Επίκειται εθνική καταστροφή

Δεν έχει σημασία τι είσαι ή τι δουλειά κάνεις όταν καταρρέει η χώρα. Μία κατάρρευση που γίνεται γιατί η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να διαχειριστεί τη μοίρα της χώρας υπεύθυνα, ενώ οι κινήσεις μέχρι εδώ, μερικές ώρες πριν τη λήξη της προθεσμίας, αφήνει περιθώριο κριτικής και για την ικανότητα.

Δεν ξέρουν πώς να το κάνουν κι αν ήξεραν δεν θα το έκαναν αφού δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν κανένα προσωπικό κόστος. Επέλεξαν το δρόμο του αυταρχισμού. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι εξαίρεση, αλλά ματιά σε αυτό που έρχεται.
Γιατί ζητούν επιτακτικά τη συνέχιση της ρευστότητας από την ΕΚΤ, αν υπάρχει δρόμος εκτός Ευρώ και της αλληλεγγύης των εταίρων; Οι συντάξεις και οι αναλήψεις με το σταγονόμετρο είναι μόνο η αρχή. Όποιος νομίζει πως οι «διακοπές» των τραπεζών θα λήξουν σε 5 μέρες ψεύδεται για να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών.

Το δίλημμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ, αν έμπαινε με ειλικρίνεια, «έξω ή μέσα από το Ευρώ», δε θα ήταν δίλημμα. Η Οργουελική μεθόδευση του ερωτήματος, αυτή η εκτροπή της Προέδρου της Βουλής, του Προέδρου της Δημοκρατίας και της κυβέρνησης, αποσκοπεί στο θυμικό.

Στην ιστορία μας το έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το «θυμικό», με κύριο χαρακτηριστικό κάθε φορά τον Εθνικό Διχασμό. Δεν κινδυνεύει ούτε η Ευρώπη, ούτε οι Αγορές, ούτε το ΔΝΤ από τις αποφάσεις μας. Μόνο εμείς.

Καλωσήρθατε στο Ανατολικό Βερολίνο; ‪#Greferendum‬ ‪#referendumGR‬ ‪#Greece‬

Ο απομονωτιστής κομμουνιστής Τσίπρας με ικανές δόσεις βοήθειας από την Αρχιερέα της τιμωρητικής λιτότητας, εικοσιπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, διακινδυνεύουν το χτίσιμο ενός νέου τείχους.

Όχι σε μία χώρα κατεστραμμένη από πόλεμο, αλλά σε μία που μέχρι πρότινος ήταν στις 40 πλουσιότερες του κόσμου.

Δεν θυμάμαι αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Μπορώ όμως να φανταστώ την κοινωνική αναταραχή που θα προκαλέσει αν ο πληθυσμός βιώσει τις συνέπειες ενός ΟΧΙ. Αν κάποιος έψαχνε επιζητούσε μία αφορμή για παραδειγματισμό, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάτι καλύτερο.

Δεν ξέρω πως ήταν η Αλβανία πριν τον Χότζα, αλλά ξέρω πώς ήταν μετά. Όπως ξέρω πώς κοιτούσαν οι Έλληνες τους Αλβανούς οικοδόμους, αφότου άνοιξαν τα σύνορα, όταν έλεγαν «εγώ στη χώρα μου ήμουν δάσκαλος», «καθηγητής πανεπιστημίου», «είχα μαγαζί»... Έχει αρχίσει να γυρίζει ένας πραξικοπηματικός τροχός, που κάνει τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων προσωπικές - σαν από κακό όνειρο. 

Μπορούσε η Καγκελάριος να μην είχε κάνει το ολέθριο σφάλμα να αποφασίσει πως η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί, για την εξαπάτηση με τα νούμερα επί Καραμανλή. Εξαπάτηση που έγινε εν γνώσει της τότε Κομισιόν του Μπαρόζο - αυτού που πέταγε σε κάθε εκλογική μάχη για να τον στηρίξει. Του Μπαρόζο που συνωμότησε με τον διάδοχο του Καραμανλή για να ανατρέψει τη μόνη ελληνική κυβέρνηση που προσπάθησε να μεταρρυθμίσει την Ελλάδα.

Μπορούσε η Τρόικα να πιέσει για μεταρρυθμίσεις αντί για λιτότητα, αφού αυτό ήταν το πρόβλημα. Κι αν δεν το έκανε όσο είχαμε 36 δις. έλλειμμα μπορούσε να το κάνει τώρα που δεν είχαμε έλλειμμα πια, και να μην δώσει πάτημα στον πραξικοπηματία Τσίπρα.

Όχι πως τα λάθη της Ευρώπης δικαιολογούν τις κινήσεις και τις μεθοδεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ - αυτού που ψηφίστηκε ως απάντηση σε έναν μισαλλόδοξο Σαμαρά, για τη Δημοκρατία που τώρα απειλεί να καταλύσει μέσα από ένα δημοψήφισμα επτά ημερών. Θα τιμωρηθεί για την εκτροπή. Θα είναι σε ένα χρόνο ή σε δέκα; Δεν είμαι μάντης - δεν ξέρω τι θα γίνει με το δημοψήφισμα τηςΚυριακής. Και δεν ακούω καμία δημοσκόπηση πως προηγείται το ΝΑΙ (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ο Εντ Μιλιμπαντ...). Όπως δεν ξέρω ποιός Έλληνας είναι έτοιμος να στηθεί σε ουρά πρεσβεία ευρωπαϊκής χώρας για βίζα. 

Αλλά θα τιμωρηθεί, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ελληνικού Συντάγματος. Όσο ικανός κι αν νομίζεις πως είσαι, ένα νέο Ανατολικό Βερολίνο με εγκλωβισμένους Ευρωπαίους πολίτες δε θα σταθεί για πολύ. Κι όταν καταρρεύσει θα σε πλακώσει - είτε έμεινε στα χαρτιά ως επιδίωξη, είτε τα κατάφερες για λίγο.

σχετικά

Πολίτης: The Berlin wall & the PIIGS

Επιγραμματική αξιολόγηση του χθεσινού «προσύμφωνου».

1. Το κόστος των καθυστερήσεων - διαπραγμάτευσης - είναι γύρω στο ένα δισεκατομμύριο το μήνα. Το είδαμε όταν έδιωξε ο κ. Βενιζέλος την Τρόικα, το εμπεδώσαμε όταν πήγαμε σε διπλές εκλογές για να συγκυβερνήσει με τον κ. Σαμαρά, το επαληθεύσαμε για να είμαστε σίγουροι χθες βράδυ (3 δισ. από την ώρα που άφησαν οι άλλοι το mail Χαρδούβελη στο Παρίσι, κι άλλα πέντε από τότε).

2. Το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε εχθές θεωρείται ολοκλήρωση του τελευταίου Μνημονίου που επεκτείνεται μέχρι το τέλος του 2016.

3. Η Ελλάδα στα χρόνια των Μνημονίων είχε δύο δημοσιογράφους στο ΔΝΤ, τον εξής ένα: τον κ. Μιχάλη Ιγνατίου, αυτόν που εσχάτως μας πλάσαρε (και αυτός μέσω των Εκδόσεων Λιβάνη - τυχαίο;) ως γεγονός την αστήρικτη εκτίμηση του πως ο κ. Παπανδρέου μπορούσε να αποφύγει το Μνημόνιο Ι. Σήμερα βλέπει ελπίδα μετά την παράταση και τα 8 δισ. μέτρα ενώ κάνει ρεπορτάζ για την αναγκαιότητα του ΔΝΤ. Άβυσσος η ψυχή του ανδρός. Για την ενημέρωση μας θα κάνει κάποιος κάτι;

