις πλατείες και το παρασκήνιο, αν όλοι ετούτοι άφηναν ένα ίχνος πατριωτισμού να αχνοφανεί κάτω από τον καιροσκοπισμό της καρέκλας και της εξουσιομανίας η χώρα μας σήμερα θα ήταν αλλού. Αν όχι εκεί που είναι η Πορτογαλία, πολύ κοντά της. Και όχι στην ελεύθερη πτώση της συζήτησης περί Grexit. Τη συζήτηση για την ισοπέδωση των κατακτήσεων γενεών Ελλήνων. 

Όσοι παραμένουν προσηλωμένοι στο συμφέρον των πολλών οφείλουν να επιμείνουν και να στηρίξουν την προσπάθεια εκείνου του μέρους της κυβέρνησης που επιδιώκει μία λύση στο ελληνικό δράμα και την υπογραφή μίας συμφωνίας που θα διασφαλίζει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σε μία Ευρώπη που πρέπει να αλλάξει και αλλάζει. Όχι με ιαχές και μύθους, αλλά με σκληρή και συντεταγμένη δουλειά καταρχήν των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. 

Όχι άλλους μύθους - ήρθε η ώρα για την αλήθεια που θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε. Αλλάζοντας τη χώρα και τους εαυτούς μας για το καλό των επόμενων γενεών.


σχετικά
Greek statistics: The sequel
House of cards, a la grecque | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Protagon

Καληνύχτα Ζωή

Η διαβαστερή Πρόεδρος της Βουλής, αυτή που απαγγέλλει τον Κανονισμό της Βουλής πριν από κάθε διαδικασία της Ολομέλειας για να επιμορφώσει τους συναδέλφους της, δεν δείχνει κανέναν απολύτως ζήλο για την αυτοπειθαρχία εντός πλαισίου - όποιο κι αν είναι αυτό: πολιτικό, ηθικό ή κοινοβουλευτικό. Κυριευμένη από μία ναρκισσιστική υστερία ενός κατά φαντασία “ηθικού πλεονεκτήματος” που μόνο σε φασίστες συναντάει κανείς, παρακάμπτει, παρερμηνεύει, αγνοεί και καταστρατηγεί όποια διαδικασία βρεθεί μπροστά της. 

Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν με επεισοδιακό τρόπο μέσα στην Βουλή, όταν ερμήνευσε τον Κανονισμό κατά βούληση για να την διορθώσει μέχρι και ο γνωστός βιβλιοπώλης. Ακολούθησε το λογύδριο - διαταγή - προς το νεοεκλεγέντα ΠτΔ Π. Παυλόπουλο όπου ούτε λίγο ούτε πολύ του είπε πως πρέπει να ασκήσει τα καθήκοντα του. Μπορεί να διαφωνεί στα περισσότερα κανείς με τον βίο και πολιτεία του συγκεκριμένου, αλλά κοινοβουλευτικά άπειρο δεν τον λες· κάθε άλλο, είναι τόσο έμπειρος που κατάφερε να κάνει τέρατα επί κυβερνήσεων Καραμανλή εκμεταλλευόμενος και το τελευταίο συνταγματικό ελάττωμα προκειμένου να εξυπηρετήσει την πολιτική τους επιβίωση.

Ακολούθησε ο διορισμός της μητέρας της στην Προεδρία του ΕΣΡ εν μέσω κυβερνητικών πρωτοβουλιών για την ανακατάταξη του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου και συχνοτήτων. Οι δικαιολογίες περί μακράς θητείας της μητρός στη θέση της Αντιπροέδρου απλά προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας. 

Η κ. Κωνσταντοπούλου και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν κάνει κατ’ επανάληψη θέμα το ΕΣΡ όπως και τις παρατάσεις της θητείας του απελθόντος Προέδρου. Η αρμοδιότητα για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου ανήκει στην ίδια την Πρόεδρο της Βουλής: “Τα μέλη του συμβουλίου εκλέγονται ύστερα από εισήγηση του προέδρου της Βουλής και επιλέγονται από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής εφόσον υπάρχει πλειοψηφία τουλάχιστον τεσσάρων πέμπτων.“ [βικιπαιδεια]. 

Μπορεί κανείς να διανοηθεί πως η ΠτΒ ξέχασε αυτή την αρμοδιότητα; Ακόμα κι αν δεν ήξερε τον κανονισμό, δεν συζήτησε ποτέ στο οικογενειακό τραπέζι το πώς προτάθηκε, τοποθετήθηκε και παρέμεινε η μαμά στο ΔΣ; Φυσικά και το ήξερε. Έτσι, κάθε “αποτυχία” να κινήσει εμπρόθεσμα τη διαδικασία, ειδικά όταν μία τέτοια “αμέλεια” θα ήταν προς όφελος της μητρός της, μόνο σε σκοπιμότητα μπορεί να αποδοθεί.

Προσπερνάμε τις εντολές στα βενζινάδικα που ουδέποτε διαψεύστηκαν, τη στοργικότητα προς τη ΧΑ και φτάνουμε στο σήμερα. Η αστυνομία τοποθέτησε κλούβες στην Βασ. Σοφίας (στο γνωστό ύψος μεταξύ Βουλής και Υπουργείου Εξωτερικών) για να ανακόψει την πορεία διαδηλωτών προς το Μαξίμου. Η ΠτΒ δεν κάλεσε στο τηλέφωνο τον Πρωθυπουργό να διαμαρτυρηθεί. Δεν τηλεφώνησε στον Υπ. Προστασίας του Πολίτη κ. Πανούση να το συζητήσει και να ακούσει τις τυχόν εξηγήσεις του. Δεν τηλεφώνησε καν στον Αρχηγό της Αστυνομίας. Πήρε παραμάσχαλα τις κάμερες και πήγε να δώσει επιτακτική εντολή στον αστυνομικό που ήταν στο μπλόκο. Λες και έχει τέτοια αρμοδιότητα, ή μπορούσε να πάρει εντολή από εκείνην.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τους 235 που την ψήφισαν - ένα ρεκόρ ψήφων αν σκεφτεί κανείς πως η κ. Ψαρούδα - Μπενάκη δεν πέρασε ποτέ τις 170. Δεν ξέρω πώς ανέχονται τον καθαρά εξουσιαστικό/ομανή αυτο-διορισμό της σε όλες σχεδόν τις Επιτροπές της Βουλής. Δεν ξέρω πώς ανέχονται την υπεροψία ενός ναρκισσισμού που μόνο ελέγχει, προκηρύσσει διαδικασίες και Εξεταστικές Επιτροπές με κορυφαία (σε γελοιότητα αυτή για το χρέος) αλλά δεν ελέγχεται ή περιορίζεται από τις διαδικασίες και ό,τι είχε απομείνει από κοινοβουλευτικό ήθος. Δεν ξέρω πώς ανέχονται την ΕΝΤΟΛΗ της για το εθνικιστικο παραλήρημα στις οθόνες της Αττικό Μετρό, τις Σοβιετικές παρελάσεις του Πούτιν και την αγορά των “ντοκυμαντέρ” κομματικής προπαγάνδας από το Κανάλι της Βουλής.

Το μόνο που ξέρω είναι πως η ανοχή σε αυτό το φαινόμενο θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην κατάλυση, όπως την παρακολουθήσαμε πρόσφατα στην Ουκρανία. Γιατί το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμα είναι το να μπει σε γραφείο κρατικού λειτουργού με μπράβους, για να τον πιάσει από την γραβάτα. Θα μου πείτε “νωρίς είναι ακόμα - είμαστε μόνο στον τέταρτο μήνα”. Και θα έχετε δίκιο.