20.10.13

Οι νεοφώτιστοι ήταν πάντα οι χειρότεροι


Η επιστροφή στο παρελθόν έχει προχωρήσει πολύ, στο πλαίσιο της πολιτικής πόλωσης που έχει επιτύχει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος προκειμένου να κρατηθούν από κάπου στο σημερινό σκηνικό κατάρρευσης των κομματικών τους μηχανισμών. 

Εσχάτως, αποκτήσαμε και “αντικομμουνιστές”, with a twist: βάφτισαν το ΣΥΡΙΖΑ νεοκομμουνιστικό, και ανέλαβαν σε ρόλο McCarthy να κυνηγήσουν “τη νέα μάστιγα”. Ποιοι; Αυτοί που ετοιμάζονται να κρατικοποιήσουν ό,τι απέμεινε από την ιδιωτική περιουσία της μεσαίας και κατώτερης τάξης, για να πληρώσουν το κόστος της διατήρησης του σημερινού κράτους των ημετέρων και των κομματικών στρατών· το κόστος της μηδενικής μεταρρύθμισης δηλαδή.

Ο δε “νεοκομμουνιστής” ταξιδεύει στας Ευρώπας, που μέχρι χθες κατήγγειλε, για να επαληθεύσει την υποψηφιότητα του για την προεδρία της Κομισιόν (τιμητική υποψηφιότητα, εφόσον δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί ικανός αριθμός αριστερών για να τον εκλέξει, αλλά σημαντική ως στροφή προς το κέντρο και την παράδοση της ευρωπαϊκής αριστεράς).

Το χειρότερο αυτής της ιστορίας δεν είναι, ούτε το θέατρο σκιών στο οποίο έχουν αφιερωθεί αμφότερες πλευρές για να διατηρηθούν στην ζωή των παχιών αμοιβών και προνομίων, ούτε το ότι δεν δουλεύει κανείς για να λύσει τα προβλήματα της χώρας. Το χειρότερο είναι ότι παρασύρονται ολοένα και περισσότεροι πολίτες σε αυτές τις τραγελαφικές αντιπαραθέσεις και αψιμαχίες, με τραγικότερα θύματα τους πρώην αριστερούς συντρόφους - αυτούς που μέχρι χθες ακούγανε bank run και χαμογελούσαν μακάριοι γιατί δεν καταλάβαιναν Χριστό.

Οι νεοφώτιστοι ήταν πάντα οι χειρότεροι, αλλά το κακό έχει παραγίνει. “Προοδευτικοί μεταρρυθμιστές της κεντροαριστεράς”, σε ρόλο γενίτσαρου με γιαταγάνι να κυνηγάνε εικονικούς εχθρούς, καλό δεν το λες. Τελευταίο στάδιο πριν τον εμφύλιο, όμως, το λες. Έχει χαθεί παντελώς η επιδίωξη της συναίνεσης και της εξεύρεσης κοινού τόπου με τους όποιους απέναντι, και έχει αντικατασταθεί από πολλές μικρές πολεμικές μηχανές.

Δεν είναι η κεντροαριστερά κατακερματισμένη σύντροφοι - η χώρα όλη είναι. Κι αν δεν βρεθεί μία πολιτική ομάδα με σκοπό να την ενώσει ξανά, με συμβιβασμούς και αμοιβαίες υποχωρήσεις, δεν θα έχουμε καλή κατάληξη. Οι πεποιθήσεις ανήκουν στους αντιδραστικούς. Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε κάποιες προσδοκίες, και την επίγνωση ότι ούτε μόνοι μας είμαστε για να γίνει “το δικό μας” και μόνο αυτό, ούτε τόσο θεοί είμαστε για να κουβαλάμε κάποιο αλάθητο. Αυτά είναι χαρακτηριστικά άλλων... πρόσφατα προφυλακισμένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Translate