Δεν πληρώνω

Το Σεπτέμβριο του 2008, εν μέσω συζητήσεων για τον προϋπολογισμό υποθέτω (έχουν περάσει και 3 χρόνια), έκανα ένα group στο facebook με τίτλο “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” (ναι, με κεφαλαία). Στην περιγραφή είχα γράψει:

“Για άλλη μία φορά καλούμαστε να πληρώσουμε τα έξοδα ενός γιγαντιαίου δημοσίου και την αποτυχία ενός ακόμα προϋπολογισμού.

Στόχος του group είναι να αποκτήσει μία βάση που σε συγκεκριμένη στιγμή θα συναποφασίσει την άσκηση πίεσης ως πολίτες (εκτός κομματικών, συνδικαλιστικών και λοιπών συμφερόντων).”

Θυμάμαι ότι η δουλειά μου είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κατιούσα εν μέσω εξαγγελιών για τα ακίνητα, που ποτέ δεν γινόντουσαν πράξη. Όλοι περίμεναν που θα κάτσει η μπίλια για να αποφασίσουν το τι θα κάνουν. Από τότε ήρθε και η κρίση, έφυγε και το παλιάμπελο. Δεν διεκδικώ προφητικές ικανότητες. Οιοσδήποτε δεν τρεφόταν από το δημόσιο μπορούσε να δει τα σημάδια της καταστροφής που ερχόταν.

Με το γκρουπάκι απογοητεύτηκα γρήγορα και το παράτησα, εφόσον ουδείς ασχολήθηκε. Με τα βίας μάζεψε τότε καμιά 200αριά μέλη, κι αυτό από φίλους που δεν ήθελαν να μου χαλάσουν το χατήρι. Βλέποντας την δυναμική σημερινών συνονόματων πρωτοβουλιών καταλαβαίνω καλύτερα το γιατί. Δεν έφταιγε η εποχή.

Ο κακός μας εαυτός έφταιγε που θέλει ακόμα και σήμερα να συνεχίσει να ξοδεύει χρήματα που δεν βγάζει, να απολαμβάνει αγαθά που “δεν πληρώνει” και να μιλάει χωρίς να σκέφτεται. Όσο για τους εκλεγμένους, έχω πλέον κάποια ελαφρυντικά: εντολές εκτελούσαν. Αυτές της λαϊκής βούλησης.

Τρία χρόνια μετά, τίτλος του group έχει κακοποιηθεί. Η περιγραφή όμως παραμένει επίκαιρη:

Θεωρείται πλέον (edit: ακόμα) αυτονόητη η κατάργηση κάθε έννοιας που άπτεται κοινής λογικής, δικαίου, ή κοινωνικής συνοχής, και έτσι όλοι απλά "κοιτάμε την πάρτη μας". Κατάντια.