Φορο-επιδρομές Βαρβάρων

Το 2001 γύρισα στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια στην Αγγλία, θεωρώντας ότι η χώρα είχε μπει ανεπιστρεπτί σε Ευρωπαϊκή τροχιά. Γράφω σήμερα μετανιωμένος.

Νόμιζα ότι η ανάληψη των Ολυμπιακών, η πορεία της οικονομίας, οι μεταρρυθμίσεις που είχαν ξεκινήσει στο κράτος με τις διάφορες ανεξάρτητες αρχές κλπ είχαν βάλει την Ελλάδα σε νέα πορεία. Μία πορεία επιθυμητή από όλους τους Έλληνες, μία πορεία που θα επικροτούσε κάθε σώφρων πολίτης και πολιτικός. Υπήρχε εισαγωγή κεφαλαίων, ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, ανάπτυξη τεχνογνωσίας ειδικά στον κατασκευαστικό κλάδο καθώς και στις υπηρεσίες.

Οι εκλογές του 2004 κινήθηκαν σε αυτό το κλίμα, με συναίνεση σε ότι αφορούσε την ανάπτυξη και κάποιες αναμενόμενες κορώνες μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, όπως εκείνο το “Αρχιερέας της Διαπλοκής”. Ε, δεν θα γινόμασταν Σουηδία με την μία. Ουδείς φαντάστηκε το 2004 ότι θα ξεκινούσε τέτοια κομματικοποίηση και οπισθοδρόμηση. Υποθέτω ότι και τα “δικά τους παιδιά” πρέπει να έχουν μείνει άφωνα μπροστά στην διάλυση που παρατηρείται σήμερα.

Προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι η κατεύθυνση στην οικονομία ή την χώρα, αλλά αδυνατώ. Δεν ισχύει μόνο στο κλάδο μου (αρχιτέκτονας) αλλά στο σύνολο της οικονομίας και αυτό είναι το συγκλονιστικό. Θα ήμουν διατεθειμένος ακόμα και να αλλάξω κλάδο, ενδεχομένως να κάνω συμπληρωματικές σπουδές αν επρόκειτο για μία προγραμματισμένη αλλαγή πορείας, π.χ. στροφή προς την γεωργία, ή την τεχνολογία ή ότι άλλο… Αλλά δεν ήταν η περίπτωση. Οι άσχετοι ήρθαν να κυβερνήσουν με κομματικά κριτήρια και ρεβανσισμό, διέλυσαν την οικονομία του κράτους πρωτίστως και την αγορά στην συνέχεια. Ειδικά όταν αποφάσισαν να ασχοληθούν “σοβαρά” με την διακυβέρνηση (πριν από 15 μήνες περίπου) ξεκίνησε η πραγματική καταστροφή. Έχοντας διογκώσει το έλλειμμα πέρα από κάθε πρόβλεψη, τα έριξαν στον άτιμο πολίτη-φοροφυγά. Ξεκίνησαν οι εξαγγελίες περί τεκμηρίων, αύξησης φόρων και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ένα άρρωστο μυαλό στις παραμονές της προαναγγελθείσας “διεθνούς κρίσης”. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να τρομάξουν τον πολίτη και να παγώσουν όποιο τομέα κινείτο από την μαύρη οικονομία, δηλαδή τα πάντα. Σήμερα δεν εισπράττουν ούτε τις βεβαιωμένες οφειλές, ενώ παράλληλα οι φορο-ελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, τους εφοπλιστές και τα μεγάλα εισοδήματα δίνουν και παίρνουν. Κι όλα αυτά ενώ έχουν καταργηθεί ελεγκτικοί μηχανισμοί, ανεξάρτητες αρχές και λοιπά… Από που περιμένουν ότι θα ζήσει το “μαγαζί - Ελλάδα”;

Σε ότι αφορά το φαίνεσθαι της κυβέρνησης της ΝΔ, εκείνο το Αρχιερέας της Διαπλοκής μοιάζει πλέον με ανέκδοτο, εφόσον με 50κάτι σκάνδαλα σε 5 χρόνια, ο όρος δεν ξεκινάει να περιγράφει την σημερινή κατάσταση. Το κλείσιμο της Βουλής για να αποφευχθεί η τρίτη αίτηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για εξεταστική SIEMENS και οι προχθεσινές απειλές του φυγά - διευθυντή της γερμανικής εταιρείας στην Ελλάδα, ακυρώνουν κάθε αντίθετη επιχειρηματολογία.

Με παγωμένη την αγορά (κατανάλωση), την οικοδομή και τις υπηρεσίες, και τις τραπεζικές παροχές με το σταγονόμετρο ο κ.Παπαθανασίου ξεκινάει φοροεπιδρομή με καθυστέρηση 15 μηνών από τις αρχικές “διαρροές”. Από ποιους ελπίζει να εισπράξει; Και να θες να πουλήσεις το αυτοκίνητο σου ή το σπίτι σου για να τον πληρώσεις δεν αγοράζει κανείς! Για δανεισμό ούτε κουβέντα. Ποιο είναι το πλάνο τους για ανάκαμψη;

Νομίζουν ότι με “αερο-λογίες” βάφονται αυγά, επειδή ποτέ δεν τα έβαψαν οι ίδιοι: απ ότι φαίνεται ή τα παντρεύτηκαν, ή τα κληρονόμησαν ή τους προσεφέρθησαν βαμμένα. Δεν δούλεψαν ποτέ στην ελεύθερη αγορά που καλούνται να διαχειριστούν - δεν χρειάστηκε. Η ατάκα του κ.Σούρλα σε πρωινή εκπομπή “μην τους λυπάστε κ.Αυτιά, έχουν λεφτά” δείχνει και κάτι ακόμα: την απόσταση τους από την πραγματική κοινωνία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αναλγησία.

Δεν υπάρχει πλάνο για την ανάκαμψη. Μόνο διορισμοί, εξυπηρετήσεις και ότι άλλο προλάβουν για λογαριασμό των υμετέρων μέχρι να τους πουν οι Λούληδες και τα κομματόσκυλα να πάνε σε εκλογές. Και απ’ ότι φαίνεται θα φύγουν όπως κυβέρνησαν: με κομματικά παιχνίδια.

Καιρός τους ήτανε

Δεν θα σταθώ στα επιμέρους και στο αν γούσταρα το Τζιπάκο και το Ρουμελιώτη στο City, ή αν διαβάζω τον Μανδραβέλη της Καθημερινής πριν να πιω το καφέ μου το πρωί.

Η ΕΣΗΕΑ κήρυξε χθες 24ωρη απεργία για τις απολύσεις. Μακάρι να είχε κάνει και καμιά κινητοποίηση για το 2%, ή την διαφάνεια στον χώρο τους μήπως και πίεζαν τους εργοδότες που σήμερα τους απολύουν για να αναβαθμιστεί η δημοσιoγραφία (η 4η εξουσία). Αλλά που...

Μεταπολιτευτικά ο τύπος μας δουλεύει. Αντιπολιτευόμενος, συμπολιτευόμενος, καθοδηγούμενος, παραταξιακός και πάντα ταγμένος. Οι αναγνώστες έγιναν φίλαθλοι κι η χώρα μαγαζί. Και τώρα; Τώρα καλωσήρθατε στον δικό μας κόσμο κύριοι δημοσιογράφοι. Μέχρι σήμερα ήσασταν αλλού. Είτε στο απυρόβλητο αυτών που σας ψιθύριζαν στο αυτί, είτε στην θεσούλα των 700€, αλλά ουδείς σας ήταν δημοσιογράφος. Παίζατε το παιχνίδι των διαπλεκόμενων και μαζί το κεφάλι μας. Ξεχάσατε τον θεσμικό σας ρόλο.

Ανάθεμα κι αν βγήκε κάποιος από σας να πει στον όποιο κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι ψεύδεται.

Ανάθεμα κι αν καταλάβατε από τα γραφεία της εφημερίδας τι θα πει κοινωνία.

Ανάθεμα κι αν ξέρετε τι κάνουν οι οικοδόμοι, οι καθαρίστριες, οι φοιτητές, οι γεωργοί, οι εργάτες για να τα φέρουν βόλτα, όσο εσείς είχατε την γραμμή της εφημερίδας και την κρατική διαφήμιση στο νου.

Καλωσορίσατε στον κόσμο μας. Πάρτε ένα νούμερο και μπείτε στην ουρά, στην κοινωνία που και εσείς φτιάξατε μαζί με κουμπάρους, φίλους, πολιτικάντηδες κι απατεώνες.

Δάκρυ για τους 450 τους Τύπου δεν έχω. Στέρεψαν σε όσους δεν υποστηρίξατε όταν έπρεπε, όσο με την ανοχή σας και την συνεργασία σας ετούτη η κυβέρνηση κι άλλες πιο πριν μας βίαζαν καθημερινά με την σπατάλη, την κακοδιαχείριση και την αλητεία που επέτρεπαν στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο.

Καλωσορίσατε στον κόσμο μας. Ελπίζω να μείνετε.

Σχόλιο στην Καθημερινή για το ΝΜΑ

Η πρόθεση της Καθημερινής για το δημόσιο διάλογο θα ήταν σεβαστή αν υπήρχαν δύο όροι:

1. Δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα.
2. Αρχιτεκτονική παιδεία

Σε ότι αφορά το πρώτο, είναι προφανές νομίζω, από το κοινοβούλιο μας μέχρι τις κατά τόπους διαβουλεύσεις - συζητήσεις.

Το δεύτερο είναι το σημαντικότερο, εφόσον τα κτίρια που μας περιβάλλουν στην πόλη μας, κτίρια που έχουν φτιαχτεί μόνο με τον συντελεστή δόμησης και το κέρδος κατά νου δεν μας έκαναν ποτέ να σκεφτούμε την αρχιτεκτονική. Η συνεχής δόμηση που κατέστρεψε την Αθήνα μόλις πριν 50 χρόνια (και η Πολιτεία μόνο την Οικονομία είχε κατά νου) και η επικράτηση των πολιτικών μηχανικών στον σχεδιασμό και την ανέγερση των κτιρίων βρήκαν εύφορο έδαφος στην νεοελληνική απληστία και δημιούργησαν την σύγχρονη Αθήνα.

Σε αυτή την Αθήνα και σε αυτήν την Ελλάδα "προσγειώθηκε" ένα διεθνών προδιαγραφών κτίριο το οποίο καλούμεθα να κρίνουμε. Είναι αδύνατον. Θα πρότεινα την επανάληψη της πρωτοβουλίας σε 1, 2 ή 5 χρόνια, με την ελπίδα ότι θα έχει ξεκινήσει το ίδιο το κτίριο μία άλλη συλλογιστική σε ότι αφορά το χτιστό περιβάλλον μας. Αν το καταφέρει θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία, για ένα κτίριο που ξεκίνησε σαν χτιστή διαμαρτυρία για την κλοπή και κράτηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Αν το καταφέρει, ίσως γίνουμε λίγο ικανότεροι να σχολιάσουμε ένα δημόσιο κτίριο πέρα από χρήματα, δοξασίες παραγόντων και γαριασμένα αλουμίνια. Αν το καταφέρει ίσως σταματήσουμε να μιλάμε για την αρχιτεκτονική της Ακρόπολης μέσα από την ασχήμια των επιλογών (μας) που έχτισαν αυτή την πόλη.
Μάλλον ζητάω πολλά από το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, αλλά κι εκείνο δεν μας ζητάει λίγα. Μας ζητάει να αλλάξουμε, μήπως και το κρίνουμε για αυτό που είναι: ένα κτίριο.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_05/06/2009_1288715

Μας απαξιώνετε

Με απαξιώνετε καθημερινά.
Απαξιώνετε το παιδί που έκανα.
Απαξιώνετε την δουλειά μου.
Απαξιώνετε τους θεσμούς που μόνο μου ζητάνε πλέον, αλλά δεν μου δίνουν ποτέ.
Απαξιώνετε την ελπίδα και το αύριο.

Να πάτε στον αγύριστο - σας βαρέθηκα!
Είναι δική μας η χώρα
Είναι δικά μας τα λεφτά που σπαταλάτε χωρίς ανταπόδοση.
Είναι δικοί μας συνάνθρωποι αυτοί που σκοτώνετε κάθε μέρα με την αλαζονεία και την αμέλεια σας. Τι διαφορά έχει ο σημερινός αστυνομικός από τα τροχαία στην Αθηνών - Πατρων; Λίγες!

Φτάνει πια!

Η Αχλάδα και η … ουρά.

Την αποχή πολλοί αγάπησαν τον Καρατζαφέρη λίγοι.

Παράλογο 1: πολλοί Νεοδημοκράτες δεν ψήφισαν για να μην “μαυρίσουν” το κόμμα τους.

Παράλογο 2: φάνηκε η Νέα Δημοκρατία να χαίρεται με αυτήν την στάση των φιλάθλων της.

Παράλογο 3: οι ομιλούντες στα ΜΜΕ πολίτες, εντοπίζοντας τα προβλήματα της χώρας και καταγγέλλοντες τον δικομματισμό, δεν έψαξαν να βρουν ένα συνδυασμό από τους 24 που ζητούσαν την ψήφο τους προκειμένου να εκφραστούν αλλά τάχθηκαν υπέρ της παραλίας.

Παράλογο 4: τα συμπολιτευόμενα ΜΜΕ (και όχι μόνο) υποστήριξαν τα προηγούμενα τρία παράλογα.

Έστω ότι τα ΜΜΕ λαϊκίζουν και ακολουθούν την κοινή γνώμη, και ΔΕΝ την διαμορφώνουν σύμφωνα με την ατζέντα των ιδιοκτητών τους. Έστω ότι οι πολίτες κράτησαν αυτή την στάση για να εκφράσουν τον θυμό τους (διατηρώ τις επιφυλάξεις μου μιας και οι παραλία Αγ. Πνεύματος είναι θελκτικότερη της ανάληψης ευθύνης μέσω της ψήφου).

Η ΝΔ και ο πολιτικός της σχεδιασμός όμως; Θα υπέθετα ότι είναι ικανοί να προβλέψουν την σημερινή τους θέση. Και εξηγούμαι: το σκεπτικό ήταν να μειώσουν την διαφορά τους από το ΠΑΣΟΚ και έτσι να απομακρύνουν το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών. Κανείς δεν είχε την ψυχραιμία να σκεφτεί ότι με την αποχή θα ανέβαιναν τα ποσοστά της συσπειρωμένης ψήφου και δη του ΛΑ.Ο.Σ. Ήταν τέτοιος ο πανικός των δημοσκοπήσεων και των εσωτερικών προβλημάτων που δεν τους το επέτρεψε. Ο Καρατζαφέρης, μόλις και μετά βίας πήρε ένα 5-8% (εξαρτάται από τον υπολογισμό, αλλά μιλάμε για 100κάτι χιλιάδες ψήφους) από την δεξαμενή των δυσαρεστημένων της Νέας Δημοκρατίας και με αυτό πλέον οδηγεί τις εξελίξεις.

Όπως και να ‘χει το αποτέλεσμα είναι ότι το ΛΑ.Ο.Σ. σέρνει την αχλάδα της ΝΔ από … την ουρά και μαζί της την χώρα. Η πρόταση Μανώλη για διάλυση της κυβερνώσας παράταξης και την ίδρυση ευρύτερης δεξιάς συμμαχίας δεν είναι παρά η απόδειξη. Ας πρόσεχαν. Όταν κοιτάς το δέντρο (το μαγαζάκι σου) κι όχι το δάσος (το καλό του τόπου), όταν μεταξύ Αρετής και Κακίας διαλέγεις το δεύτερο γιατί αυτό σου επιβάλλει η παρωπίδα του κομματικού συμφέροντος αξίζεις ότι αυτό θα σου φέρει: ακόμα και τον Καρατζαφέρη του 7% οδηγό στο 32% σου. Περαστικά μας, στην συμπολίτευση για όλα τα ανωτέρω και για στους υπολοίπους ημών για τα δεινά και την μπουρδολογία στην οποία θα μας υποβάλλουν μέχρι να πάνε σπίτια τους.

Γιατί θέλει πολλή μπούρδα για να στηρίξεις τα παράλογα.

http://www.tvxs.gr/v14152

Ποιος θα κυβερνήσει αυτό τον τόπο;

Η άνοδος των άκρων είναι κατά το ήμισυ πλασματική, αν δεχτείς ότι απείχε το 50% των ψηφοφόρων και ότι τα άκρα έχουν συσπειρωμένη ψήφο.

Όποιον ακούς να πιπιλάει την καραμέλα του νέου πόλου ή δεν καταλαβαίνει μαθηματικά ή δεν θέλει να καταλάβει εφόσον έχει βρει μία ερμηνεία που τον βολεύει και εξυπηρετεί.

Το ΛΑΟΣ πήγε από 252,000 (το 2004), σε 367,000 (φέτος). Η διαφορά είναι 115,000 ψήφοι. Μιλάμε δηλαδή για λίγο πάνω από 1% αύξηση, που η αποχή το εκτινάσσει στο 3.5%.

Το σοβαρό θέμα εντοπίζεται στην αποχή των μη ακραίων, που προτιμούν να δουν την ακραία, λαϊκιστική και φοβική εκπροσώπηση στην ΕΕ, παρά να ψηφίσουν εκείνοι τον όποιο άλλο υποψήφιο (σημειώνω ότι κατέβηκαν 24 συνδυασμοί στις Ευρωεκλογές την περασμένη Κυριακή). Κι αυτό είναι θέμα πρωτίστως για τον πολίτη και δευτερευόντως για τα κόμματα.

Τα ΜΜΕ, μετά την δυσανάλογη για το 3% του, προβολή του ΛΑΟΣ τους τελευταίους μήνες τώρα μας το παρουσιάζουν σαν τον ρυθμιστή των εξελίξεων... για τρίτη φορά! Και πες-πες μπορεί νομίζουν ότι θα μας πείσουν ότι μπορεί ο τέως αφισοκολλητής της ΝΔ και οι Πλεύρης, Σαρρή, Τζαβέλα, Αϊβαλιώτης κλπ απαρτίζοντες τον θίασο αυτό θα ρυθμίσουν τις εξελίξεις! Δεν έχουν πολύ άδικο που ελπίζουν: εδώ έκαναν το φραπεδόμαγκα λαϊκό επαναστάτη και τον έστειλαν επί τούτου στην Λούτσα για Φραπερδίνο, μη τυχόν και σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ψηφίσει! Μπορεί και να χουν δίκιο που ελπίζουν...

Ομοίως κι εγώ έχω δίκιο που τους δίνω δύο φάσκελα και συνεχίζω να ενημερώνομαι και να ελπίζω για αυτά που διαλέγω εγώ κι όχι αυτά που διαλέγουν εκείνοι πριν από μένα για μένα. Και αυτά αφορούν την Κοινωνία (πολίτες), την Δικαιοσύνη (θεσμοί) και την Οικονομία (μέτρα).

Τον Σεπτέμβρη θα μετρηθούμε και κάτι μου λέει ότι θα είναι ντέρμπι.

Βυζαντινές Ιεραρχίες - Βυζαντινές Συνωμοσίες

“Ένα διεθνές Σύνταγμα με ένα μοναδικό Άρθρο: Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι”.

Αυτό μου έμεινε από την ομιλία του Pedro Zerolo

τον περασμένο Απρίλιο. Το θέμα της ομιλίας ήταν: “Νέα Δικαιώματα και Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία: Η Εμπειρία της Ισπανίας.”

Οι εξελίξεις μετά τις Ευρωεκλογές και την πανευρωπαϊκή άνοδο της Ακροδεξιάς με έκαναν να τον θυμηθώ. Ειδικά η ανατριχιαστική απάντηση του ηγέτη του British National Party, Nick Griffin στην ερώτηση:

“Πως μπορείτε να διακρίνεται ποιος είναι Βρετανός”

“Απλά τους κοιτώ και ξέρω”

Το χρώμα; Το μαλλί; Η κοιλιά; Τι είναι αυτό που τους “διακρίνει” σε μία χώρα που είχε αποικίες ανά τον κόσμο και έχει πλέον έγχρωμους πολίτες διψήφιας γενιάς;

Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται πως κατάφεραν να εκλεγούν αυτοί οι φασίστες στην Ευρωβουλή: δια της Αποχής (και εκεί). Η συσπειρωμένη ψήφος μέσα στην μειωμένη συμμετοχή ενισχύθηκε ποσοστιαία, και τώρα το ραντεβού με τον Πλεύρη και την Τζαβέλα έχει κλειστεί για τον Ιούλιο στις Βρυξέλλες.

Τα ΜΜΕ στις τόσες προεκλογικές αναλύσεις τους δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτό το ενδεχόμενο. Ου-δόλως… Οι μικρο-διαμάχες των αφεντικών τους και των εκπροσωπούμενων συμφερόντων δεν τους το επέτρεψαν. Η ποσοστιαία διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ήταν το ζητούμενο και εν μέρει τα κατάφεραν. “Στις παραλίες Αδερφές μου” παραφράζει τον Τσέχοφ χαριτωμένα η γλυκιά εκφωνήτρια από ραδιοφώνου, και μου δίνει το απαλλακτικό που ζητούσα, για να ξεμπαφιάσω από την φορολογία που θα έρθει και την απούσα Δημοκρατία. Κι όσο απείχα οι Ακροδεξιοί έκλειναν τα ραντεβού τους.

Θα μου πεις ότι οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν καθαρές θέσεις μόνο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και τις αμβλώσεις, και δεν είναι αυτά τα θέματα που σε απασχολούν όταν δεν έχεις ψωμί να φας… φαντάζουν με Αντουανέτες… Η απάντηση είναι όχι κι εκεί η ευθύνη είναι όλη δική σου! Εδώ και καιρό ο κόσμος μας έχει αποκτήσει μία πολυπλοκότητα που ο παππούς μου δεν την φανταζόταν ούτε στον χειρότερο εφιάλτη του. Οι “ξεκάθαρες” απαντήσεις είναι από άλλη εποχή, εφόσον αρνούνται αυτό το απλό γεγονός. Η ζωή μας έγινε πολύπλοκη όχι οι απαντήσεις θολές. Κι εκεί καλούμαι κι εγώ κι εσύ να διαλέξουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες, εφόσον το άθροισμα των μικρών πράξεων θα διαμορφώσει το μέλλον μας. Όσο ενεργός πολίτης και να είσαι στις μικρές πράξεις θα είσαι απών.

Η περαιτέρω συμμετοχή μας στην Πολιτεία είναι επιτακτική. Ο αρχιτέκτονας στην Πολεοδομία, ο δικηγόρος στο Εφετείο, ο χασάπης στην Βαρβάκειο. Γιατί και οι δικές μας μικρές πράξεις διαμορφώνουν το μέλλον μας. Δεν είναι οκ να μου πουλήσεις σάπιο κρέας επειδή δεν ξέρω να διαλέξω γιατί θα κάνεις να είναι οκ να μην σου βάλω εγώ αρκετά σίδερα στις κολώνες του σπιτιού σου αύριο. Όποιος μπορεί να συμμετέχει και σε διαδικασίες της Δημοκρατίας μας ακόμα καλύτερα και κυρίως οι νέοι που έχουν εξ ορισμού τον χρόνο, την ορμή και τις ιδέες.

Κι εδώ έρχεται το διαδίκτυο και ο ρόλος των επίσημων κομμάτων, φορέων κλπ. Αυτό που επιτεύχθηκε είναι το άνοιγμα μιας χαραμάδας προς την ισότητα. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις (βλ. Σαρκοζί) θα κάνουν ότι μπορούν για να την κλείσουν - το κάνουν ήδη και μέσα από την ΕΕ. Για μένα η σωστή κατεύθυνση είναι η αντίθετη, αυτή του μπολιάσματος της κοινωνίας, της πολιτείας και των μηχανισμών από αυτή την επίπεδη ιεραρχία του διαδικτύου. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να ακουστούν οι φωνές των πολιτών και να αναλάβουν κι εκείνοι με την σειρά τους την χαρά της ευθύνης. Έτσι κι αλλιώς, στο όνομα τους δεν γίνονται όλα;

Οι παρούσα διακυβέρνηση δείχνει να μην το θυμάται αυτό. Η συμπεριφορά των στελεχών της σε όλα τα επίπεδα δείχνει την αλαζονεία του “εκλεγμένου Μονάρχη” που κυβερνάει, όχι του εκλεγμένου εκπροσώπου που έχει αναλάβει την διεκπεραίωση για λογαριασμό των πολιτών που τους πληρώνουν με τις παχυλές και διαρκώς αυξανόμενες βουλευτικές τους “αποζημιώσεις” και προνόμια (50% φορολογητέο εισόδημα κλπ). Ένα καλό παράδειγμα είναι η κατάργηση των Ανεξάρτητων Αρχών και η επιστροφή σε μοντέλα διακυβέρνησης που μας γυρίζουν (και δημοσιονομικά) στο 1980. Τον εκτιμά βλέπεις τον Αντρέα, εφόσον εκείνος ήταν ο αντίπαλος του θείου… αυτά κοιτάνε… τα βερεσέδια του παρελθόντος κι όχι το μέλλον της χώρας. Ομοίως και εσωκομματικά. Δεν με ενοχλεί ο δικομματισμός, ούτε οι οικογένειες, ούτε τα λοιπά συνθήματα αποπροσανατολισμού μας από τα πραγματικά ζητήματα, γιατί όσο ηλίθιος είσαι αν στηρίζεις κάποιον για το όνομα του, άλλο τόσο βλαξ είσαι αν τον απορρίπτεις για αυτό. Ποιος έχει προτάσεις με ενδιαφέρει και την σωστή κατεύθυνση που είναι η συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, η ισότητα, η νομιμότητα, η ισονομία και φυσικά η πρόοδος.

Με βυζαντινά τερτίπια πίσω από κουρτίνες και κλειστές πόρτες οι κιρκόπορτες θα ανοίξουν κι οι Εθνικιστές θα παρελαύσουν για τα ρέστα μας.

Σημειώσεις

1. Ο Zerolo είναι αριστερός ακτιβιστής και έχει εστιάσει την δράση του στα δικαιώματα των μεταναστών, την ισότητα και το Ισπανικό φαινόμενο του machismo (κακοποίηση γυναικών κλπ).

2. Δηλώσεις Nick Griffin http://www.guardian.co.uk/politics/2009/jun/09/nick-griffin-bnp-pelted-eggs

Αισιόδοξος

Την ιδέα μου την έβαλε ο ΠανΠαν: η αποχή είναι μεταβατική ψήφος. Απογειώθηκε και περιμένει να δει που θα προσγειωθεί. Από κάτω οι κράχτες ξεκινούν να φωνασκούν με χρωματιστά λάβαρα και "μεζέδες" μπας και προσελκύσουν τους αποδημούντες. Αν το κοπάδι έχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα κοιτάξει να βρει το κατάλληλο έδαφος και ίσως να είναι αυτό με τα λιγότερα "σημάδια".
Αν όχι, θα καταλήξει στο κλουβί ή το ντουφέκι του καλύτερου σκοπευτή.
Και οι εθνικιστές δεν αστοχούν ποτέ - φτάνει να δουν το θήραμα.

Έπονται οι Εθνικές εκλογές και το σταδιακά ανανεούμενο Συμβούλιο Υπουργών της Ευρώπης.
Υπάρχει Ελπίδα;

Σημείωση: ΠανΠαν δεν είναι μόνο ένας...

"Η Ευρώπη Συντηρητικοκρατείται"

Η αυξανόμενη πολυπλοκότητα της πολιτικής ευνοεί την συντήρηση. Ένα παράδειγμα: «Ο Τζον Κέρι ήξερε πόσο σύνθετη είναι η πολιτική. Και φυσικά κατηγορήθηκε γι' αυτό. Εμφανιζόταν χωρίς σταθερή άποψη, αλλά εκείνος στην πραγματικότητα είχε σύνθετη άποψη που φυσικά δεν χωρούσε στα καλούπια των media. Είχε, όμως, απέναντί του ένα άνθρωπο που έλεγε το απλοϊκό, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό στο μέσο ψηφοφόρο: "όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας". Τι θα μπορούσε να απαντήσει ο κ. Κέρι σ' αυτό χωρίς να φανεί υποχωρητικός; "Ναι, όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας, με την προϋπόθεση ότι ο ΟΗΕ θα πράξει το Α' και η Ευρώπη θα μας στηρίξει στο Β', ενώ οι διεθνείς συνθήκες... κ.λ.π."; Μέχρι να το εξηγήσει, χάθηκαν οι πέντε εκλέκτορες της Νεμπράσκα...» Πρόοδος και συντήρηση: Τα δομικά ζητήματα (του Π. Μανδραβέλη)

Ελπίζω ότι αυτή είναι η εξήγηση για την Ευρώπη των τελευταίων 5 ετών. Μία Ευρώπη συντηρητική, αργή και απέναντι στους πολίτες. Τα αποτελέσματα που έχουν αρχίσει να έρχονται για την αποχή στις άλλες χώρες αυτό δείχνει - η ΕΕ τους απώθησε. 

Δεν αντιλήφθηκα μέχρι πρόσφατα ότι η ταινία του Oliver Stone “Wall Street” ήταν κριτική στην ελεύθερη αγορά κι όχι άλλη μια ταινία με την κουκλάρα Daryll Hannah… Η ΕΕ των τελευταίων ετών με βοήθησε να καταλάβω. Η Πολιτική και τα κράτη (άρα και οι πολίτες) μπήκαν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην ορμή της ελεύθερης αγοράς και βρεθήκαμε σε ένα Σήμερα που σιχαινόμαστε περισσότερο κι από τις συντηρητικές μας κυβερνήσεις.

Δεν είμαι ενάντια στην αγορά. Απλώς δεν θεωρώ ότι μπορεί ένα σύστημα που βασίζεται στο κέρδος (scarcity= supply vs. demand) μπορεί να κατανοήσει ή να εξυπηρετήσει κάτι άλλο πέραν αυτών για τα οποία σχεδιάστηκε, δηλαδή τον κόσμο των επιχειρήσεων. Το απέδειξε άλλωστε. Και πως θα μπορούσε; Η κοινωνία έχει έξυπνους και χαζούς, ικανούς και λιγότερο ικανούς, υγιής και αρρώστους, εμένα κι εμένα μετά από τροχαίο…  Έχει και άλλα: τα πνευματικά δικαιώματα, την ασφάλεια σε καιρούς τρομοκρατίας, τα ατομικά δικαιώματα σε καιρούς εμπορίας προσωπικών δεδομένων, τις συντάξεις σε εποχές… ελεύθερης αγοράς.

Και αυτό είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών. Είναι το “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” που τόσο παραποίησαν οι εκπρόσωποι της αγοράς (ΜΜΕ, κυβέρνηση Καραμανλή κ.α.). Ο Καραμανλής δεν έκανε πολλά για την κοινωνία και τον πολίτη. Δεν έκανε τίποτα για την ακρίβεια. Εκτός από αυτό: μας έθεσε το δίλημμα της εποχής, μάς έκανε να το αισθανθούμε στο πετσί μας. Η παντελής έλλειψη πολιτικής ιδεολογίας και η κατάφωρη στήριξη της Αγοράς αύξησαν το χρέος, έκλεισαν νοσοκομεία, μείωσαν το πραγματικό εισόδημα και έβγαλε ορδές οργισμένων πολιτών στους δρόμους. Οξύμωρο; Ναι - όσο και αληθινό. Μόνο ένας ηλίθιος θα μπορούσε να μαγειρέψει με κατσαβίδια, ή να βιδώσει με κουτάλες. Μόνο ένας ηλίθιος θα εμπιστευόταν ζωές στην καμπύλη του Bell. Οι Αμερικανοί το διόρθωσαν το λάθος τους, με πρωτοφανή συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές και τα σημάδια της οικονομία τους είναι ήδη θετικά, μόλις μερικούς μήνες μετά την αλλαγή πορείας.

Στις πρωτιές της διαφθοράς, της φτώχειας και του ελλείμματος δημοκρατίας οι Έλληνες προτάσσουμε μία άλλη (Ευρωπαϊκή) πρωτιά - την συμμετοχή! Και άσε την Αγορά να απέχει.

Σημείωση: Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ομιλία του Σταύρου Λαμπρινίδη στο Εθνικό Συμβούλιο την 09.05.2009

YouTube - Σταύρος Λαμπρινίδης, Εθνικό Συμβούλιο, 9.5.2009

(Δημοσιεύτηκε το reporter.gr την 05.06.09)

http://www.reporter.gr/default.asp?pid=16&la=1&art_aid=214505

Φροϋδική Προβολή (Projection)

Δεν καταλαβαίνω... Σύμφωνα με την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ πήρε τις MIZENS, αλλά η Νέα Δημοκρατία έκλεισε την Βουλή, οδήγησε σε παραγραφή το συγκεκριμένο σκάνδαλο (μαζί και τα άλλα - πενήντα;) και επέτρεψε στους κκ. Χριστοφοράκο και Καραβέλα να αποδράσουν. Λάθος ρήμα: να ταξιδέψουν εννοώ με one-way εισιτήριο, εφόσον δεν χρησιμοποιήθηκε ελικόπτερο αυτή την φορά. Κατόπιν αυτού, αντί να πάρουν τα διαβατήρια των συγγενών, τους μάζεψαν όπου τους βρήκαν και τους κρατούν. Όχι εκείνοι… η ανεξάρτητη δικαιοσύνη! Εκείνοι απλώς αναλαμβάνουν τις πολιτικές ευθύνες, ενώ επιρρίπτουν τις πραγματικές στις γραμματείες τους. 

Δεν καταλαβαίνω συχνά τον τελευταίο καιρό. Οι αιτίες που αντιλαμβάνομαι για τα προβλήματα της χώρας και οι αιτιάσεις που ακούω συγκρούονται τακτικά. Εκεί που αρχίζω να έχω κενά μνήμης είναι όταν ακούω τον Πρωθυπουργό και Τον εκπρόσωπο Αντώναρο, να αντιπολιτεύονται την αντιπολίτευση Παπανδρέου (δεν κέρδισαν τις εκλογές το 2004 & 2007;). Ειδικά εκείνο το “λέτε σε όλα όχι” με ξετρελαίνει! Λες και χρειάστηκε συναίνεση για να κυβερνήσει κάποιος την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως, και εκεί είναι το δράμα, οι κυβερνήσεις κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι, και μπορούν να ψηφίζουν “κατά συνείδηση”  στους Παυλίδηδες του κοινοβουλίου.

Η λύση ήρθε αναπάντεχα από το http://www.institutoalzheimer.gr/psychologikathemata.htm

Παραθέτω τον ορισμό της “Φροϋδικής Προβολής” που βρήκα στην άνω ιστοσελίδα, του ινστιτούτου Alzheimer Βόλου “Αγία Σοφία”: 

"Κατά τον μηχανισμό αυτό της προσαρμογής το άτομο προσπαθεί να επιρρίψει την ευθύνη για τις αποτυχίες του επί της ανεπιθύμητης διαγωγής ενός άλλου προσώπου, ή επί της απροθυμίας του δευτέρου να συνεργασθεί μαζί του. Τείνει δηλαδή να αποσπάσει την προσοχή των άλλων από την ανεπιθύμητη διαγωγή του και να την κατευθύνει προς την κατεύθυνση, προς την ακανόνιστη διαγωγή ενός άλλου προσώπου.

Ο μηχανισμός προβολής ευρίσκεται σε στενή σχέση με τον προηγούμενο (εκλογίκευση) κατά τον οποίο το άτομο προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες των πράξεων του σε παράγοντες εκτός εαυτού του ευρισκομένους.

Το άτομο που πηγαίνει αργά στο ραντεβού του δικαιολογεί την καθυστέρηση κα προβάλλει την συγκοινωνία ως αίτιο, αν και το ίδιο γνωρίζει ότι άργησε να ξεκινήσει από το σπίτι του. Επί πλέον το άτομο το οποίο χρησιμοποιεί τον μηχανισμό της προβολής προσπαθεί να παρουσιάσει τα σφάλματά του ως μικρότερα σε σύγκριση με τα σφάλματα άλλων. Το παιδί το οποίο έκλεψε κεράσια από την κερασιά του γείτονα, ισχυρίζεται ότι δεν έκλεψε τόσα πολλά όσα οι φίλοι του.

Οι όρκοι του, τα ψέματά του κ.λ.π. δεν είναι τόσο σοβαρά όσο των άλλων. Η σύγκριση την οποία κάνει το άτομο για τον εαυτό του είναι δυνατό να είναι πραγματική ή φανταστική. Και στις δύο περιπτώσεις η προσπάθειά του αποβλέπει στην αλλοίωση της πραγματικότητας για να προλάβει σοβαρές συνέπειες της διαγωγής του.

Ο μηχανισμός αυτός αποβαίνει δυσάρεστος όταν η προβολή αναπτύσσεται σε συνήθεια και οι συνοδεύουσες αυτήν συναισθηματικές καταστάσεις παρουσιάζουν συμπτώματα απροσάρμοστης πραγματικότητας και ψυχικών διαταραχών."

Δεν υπάρχει θεραπεία, εφόσον πρόκειται για κακή χρήση ενός “Μηχανισμού Προσαρμογής”.

Αν μου επιτρέπεται, θα προτείνω ξεκούραση. 

Σε ότι με αφορά, αν μη τι άλλο, τώρα καταλαβαίνω.

(Δημοσιευτηκε στο reporter.gr 04.06.09)

http://www.reporter.gr/default.asp?pid=16&la=1&art_aid=214215