Το διοικητικό συμβούλιο της ΟΛΜΕ, κατά παράβαση των κανόνων, κήρυξε μόνη της απεργία εν μέσω πανελληνίων για μία ακόμη φορά. Αντιγράφω τα αιτήματα από το άρθρο του Λεωνίδα Καστανά, ενός αριστερού καθηγητή που ουδέποτε ρωτήθηκε μέσα από τα εκλεγμένα συνδικαλιστικά του όργανα για το αν επιθυμεί να γίνει αυτή η απεργία, όπως και οι χιλιάδες άλλοι εκπαιδευτικοί:
Τα «αιτήματα» είναι γνωστά και προκαλούν ως συνήθως το γέλωτα της κοινωνίας.- Όχι στις δυο ώρες παραπάνω διδασκαλία την εβδομάδα για να καλυφθούν τα χιλιάδες κενά λόγω της αδυναμίας διορισμών.- Όχι στην αξιολόγηση με το έτσι θέλω.- Όχι στις υποχρεωτικές μεταθέσεις, γιατί η θέση είναι οργανική, δηλαδή είναι ιδιοκτησία του υπαλλήλου και δεν μπορεί να καταργηθεί, όσο αυτός βρίσκεται εν ζωή.
Και όλα αυτά σε ένα σχολείο που ζήτημα είναι αν δουλεύει πραγματικά 7 μήνες το χρόνο. Σε μια χώρα υπό πτώχευση, με 1.300.000 ανέργους. Σε μια εποχή που χιλιάδες συμπολίτες μας μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά.
Η ομηρία της πλειοψηφίας από συντεχνίες που λειτουργούν κατά κανόνα σε αγαστή συνεργασία με το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού κόσμου είναι από τις παθογένειες που διέλυσαν την κοινωνία και την οικονομία μας. Ο βρασμός όσων παρακολουθεί αυτή την κατάσταση είναι αυτονόητος. Κάποιοι στρέφονται στα άκρα, υποκύπτοντας σε μία μαυρόασπρη ανάγνωση της κατάστασης, ειδικά όταν η καθόλου τυχαία αβελτηρία των ημετέρων μεταφράζεται σε οικονομικό και όχι μόνο κόστος.
Στην περίπτωση της παράνομης απεργίας της ΟΛΜΕ, 700+ πολίτες αποφάσισαν να δείξουν έμπρακτα την εναντίωση τους: προσέφεραν εαυτούς στην υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, στην περίπτωση που τους χρειαστεί στην διαδικασία των πανελληνίων. Δεν ζήτησαν να υποκαταστήσουν τους διορθωτές, δεν είπαν ότι θα βγάλουν τα θέματα, δεν είπαν ότι θα ανοίξουν κλειδωμένες τάξεις ή ότι άλλο τρελό έβαλαν μερικοί με το μυαλό τους. Είπαν το απλό: αν μπορώ να βοηθήσω, δηλώνω παρών. Η δήλωση αυτή έγινε προς το Υπουργείο που ορίζει θεσμικά το πλαίσιο και τη διαδικασία διεξαγωγής των πανελληνίων.
Δεν καταλαβαίνω τις αντιδράσεις που είδα, και το λέω σαν ένας από αυτούς που συμμετείχαν στην ομάδα. Κατά τη γνώμη μου δείχνει μία αναγκαία αλλαγή νοοτροπίας, μακρυά από το "που είναι το κράτος". Είναι μία απάντηση που αναγνωρίζει τη σχέση πολίτη - κράτους σε απόλυτα υγιή βάση, όπως άλλωστε προβλέπεται και από το Σύνταγμα μας.
Σε ό,τι αφορά όσους αναφώνησαν: "φασισμός", έχω μόνο να πω αυτό: αν εμπιστευεσαι τον πολίτη να κάνει εφορευτική στις εκλογές, καλό θα ήταν να τον εμπιστεύεσαι για να κάνει φύλαξη στον προαύλιο χώρο στις πανελλήνιες, ή να μοιράσει κόλλες δίπλα σε ένα καθηγητή...
 |
| Η φωτογραφία είναι από το Noranda - ένα από τα χιλιάδες προγράμματα εθελοντικής βοήθειας σε σχολεία του δυτικού, όσο και του αναπτυσσόμενου κόσμου. |
4 σχόλια:
καλημέρα
Η διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ΟΛΜΕ είναι:
1. εισήγηση της ΟΛΜΕ που περιλαμβάνει
α.πλαίσιο (κάτι σαν αιτιολογική έκθεση)
β. πρόγραμμα δράσης
2. γενικές συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ για έγκριση ξ ε χ ω ρ ι σ τ ά των ανωτέρω α. και β.
3. συνέλευση προέδρων ελμε, όπου ο καθένας/καθεμιά μεταφέρει την απόφαση της οικείας ΕΛΜΕ
4. λήψη απόφασης κλάδου με ... εξελάκι σε οθόνη, διότι η δύναμη κάθε ελμε εξαρτάται από το πλήθος των μελών της. Δεν έχω κατά νού το μέτρο, αλλά είναι ισχυρά πλειοψηφικό
Α. Πόσο χρόνο θέλουν όλες αυτές οι διαδικασίες;
Β. Πόσες απεργίες έχεις μετρήσει με αποφάσεις Διοικητικών Συμβουλίων αντί της πλήρους προβλεπόμενης διαδικασίας; Γιατί και ετούτη, για τέτοια όδευε, και υποχώρησαν στην πορεία.
Α τουλάχιστον 3 μέρες. Οι συνελεύσεις προέδρων γίνονται συνήθως Σάββατο
Β Με αποφάσεις ΔΣ ή διευρυνένου ΔΣ (= Γενική Συνέλευση χωρίς απαρτία)μόνο κάποιες 24ωρες μαζί με ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ
Α. Δείχνει καθαρά τον εκβιαστικό χαρακτήρα του "αγώνα" της ΟΛΜΕ, τη στιγμή που ξέρουν ότι το κράτος πρέπει να έχει ετοιμότητα για τη διεξαγωγή και τη διασφάλιση των πανελληνίων 5 μέρες πριν.
Αν δεν επρόκειτο για εκβιαστική κίνηση, ας το αποφάσιζαν τέλος Απριλίου. Όχι απόψε...
Δημοσίευση σχολίου