Βράδυ εκλογών στο twitter και τα σχόλια βροχή. Πριν προλάβει να πέσει η ιδέα για το gapometro (όπως το λέγαμε στην αρχή), ο @trianta είχε ανοίξει σελίδα στο etherpad. Τόσο απλά και τόσο γρήγορα. Ακολούθησαν προτάσεις, ιδέες, κάποιοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον, κάποιοι διαφώνησαν, άλλοι τα βρήκαν. Και όλα ανοιχτά. Το etherpad δεν ήθελε ούτε πρόσκληση, ούτε συνθηματικό. Όποιος ήθελε μπήκε. Πολύ γρήγορα ακολούθησε η κωδικοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης μέσω mindmeister και η οργάνωση/συντονισμος/επικοινωνία μέσω ενός googlegroup.
Σήμερα, 45 μέρες μετά την πρώτη ιδέα, το govmeter είναι πραγματικότητα.
Εγώ είμαι φρέσκος στην "κοινότητα" (έχω δεν έχω ένα χρόνο). Από τα 40 σχεδόν άτομα που εκδήλωσαν αρχικά ενδιαφέρον, ήξερα μόνο τον @sotiropoulos που είχαμε πιει μαζί ένα καφέ μέσω κοινής γνωστής. Από τους υπόλοιπους ήξερα διαδικτυακά 5-6. Κάποιοι άλλοι γνωρίζονταν από το deb8 που οργάνωσαν το debate των πολιτών στις Ευρωεκλογές. Άλλοι techs και bloggers γνωρίζονταν από την δράση τους στο διαδίκτυο και μαζώξεις όπως του opencoffee. Και τίποτα από αυτά δεν έπαιξε ρόλο. Μας άρεσε η ιδέα και προχωρήσαμε όλοι ισότιμα κοιτώντας μόνο τον στόχο:
την μέτρηση εκπλήρωσης των προεκλογικών δεσμεύσεων της νέας κυβέρνησης.
Η ιδέα πίσω από το govmeter είναι ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις μίας κυβέρνησης είναι όροι ενός άτυπου συμβολαίου, και θέλουμε να δούμε κατά πόσο θα τηρηθούν. Δεν θέλουμε να "νομίσουμε" (άποψη), αλλά να ξέρουμε (πράξη). Και υποθέτουμε ότι υπάρχουν και άλλοι που θα ήθελαν την ίδια γνώση/πληροφορία. Για όσους ψήφισαν με βάση τα κυβερνητικά προγράμματα το ενδιαφέρον είναι προφανές. Για όσους ψήφισαν με άλλα κριτήρια, ίσως να αναρωτηθούν την επόμενη φορά "το θέλω αυτό που μου προτείνει ο Χ;"
Προσωπικά θεωρώ ότι τα λόγια των πολιτικών είναι μπόλικα... όση και η δυσπιστία που εμπνέουν. Η δε δημοσιογραφία, ως τέταρτη εξουσία, περνάει την δική της κρίση. Το κενό που δημιουργείται είναι κενό εμπιστοσύνης που απογοητεύει και αποξενώνει. Η αποστροφή κάποιων προς οτιδήποτε έχει να κάνει με την πολιτική δεν είναι απάθεια, αλλά απελπισία. Κι όσο μεγαλώνει αυτό το κενό, τόσο θεωρώ ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς εμάς - τους πολίτες.
Το WeGov (η ομπρέλα κάτω από την οποία εντάσσουμε το govmeter) είναι διαλεκτικό: Εμείς και η Κυβέρνηση. Κάποιοι θα το διαβάσουν Εμείς-Κυβέρνηση. Κι αυτό σωστό. Όπως κι αν το δει κανείς, είναι μία εθελοντική δράση πολιτών που στοχεύει στην απεικόνιση της πραγματικότητας. Ξεκινήσαμε με τις πρώτες 100 ημέρες και έπεται συνέχεια. Τα συμπεράσματα για όλους, στο τέλος της τετραετίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου