Πού είναι η θέση;

Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής πως οι διαφορές Δεξιάς-Αριστεράς είναι έξω από το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας. Αφορούν προτάγματα και αφηγήσεις που στην πλειονότητα τους είναι έξω από την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες. Συνθηματικός, κυνικός και προσχηματικός λόγος για συγκεκριμένα ακροατήρια με συγκεκριμένους αναμεταδότες κατά νου.

Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα του τόπου οι δύο πλευρές ταυτίζονται στην αδράνεια, αν όχι την οπισθοχώρηση, μπροστά τους. Η απραξία Σαμαρά συνεχίζεται αναλλοίωτη στο πρώτο πεντάμηνο Τσίπρα. Δεν έχει καταλάβει ποιά είναι τα προβλήματα, δεν είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει με νομοθετικές πρωτοβουλίες, ή απλά δεν θέλει; Ας απαντήσει ο ίδιος.

Συγκρούονται τα μέρη με αξιολογικές κρίσεις και χαρακτηρισμούς σε όλα πλην των λύσεων, αφού δεν τις προτείνει κανείς. Μόνο για μέτρα ακούμε - για το κόστος της μη επίλυσης των παθογενειών - και ποιός θα είναι ο τυχερός που θα κληθεί να το χρηματοδοτήσει. Κάνουν και (αντι)συγκεντρώσεις εσχάτως. Απέτυχε η χθεσινή του Λαφαζάνη κι απ΄ όσο φαίνεται ο καιρός θα μας λυτρώσει από το δίλημμα της σημερινής, αυτής που νοεί Ευρώπη και Μπαλτάκο ή Βορίδη μαζί.

Οι θέσεις - πολλές φορές αυτονόητες, όπως η συγχώνευση των ταμείων και η Εθνική Σύνταξη που συζητείται από το 2012 (Στ. Μάνος) - δεν θα ακουστούν ούτε τώρα. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στο δημόσιο λόγο δεν τις εκφέρουν (πολιτικοί) και δεν τις εκβιάζουν (δημοσιογράφοι). Κι αν εκφραστούν αποσιωπούνται όταν δε λοιδωρούνται.

Στήστε όσα διλήμματα θέλετε και καταλαβαίνετε. Μόνο μην ξανατολμήσετε να βρείτε το θράσος να απαιτήσετε την τοποθέτηση μας στο κενό σας.