Στο μονολιθικό πολιτικό πεδίο των τελευταίων ετών δεν υπάρχουν απαντήσεις, ούτε λύσεις. Υπάρχει ένταση, πόλωση, αλαζονεία, εξυπνακισμοί, ματαιότητα, και λαϊκισμός.
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι ανίκανοι να αναγνωρίσουν το ρόλο τους, άλλοι λόγω αντικειμενικής δυσκολίας (έλλειψη παιδείας κλπ) και οι υπόλοιποι λόγω ιδιοτελών επιδιώξεων που κάθε άλλο παρά σε αρμονία βρίσκονται με το κοινό καλό.
Το ίδιο ισχύει εν πολλοίς και για τους μετέχοντες της πολιτικής ζωής. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο.
Ηγέτες δεν υπάρχουν, και δεν θα έρθουν για κάμποσο καιρό. Οι ηγέτες εμφανίζονται μετά την καταστροφή, όταν ζητηθεί ένα νέο όραμα. Μπορεί να είναι ουτοπικό, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε μία άλλη πορεία που να μην περνάει μέσα από την ισοπέδωση, τόσο ευρωπαϊκά όσο και στα δικά μας.
Αυτό σημαίνει ότι ο ένας ηγέτης-σωτήρας πρέπει να αντικατασταθεί για την ώρα από πολλούς περισσότερους που θα αποφασίσουν να δουλέψουν μαζί για όσο χρειαστεί.
Με τη σειρά του, αυτό σημαίνει ότι όποιος κινείται ως “ηγέτης”, επειδή έτσι το αποφάσισε, μάλλον είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης - είναι μέρος αυτού που πρέπει να ξεχάσουμε.
Στην πορεία για το νέο δεν μπορούμε να αφήσουμε κανέναν πίσω. Οι συμπολίτες μας που λοξοδρομούν είτε από συνήθεια (κακές νοοτροπίες), είτε από απόγνωση (περιθωριακές συμπεριφορές) δεν είναι ο εχθρός. Δεν υπάρχει “εμείς και εσείς” στο χτίσιμο του νέου - αυτό ανήκει στην καταστροφή και τον διχασμό. Και είναι λάθος, τεράστιο λάθος, να χρησιμοποιούμε τις χειρότερες στιγμές μας για να διαφοροποιηθούμε αντί για να καταλάβουμε. Δεν υπάρχει “εμείς και εσείς”.
Υπάρχει το “εμείς” σε πολλές διαφορετικές εκδοχές και προβλήματα. Όσο πιο γρήγορα βρούμε την ψυχραιμία να το δεχτούμε, τόσο ασφαλέστερη θα είναι η πορεία μας μακριά από την καταστροφή. Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε τον δίπλα - όχι να τον εξοντώσουμε. Αν θέλουμε κοινωνία. Αυτό είναι το πρόβλημα μας αυτή την ώρα. Είναι πολιτικό, λόγω έλλειψης ικανών εργαλείων και ανθρώπων για να διαχειριστούμε αυτό που μας συμβαίνει, και πυροδοτείται καθημερινά από μία οικονομική και κοινωνική κρίση που βαθαίνει.
Τα γράφω αυτά με αφορμή όσα έγιναν χθες στην Αθήνα, και όσα ακολούθησαν ως ανάλυση και άποψη. Αν με στεναχωρεί μία φορά όσα βλέπουν οι συμπολίτες μας στο όποιο extra 3, με στεναχωρεί 10 φορές να βλέπω ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να βάλουν πλάτη για να βγούμε από τον Καιάδα, να χαραμίζουν την ενέργεια τους στη λάθος κατεύθυνση· αυτή του διχασμού και της πόλωσης. Δεν είναι ο οπαδός της Χρυσής Αυγής το πρόβλημα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου