Ποια είναι η διαφορά μεταξύ κινήματος και κόμματος;

(αλλαγή τίτλου από "Πόσους σφουγγοκωλάριους μετράς εσύ;")

Υποχώρησε η Ντόρα Μπακογιάννη στην πρόταση Αβραμόπουλου για συμμετοχή "φίλων" της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογή Προέδρου, με τον όρο της υπογραφής μίας δήλωσης πίστης στα ιδεολογικές αρχές του κόμματος τους. Γιατί δικό τους είναι. Δεν πρόκειται για μία παράταξη που συστρατεύεται, επεξεργάζεται θέσεις και πολιτικές και διαλέγει κάποιον μετά για να ηγηθεί. Ομόκεντροι κύκλοι αυλοκολάκων.

Το ποιος πρότεινε το άνοιγμα στην βάση και ποιος υποχώρησε/συμφώνησε/διαφώνησε δεν έχει καμία σημασία εφόσον βασίζεται σε προσωπικές στρατηγικές για την εκλογή τους, ένα δημοσκοπικό στοίχημα με μηχανική υποβοήθηση από τα ΜΜΕ και την μόδα της εποχής (γιατί ως τέτοια αντιλαμβάνονται την συμμετοχή).

Το πραγματικά απογοητευτικό είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι υπογράφουν την προσωπική και την παραταξιακή τους καταδίκη με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχουν καν την κοινή κουτοπονηριά να καταλάβουν ότι αν δεν υπάρχει κόμμα στο τέλος, θα είναι πρόεδροι του τίποτα.

Αν ο στόχος τους είναι να προσελκύσουν πίσω ψηφοφόρους που ψήφισαν διαφορετικά στις τελευταίες εκλογές θα πρέπει να έχουν ένα πρόεδρο με την μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή. Αυτό σημαίνει ένα πρόσωπο της ευρύτερης δυνατής αποδοχής. Πως περιμένουν να προκύψει αυτή η δυναμική από την εκλογική επιτροπή, τους αυλοκόλακες του κάθε υποψηφίου και τις 50 υπογραφές;

Η απάντηση είναι ότι δεν το περιμένουν, δεν τους ενδιαφέρει και γι αυτό δεν το αντιλαμβάνονται. Η θέση τους είναι καθαρά συντηρητική κι έτσι ο νέος πρόεδρος θα προκύψει με παπικές διαδικασίες, ένας νέος Μονάρχης που θα κάνει ότι γουστάρει, ενώ οι σφουγγoκωλάριοι υπήκοοι θα ακολουθήσουν τυφλά.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, η "ουδέτερη στάση" του Καραμανλή μόνο δείγμα δημοκρατικότητας για τους κομματικούς μηχανισμούς δεν είναι. Μάλλον για τον παραγκωνισμό ενός τέως πρόκειται.

Παρεμβάσεις σαν αυτή του Άρη Σπηλιοτόπουλου για τακτικό συνέδριο πριν από την εκλογή του νέου προέδρου δεν εισακούσθηκαν. Ο ίδιος, ερωτηθείς για το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του, χαρακτήρισε την παρούσα διαδικασία "πασαρέλα" (υποψηφίων) που δεν προτίθεται να ενισχύσει με την δική του συμμετοχή/υποψηφιότητα. Δυστυχώς δεν υπάρχει χώρος ούτε για απόψεις, ούτε για υποψηφιότητες τύπου Άρη Σπηλιοτόπουλου ή Σταύρου Δήμα που ακόμα τελεί σε δυσμένεια λόγω της παρουσίας του (ως Ευρωπαϊκός Επίτροπος για το Περιβάλλον) στην παρουσίαση της Πράσινης Ανάπτυξης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν χωράει ο πολιτικός πολιτισμός στην παρούσα Ν.Δ., όπως δεν χωράει και οποιαδήποτε συζήτηση για πολιτική. Οι ακατάληπτες δηλώσεις των εκάστοτε εκπροσώπων της, το αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η μετατροπή του ύστατου κ.Κουμουτσάκου, από διπλωμάτη σε αρθρογράφο της Αυριανής ήταν επίσης ενδεικτική.

Συνεδριάζουν σήμερα τα όργανα της ακέφαλης Ν.Δ. για να καθορίσουν τους όρους με τους οποίους θα γίνει βορά των λεόντων ότι απέμεινε και ουδείς ενδιαφέρεται, πλην των λεόντων και όσων αναμένουν το μερίδιο της λείας τους. Φαντάζομαι ότι κάποιοι θα εύχονταν ο τέως να είχε παραδώσει ένα δαχτυλίδι σε μεταβατικό πρόεδρο που θα αναλάμβανε το πηδάλιο και τις ευθύνες για τις πολιτικές εξελίξεις.

Αλλά είπαμε: είναι ακέφαλη, όπως ήταν και η χώρα τα τελευταία χρόνια.

(η φωτογραφία είναι από την hnaftemporiki.gr)