Στο επόμενο Υπουργικό Συμβούλιο, να βάλουν μία κάλπη απέξω. Να δοθεί ένα post-it σε κάθε Υπουργό/Υφυπουργό και να τους ζητηθεί να γράψουν επάνω ποιο είναι το βασικό ζήτημα της χώρας. Ποια είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα.
Είμαι βέβαιος ότι οι μισοί θα είναι εκτός θέματος.
Υπάρχει σαφής έλλειψη επικοινωνίας εδώ. Κανείς δεν είναι βέβαιος για το που πάμε, ή το γιατί. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο λαό που έχει αφεθεί έρμαιο στα χείλη του κάθε ανεύθυνου λαοπλάνου ή καιροσκόπου. Πολύ φοβάμαι ότι η έλλειψη υπάρχει και εντός της κυβέρνησης.
Ο μόνος που δείχνει να διαφοροποιείται είναι ο Παπακωνσταντίνου· δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, λόγω αντικειμένου και των αναγκαστικών συνομιλητών του (Τρόικα). Οι υπόλοιποι, "τρεις λαλούν και 38 χορεύουν".
Καταλαβαίνω την απέχθεια προς την όποια "επικοινωνιακή" προσέγγιση, αλλά εδώ υπάρχει έλλειψη καθαρής επικοινωνίας.
Τι προσπαθούν να κάνουν; Πως; Ποιες είναι οι προτεραιότητες και ποια η ιεράρχηση τους; Υπάρχει critical path, ή είναι όλα το ίδιο; Φυσικά και δεν είναι. Όπως δεν είναι ένα το πρόβλημα.
Είναι πολλά και καθένα από αυτά έχει 100 συνισταμένες από κάτω, που αλλάζουν και αυτές καθημερινά μεταβάλλοντας τις συνθήκες και το ίδιο το πρόβλημα. Αυτό δεν αναιρεί όμως τον προσδιορισμό των βασικών προτεραιοτήτων. Και την επικοινωνία τους προς την βάση.
Προς το παρόν, το μόνο που βλέπω είναι μάχες χαρακωμάτων, πότε με τους φαρμακοποιούς και πότε με τους αγρότες. Και υπαναχωρήσεις. Ουδείς γνωρίζει με σιγουριά το δια ταύτα, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Ούτε η ίδια.
Όσο δεν προσδιορίζεται αυτό το δια ταύτα και δεν επικοινωνείται προς την βάση, η χώρα θα συνεχίσει να βασανίζεται από τον κάθε Πρετεντέρη, Μιχελάκη, Αλαβάνο, Λουράντο και λοιπούς (ανέξοδα) φλύαρους που μέχρι σήμερα μόνο έχουν επιδεινώσει τα προβλήματα μας και επ' ουδενί δεν αποτελούν μέρος της λύσης. Μίας λύσης που κανείς δεν θέλει ορίσει ή να περιγράψει.
_____
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου