Η επιθυμία ως εκτίμηση ΙΙ

Συνεχίζοντας από εδώ: Η επιθυμία ως εκτίμηση

1. η λύση διακυβέρνησης θα είναι αμιγώς πολιτική. Αν μετέχει ο Παπαδήμος θα είναι πλαισιωμένος, αλλά το βρίσκω δύσκολο.

1.1 για τις λίγες ώρες που οι πολιτικοί νόμισαν ότι ο κ. Παπαδήμος θα γινόταν Πρωθυπουργός, μετατράπηκαν σε αγέλη αντιπολιτευόμενων. Το πρόβλημα δεν τους ανήκε πλέον. Η μόνη έγνοια τους έμοιασε να είναι μόνο η επανεκλογή τους. Άρα, μία μη πολιτική λύση, σαν αυτή του κ. Παπαδήμου θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα για το 6μηνο της θητείας του, θέτωντας την χώρα σε κίνδυνο.

2. για πρώτη φορά, το πρόβλημα δεν είναι η υπογραφή της Σύμβασης των Βρυξελλών. Αυτή θα υπογραφόταν και αύριο το πρωί πλέον, από όλους.

3. η Ιταλία καταρρέει. Είναι λογικό να περιμένει κανείς μια συνολική λύση. Η λύση-μπλόφα-καθυστέρηση της κ. Μέρκελ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα αποκαλύπτεται σε πραγματικό χρόνο, αυτόν της κατάρρευσης Ιταλίας (και ενδεχομένως Γαλλίας).

4. δεν θέλουμε να βρεθούμε να έχουμε υπογράψει μία "ειδική λύση" ξέχωρα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν γινόταν αυτό, θα δημιουργούσε επί της ουσίας μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, με εμάς να τιμωρούμαστε με ύφεση και λιτότητα, και άλλους να ενισχύονται με φρεσκοκομμένο χρήμα και άρα την ανάπτυξη ως μέσο εξόδου από την κρίση.

Το τέλος της Ευρώπης δηλαδή.

τα παραπάνω είναι σε εξέλιξη. Είμαστε έτοιμοι όμως να διαχειριστούμε φρέσκο χρήμα; Όχι.

5. στο εσωτερικό υπάρχει ένα βαθύ πρόβλημα, μία πυραμίδα διαφθοράς και αναξιοκρατίας (εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας) που καταλήγει στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.

Το σύστημα αυτό είναι τόσο άρρωστο, που δεν ξεχωρίζει από ΜΜΕ, τράπεζες και επιχειρηματίες του τόπου. Αν πρόκειται να προχωρήσουμε, αυτό πρέπει να ανατραπεί με την θέληση και την σύμπραξη των βασικών παικτών.

Πώς;

6. σίγουρα όχι με την συμμετοχή του άρρωστου (εξαρτημένου) κομματιού του συστήματος και σίγουρα όχι σε μη πολιτικό χρόνο. Τα κανάλια που 72 ώρες έπαιζαν "τις εξελίξεις" σε συνεχή ροή, σήμερα δεν είχαν το περιεχόμενο για να συνεχίσουν . Επέστρεψαν στο κανονικό τους πρόγραμμα. Το βλέπω ως θετική ένδειξη διατάραξης των σχέσεων/διόδων.

Αναμένω εσωτερικές ρήξεις στους κομματικούς μηχανισμούς. Οι κινήσεις αυτές θα δημιουργήσουν αντίπαλες συσπειρώσεις. Οι θεσμικοί παίκτες έχουν το πλεονέκτημα ελέγχου της νομισματικής και οικονομικής μοίρας της χώρας, και ενδεχομένως ένα χρονικό πλεονέκτημα.

Οι μη θεσμικοί, έχουν τον έλεγχο της κοινής γνώμης.

Κατά την γνώμη μου, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Μέχρι και η ανασύσταση των δυνάμεων της Βουλής σε ταχύτητα που θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία μας. Μπορεί και να μην χρειαστεί, να βρεθεί άλλος τρόπος για να εξασφαλιστεί η "συναίνεση" τους, υπέρ πατρίδος και όχι υμών.

Κι έτσι, μπορεί να απαλειφθεί το (1.) από πρόβλημα.

Η συνέχεια αύριο, στην επόμενη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Αναμένω ότι θα εξελιχθεί στην μητέρα των μαχών. Επίσης δεν αναμένω να ολοκληρωθεί αύριο.

Τώρα αρχίζει.