4. Αναμένεται να δούμε ποιά θα είναι η στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κι αν ο κ. Σαμαράς με όσους παραβλέπουν το αντιμεταρρυθμιστικό του έργο και την περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε τι προοδευτικό: θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν την ορμή από τις κινητοποιήσεις των ευρωπαϊστών στις πλατείες για να εκτοξευτούν πίσω στην εξουσία κατά την ψήφιση των νέων μέτρων, ή θα στηρίξουν τη χώρα; Κακά τα μέτρα, αλλά TINA (There Is No Alternative) κυρίως με δική τους ευθύνη μετά την τριετή διακυβέρνησή τους.
Ένα ΥΓ για αργότερα: είδαμε το πρώτο βήμα παράδοσης του κόμματος πίσω στους Καραμανλικούς με την τοποθέτηση του κ. Ρουσόπουλου τοποτηρητή (επικοινωνίας) της ΠΟΛΑΝ μέχρι να ξαναγίνει Νέα Δημοκρατία. Καλή επιτυχία.

5. Τη συμπάθεια μας για τον κ. Βαρουφάκη και καλό του δρόμο. Η διαπραγμάτευση, οι θεωρίες παιγνίων και όλα όσα ακούγαμε όσο καθυστερούσε εν μέσω παιδικών διαγραμμάτων και φωτογραφήσεων ράγισαν σαν καθρέφτης και κόστισαν σε όλους, με πρώτο τον κ. Τσίπρα· η απόγνωση ενός νάρκισσου αναμενόμενη.

6. Τις ευχαριστίες μας στον κ. Τσακαλώτο που έκανε τη βρωμοδουλειά να μαζέψει τα κομμάτια μας και να τα κάνει μία πρόταση που μοιάζει καταρχάς αποδεκτή από την Τρόικα. Τα κοινοβούλια έπονται κι εκεί θα χρειαστεί μία διπλωματική υπερπροσπάθεια για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που άφησαν πίσω τους οι διαλέξεις του ΥΠΟΙΚ για την ευρωπαϊκή ιστορία, τον Κέυνς (τα είχαν σπουδάσει υπουργέ...) και το Bretton Woods.

7. Η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσει σχετικά εύκολα την όποια δυστοκία της στην ψήφιση των μέτρων. «Κοινωνικά δίκαιο το βάρος» ακούγεται από χθες για να τους διευκολύνει. Για τους δύσκολους υπάρχει ο κυβερνητισμός, οι τροπολογίες, μπορεί και κανένα βούλευμα για τους πολύ δύσκολους και ολίγον μπερδεμένους...

8. Όσοι βιάζονται για συγκυβέρνηση, ειδικά οι ανήκοντες στο κλαμπ στελεχών που υπηρέτησε κάθε πολιτική κάτω από τον ήλιο μέχρι σήμερα, θα περιμένουν λίγο ακόμα. Δεν είναι η ώρα τους. Αν οι βουλευτές/υπουργοί/γενικοί γραμματείς/σύμβουλοι και πρόεδροι οργανισμών του ΣΥΡΙΖΑ δε θέλουν να διακινδυνεύσουν μία φορά τις καρέκλες τους με εκλογές, ο κ. Καμμένος δε θέλει δέκα. Οι ΑΝΕΛ θα τον ακολουθήσουν πιστά - η συγκυβέρνηση είναι για την ώρα ασφαλής. Πρώτο σημάδι, οι συντάξεις των ενστόλων. Τα περί ΦΠΑ είναι προφάσεις. Μία απορία θα μας μείνει για το συμβόλαιο των 500 εκατ. που υπέγραψε με τον Πρωθυπουργό, αν και μάλλον έχει ήδη ακυρωθεί.

9. Το αυτό θα ισχύσει και για την Εξοχοτάτη του πρώην Παλατιού. Πού θα βρει ξανά τόσα παιχνίδια - συγνώμη - Επιτροπές, σκηνοθέτες, 1800 υπαλλήλους και τόσα άλλα; Είναι νωρίς για να επιχειρήσει να πάρει το κόμμα και να κυβερνήσει, ενώ η πτώση της #πρώτηΦοράΑριστερά θα είναι ασυγχώρητη. Άτιμο πράγμα η εξουσία - υποτάσσει τα καλύτερα παιδιά. Έχει και το χρέος που θα κηρύξει επονείδιστο στο δρόμο για την επανάσταση, τη δικαιοσύνη και την καρέκλα του Τσίπρα.

Μία απορία μένει: αν μας πήρε τρεις μήνες για να τα παρατήσει ο κ. Σαμαράς με τον κ. Βενιζέλο και πέντε μήνες για να δεχτούμε πως ο κ. Καραμανλής μας άφησε ένα «επανιδρυμένο» κράτος με ένα έλλειμμα που ακόμα μας βασανίζει (βλέπε 8 δισ. μέτρα για να πληρωθεί) πόσο θα μας πάρει για να γράψουμε ένα ελληνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα απελευθερώσει την ελληνική παραγωγή, δημιουργία, οικονομία; Γιατί δεν το απαίτησε για μία ακόμα φορά η Τρόικα των Θεσμών; Και πώς θα «μοιραστούν» τα 35 δισεκατομμύρια Γιούνκερ μέσα από τη σημερινή λειτουργία του ελληνικού κράτους και τις πιέσεις που μπορεί και με σιγουριά θα ασκήσει η Ολιγαρχία της χώρας; Εδώ υποκύπτουμε ακόμα στο «σάντουιτς» των ΔΕΗτζήδων.

Έληξε το δράμα; Όχι.
Παράταση πήραμε.
Η λύση στα προσεχώς για μία ακόμα φορά.

Ο κ. Τσίπρας εξερχόμενος... της διαπραγμάτευσης.

Πού είναι η θέση;

Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής πως οι διαφορές Δεξιάς-Αριστεράς είναι έξω από το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας. Αφορούν προτάγματα και αφηγήσεις που στην πλειονότητα τους είναι έξω από την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες. Συνθηματικός, κυνικός και προσχηματικός λόγος για συγκεκριμένα ακροατήρια με συγκεκριμένους αναμεταδότες κατά νου.

Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα του τόπου οι δύο πλευρές ταυτίζονται στην αδράνεια, αν όχι την οπισθοχώρηση, μπροστά τους. Η απραξία Σαμαρά συνεχίζεται αναλλοίωτη στο πρώτο πεντάμηνο Τσίπρα. Δεν έχει καταλάβει ποιά είναι τα προβλήματα, δεν είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει με νομοθετικές πρωτοβουλίες, ή απλά δεν θέλει; Ας απαντήσει ο ίδιος.

Συγκρούονται τα μέρη με αξιολογικές κρίσεις και χαρακτηρισμούς σε όλα πλην των λύσεων, αφού δεν τις προτείνει κανείς. Μόνο για μέτρα ακούμε - για το κόστος της μη επίλυσης των παθογενειών - και ποιός θα είναι ο τυχερός που θα κληθεί να το χρηματοδοτήσει. Κάνουν και (αντι)συγκεντρώσεις εσχάτως. Απέτυχε η χθεσινή του Λαφαζάνη κι απ΄ όσο φαίνεται ο καιρός θα μας λυτρώσει από το δίλημμα της σημερινής, αυτής που νοεί Ευρώπη και Μπαλτάκο ή Βορίδη μαζί.

Οι θέσεις - πολλές φορές αυτονόητες, όπως η συγχώνευση των ταμείων και η Εθνική Σύνταξη που συζητείται από το 2012 (Στ. Μάνος) - δεν θα ακουστούν ούτε τώρα. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στο δημόσιο λόγο δεν τις εκφέρουν (πολιτικοί) και δεν τις εκβιάζουν (δημοσιογράφοι). Κι αν εκφραστούν αποσιωπούνται όταν δε λοιδωρούνται.

Στήστε όσα διλήμματα θέλετε και καταλαβαίνετε. Μόνο μην ξανατολμήσετε να βρείτε το θράσος να απαιτήσετε την τοποθέτηση μας στο κενό σας. 

Αντίο Βαγγέλη

Η πορεία του Ευάγγελου Βενιζέλου προς την πρωθυπουργία που ποτέ δεν κατέκτησε ξεκίνησε ρίχνοντας την μέχρι τότε ισχυρή κυβέρνηση του ίδιου του κόμματος του.

Συνέχισε προσχωρώντας απόλυτα στην πιο διεφθαρμένη εκδοχή της Δεξιάς - με την οποία συνεργάστηκε εκ προοιμίου προκειμένου να ρίξει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Εξοβέλισε πρόσωπα, μέλη και στελέχη από το ΠΑΣΟΚ στη βάση προσωπικής διαφοράς και κυνήγησε με τον Σαμαρά άλλα χρήσιμα κόμματα του χώρου, με τη συνδρομή των Μέσων Ενημέρωσης, μέχρι να τα οδηγήσει στην αφάνεια. 

Σε καμία από αυτές τις κινήσεις δεν κατάλαβε πως πριόνιζε το κλαδί που προσπαθούσε να καβαλήσει. Πως ισοπεδώνοντας τον ιδεολογικό χώρο και εξαφανίζοντας τα στελέχη θα έμεναν μόνες δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δεξιά εως ακροοδεξιά.

Δεν σταμάτησε εκεί. Απαξίωσε συστηματικά το κόμμα του με θνησιγενείς πρωτοβουλίες που όταν έδειξαν το ελάχιστο ίχνος ζωής τις διέλυε και αυτές. Κορυφαίο παράδειγμα οι "58" και η σφαγή τους με τον αιφνιδιαστικό σταυρό προτίμησης. Αυτόν που έφερε στο προσκήνιο τηλεοπτικούς αστέρες εις βάρος των πολιτικά σκεπτόμενων και δρώντων.

Ο συνεργός του σε αυτή την πορεία, ο Αντώνης Σαμαράς, παρακολουθούσε τον "μόνιμα αντιπρόεδρο" με χαρά: ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκανε για την αντιδραστική Δεξιά όσα δεν είχε καταφέρει κανείς μέχρι τότε. Σε κάθε του βήμα, το Κέντρο, ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός και οι δυνάμεις του Πολιτικού Φιλελευθερισμού μειώνονταν στο μισό. 

Αποκορύφωμα της καταστροφής που κατάφερε ήταν η δημιουργία του μονοπρόσωπου κόμματος του Ποταμιού, που γεννήθηκε χάρις στον σταυρό προτίμησης, σε μία απέλπιδα προσπάθεια ανθρώπων του χώρου να εκπροσωπηθούν με κάθε κόστος - ακόμα και αυτού της εσωκομματικής δημοκρατίας και της πολιτικής αξιοπρέπειας που θυσιάζεται ελλείψει της.

Ακόμα και σε ζητήματα Αρχών - μηδενικού δημοσιονομικού κόστους αλλά υψηλής πολιτικής αξίας - προσκολλήθηκε και προστάτευσε ό,τι πιο αντιδραστικό έχει να δείξει η χώρα. Κορυφαίο παράδειγμα η πολιτική παρέμβαση του Μητροπολίτη Σεραφείμ (Πειραιώς) για το Σύμφωνο Συμβίωσης, όπου επέλεξε την ανταλλαγή γλαφυρών επιστολών αντί της σύγκρουσης και της υπερψήφισης του νόμου όπως απαιτήθηκε και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά την επιτυχή προσφυγή πολιτών. Καλύτερο πυροσβέστη δεν μπορούσε να βρει ο κ. Σαμαράς ούτε στο πιο τρελό όνειρο του.

Σε όλη αυτή την ξέφρενη πορεία πολλοί ξεγελάστηκαν. Νόμιζαν πως η συμπόρευση ήταν ο ασφαλής δρόμος για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και κάποιοι τους ξεγέλασαν. Οι μεν οφείλουν σήμερα να αναγνωρίσουν το λάθος - να αναγνωρίσουν πως αυτή η διαδρομή δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το πού βρισκόμαστε σήμερα. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει σήμερα ασύνδετο από το χθες; 
Να καταλάβουν κάποια στιγμή πως ο κομματικός πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με το κοινό καλό. Να καταλάβουν τι πραγματικά έγινε την περασμένη τριετία αντί να μηρυκάζουν αντί προσευχής πως "ο Βενιζέλος στήριξε τη χώρα τη δύσκολη στιγμή". Μόνο ο Σαμαράς και όσοι ασπάζονται την πολιτική του μπορούν να πουν κάτι τέτοιο με ειλικρίνεια. Όπως ο κ. Μπαλτάκος. 
Οι δε, οι πολιτικοί απατεώνες που μιλούσαν για μεταρρύθμιση ενώ ξήλωναν και όσα είχαν γίνει με αίμα, οφείλουν να εξαφανιστούν από την πολιτική ζωή της χώρας - να καταψηφιστούν στην αφάνεια. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η Ιστορία.

Οι υπόλοιποι πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν πίσω μας και να δούμε αν έχουμε κάτι να προσφέρουμε στη χώρα. Αν όχι, αν δεν καταφέρουμε να περιγράψουμε τι προτείνουμε, γιατί, σε τι βάθος χρόνου και με τι βήματα, να πάμε σπίτια μας κι εμείς. 

Ρε Αλέξη τι κάνεις;

Σε ψήφισε κανείς για να συνεχίσεις ό,τι είχαμε; Σε ψήφισε κανείς γιατί ήθελε παππούδια στις καρέκλες; Διάλεξε κανείς #πρώτηΦοράΑριστερά για να τρώει στην μάπα το ναρκισσισμό και την αλαζονεία του κάθε και της κάθε αρρωστημένης προσωπικότητας;

Παίζεις παράταση πέντε μήνες τώρα. Μαγκιά σου, όσο μαγκιά είναι το κόστος - γύρω στο ένα δισεκατομμύριο μέτρα για κάθε μήνα απ όσο έχει δείξει η εμπειρία, συν τη ρευστότητα και τον κίνδυνο ατυχήματος. Τι έκανες με την παράταση; Έφερες τίποτα για ηλεκτρονική διακυβέρνηση για να μας ελαφρύνεις από την γραφειοκρατία ή αντιθέτως κατάφερες το πρώτο επιτυχημένο χτύπημα στη Δι@ύγεια γιατί δεν καταλάβατε ποιόν εξυπηρετήσατε; Ή καταλάβατε και απλά πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί τους χαζούς;

Έφερες νέα πρόσωπα ή πήγες και αλυσοδέθηκες με ό,τι πιο αντιδραστικό υπάρχει, από τον ΠτΔ μέχρι την ΠτΒ; Υπάρχει ένας που σε ψήφισε που να μην ήλπιζε πως θα κυβερνήσεις με 100-200 άσχετους 40άρηδες που στο εξάμηνο θα έχουν καταλάβει τι πρέπει να κάνουν και θα αρχίσουν να «πετάνε» σιγά-σιγά; Τι είναι όλα αυτά τα κατά τα άλλα συμπαθή μορμολύκεια που κάθονται σε καρέκλες δεξιά κι αριστερά; Κάτι χάνω από την επαναστατικότητα των προσώπων.

Και πολλή αγένεια ρε Αλέξη. Πολλή «ταρίφα». Ποιός κυβέρνησε με προσβολές και του βγήκε; Όχι μόνο εδώ - φέρε διεθνές παράδειγμα αν το έχεις. Τόση μαγκιά τι κρύβει αν όχι έλλειμμα σχεδίου;

Δεν ήσουν «στα σκοινιά» όταν βγήκες για να χρειάζεσαι μαντρόσκυλα να μας τραβάνε την προσοχή από το τι συμβαίνει. Υπήρχε ένα πολιτικό περιβάλλον που έλεγε «το παρακάναμε - ας μας στραμπουλήξουν λίγο ετούτοι εδώ να έχουμε δικαιολογία». Κι αντί να το εκμεταλλευθείς για να φέρεις αλλαγές, άφησες τον ανερμάτιστο Γιάνη να τσακωθεί και να αποξενώσει ακόμα και την Ιταλία. Πήγε ο άθλιος και τους έβαλε στον κουβά - ο παίκτης - λέγοντας πως κι η Ιταλία θα καταρρεύσει; Με τις αγορές να ψάχνουν σαν ύαινες για νέο αίμα; Γιατί ρε Αλέξη; Ποιόν βοήθησε;

Μέχρι και οι ιμπεριαλιστές - οι καπιτάλες του Καπιτωλίου - εσένα περίμεναν για αλλαγές στην Ευρώπη. Μη γελάς - το είχαν δει ζεστά. Άσε τα κουλά του Πάνου με τους Τζιχαντιστές, πως θα ξαμολύσουμε στη Δύση λες και είμαστε ο Λίβανος του περασμένου αιώνα. Ανατρίχιασε κάθε Δημοκρατικός και βρήκε πάτημα κάθε φιλότουρκος Ρεπουμπλικάνος, αλλά είπαμε, άσ’το. Ένας γελοίος φαφλατάς ήταν πάντα. Τα 500 εκατομμύρια που σε έβαλε να συνυπογράψεις μαζί του για δουλειά που κάνει 200 τι ήταν; Αναγκαίο κακό; Και μετά από αυτά καβαλάει ακόμα αεροπλάνα, ξοδεύει κηροζίνες και επιθεωρεί τάγματα ασκεπής και ξεκούμπωτος σαν μάγειρας;

Μη συνεχίσω τη λίστα - δεν είναι ώρα να μας πάρει όλους από κάτω. Αλλά ρε συ Αλέξη - συμπάθα με για τον ενικό - δεν βγήκες για τίποτα από όσα κάνεις. Για να φέρεις τα πάνω-κάτω σε ψήφισε όποιος σε ψήφισε. Όχι γιατί νοστάλγησε Δραχμούλα, Lada και Δημήτρη Μητροπάνο να κλαίει με τους Μικρούτσικους πάνω από τη Ρόζα. Το συμβολικό της ΕΡΤ και τα αυτονόητα του Σύμφωνου Συμβίωσης και Ιθαγένειας έπρεπε να είναι λεπτομέρειες μίας μεταρρυθμιστικής ορμής που θα παρέσυρε την κοινωνία και την Πολιτεία. Κι αντί για αυτά ασχολούμαστε με του πού κάνει την ανάγκη του ο ΜΑΤατζής όταν έχει βάρδια στη Βουλή, γιατί η Κυρία βρήκε Παλάτι και την είδε Φρειδερίκη.

Όχι ρε Αλέξη, δε θα βγει έτσι. Κι η «Θεσσαλονίκη», να στο πω, δεν ήταν κάτι. Κάτι Κεϋνσιανές συμπαθείς γενικότητες ήταν. Το βασικό της Θεσσαλονίκης ήταν πως έδειξες διατεθειμένος να επιβληθείς στις εσωκομματικές παράγκες όταν μίλησες για διεύρυνση σε κόμμα και (μέλλουσα τότε) κυβέρνηση. Πάει κι αυτό - το χάσαμε. Ό,τι του καπνίσει καθενός κι ας είναι και λιγνίτης.

Πέσε μαχόμενος καλέ μου άνθρωπε - μην πλανάρεις. Δεν έχει νόημα. Το μόνο ερώτημα είναι αν προλαβαίνεις, ή αν καπελώθηκες. Αν τελείωσες.