Η άφιλη πολιτική πρέπει να γίνει αρχή στο μυαλό πολιτικών, δημοσιογράφων και πολιτών. Και κύρια επιδίωξη.
Δεν είδα τις χθεσινές ομιλίες στη Βουλή - πρόλαβα μόνο τους κ.κ. Λεβέντη και Παπαγγελόπουλου και έπεσα για ύπνο. Ήταν αρκετό. Από τη «μάχη» των πολιτικών αρχηγών δεν προέκυψε καμία είδηση, καμία χάραξη πολιτικής απέναντι στα δεδομένα και καταγεγραμμένα προβλήματα στο χώρο της δικαιοσύνης, ή έστω μία καλή σύνδεση τους με το ευρύτερο πλέγμα παθογενειών. Αντιθέτως, βουλιάξαμε βαθύτερα στο κενό όσων δεν ειπώθηκαν.
Παράχθηκε για ακόμα μία φορά παραταξιακή - οπαδική - πολιτική, χρήσιμη στα πρόσωπα της πολιτικής και όχι στο αντικείμενο της, τη χώρα και την παραγωγή λύσεων. Ουδείς πρότεινε λύσεις, ουδείς στήριξε αλλαγές, ουδείς κοίταξε μπροστά. Μίλησαν για τα παλιά «τους», σαν κάποιο Big Brother που έχεις χάσει επεισόδια και δεν καταλαβαίνεις γιατί τα έχει πάρει το σπίτι με την Άσπα.
Αποκορύφωμα της παθογένειας, η ομιλία του Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αρμοδιότητα για θέματα Διαφθοράς (αντιγράφω την πλήρη ‘λεζάντα’ του από το κανάλι της Βουλής). Μίλησε για το ποιός είναι ή ήταν φίλος ποιανού, αλλά δεν μας εξήγησε καν το γιατί αναφέρει την πιθανή ‘φιλία’. Δεν υπήρχε πλαίσιο στην αναφορά, μετατρέποντας τον Υπουργό Διαφάνειας σε κάτι σκοτεινό, σαν μια κινηματογραφική φωνή σε σκοτεινό σοκάκι να απειλεί. Με τι; Δεν μάθαμε. «Δεν είχε χρόνο».
Όπως «δεν είχε χρόνο» για να ενημερώσει από το βήμα για τις κινήσεις του, ως αρμόδιο μέλος της κυβέρνησης, εναντίον της Διαφθοράς (το κεφαλαίο από τη λεζάντα πάλι).
Η μόνη πρόταση που προέκυψε από τη χθεσινή συνεδρίαση είναι το κενό προτάσεων, όλων των παρευρισκόμενων πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα και η κ. Γεννηματά, που απ’ όσο διάβασα αναφέρθηκε (ελλιπώς) στο έργο του πρώην Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, δεν προσέφερε ως μέρος μίας τέτοιας τοποθέτησης κάποια συνέχιση τους - το επόμενο βήμα. Όπως δεν προσέφερε καμία εξήγηση, του γιατί το κόμμα της υπό τον κ. Βενιζέλο επέτρεψε την οπισθοχώρηση σε πολλές αλλαγές που έγιναν... στο παρελθόν. Ακούσαμε μόνο περαιτέρω φαιδρότητες: «Είσαι αλητάμπουρας. Θα ζητήσεις συγγνώμη στα τέσσερα».
Αυτό που συνεχίζουμε να παρακολουθούμε στο παρόν μας, είναι η έλλειψη μέλλοντος χάριν σχέσεων κάθε μορφής: φιλικές, εχθρικές, αλληλεξάρτησης ή σκέτης εξάρτησης. Αν αυτή είναι η νόρμα της άσκησης πολιτικής, ακόμα και σε συνεδρίαση για την δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα. Είναι ένδειξη περαιτέρω διάλυσης, με θύματα τους πολίτες, ενώ οι πολιτικοί περί ιδίων τυρβάζουν, αποσαθρώνοντας πλέον και το θεσμικό πλαίσιο. Χωρίς προτάσεις, ούτε οι εκλογές μπορούν να δώσουν λύση, ούτε οι ανασχηματισμοί.
Δεν είδα τις χθεσινές ομιλίες στη Βουλή - πρόλαβα μόνο τους κ.κ. Λεβέντη και Παπαγγελόπουλου και έπεσα για ύπνο. Ήταν αρκετό. Από τη «μάχη» των πολιτικών αρχηγών δεν προέκυψε καμία είδηση, καμία χάραξη πολιτικής απέναντι στα δεδομένα και καταγεγραμμένα προβλήματα στο χώρο της δικαιοσύνης, ή έστω μία καλή σύνδεση τους με το ευρύτερο πλέγμα παθογενειών. Αντιθέτως, βουλιάξαμε βαθύτερα στο κενό όσων δεν ειπώθηκαν.
Παράχθηκε για ακόμα μία φορά παραταξιακή - οπαδική - πολιτική, χρήσιμη στα πρόσωπα της πολιτικής και όχι στο αντικείμενο της, τη χώρα και την παραγωγή λύσεων. Ουδείς πρότεινε λύσεις, ουδείς στήριξε αλλαγές, ουδείς κοίταξε μπροστά. Μίλησαν για τα παλιά «τους», σαν κάποιο Big Brother που έχεις χάσει επεισόδια και δεν καταλαβαίνεις γιατί τα έχει πάρει το σπίτι με την Άσπα.
Αποκορύφωμα της παθογένειας, η ομιλία του Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αρμοδιότητα για θέματα Διαφθοράς (αντιγράφω την πλήρη ‘λεζάντα’ του από το κανάλι της Βουλής). Μίλησε για το ποιός είναι ή ήταν φίλος ποιανού, αλλά δεν μας εξήγησε καν το γιατί αναφέρει την πιθανή ‘φιλία’. Δεν υπήρχε πλαίσιο στην αναφορά, μετατρέποντας τον Υπουργό Διαφάνειας σε κάτι σκοτεινό, σαν μια κινηματογραφική φωνή σε σκοτεινό σοκάκι να απειλεί. Με τι; Δεν μάθαμε. «Δεν είχε χρόνο».
Όπως «δεν είχε χρόνο» για να ενημερώσει από το βήμα για τις κινήσεις του, ως αρμόδιο μέλος της κυβέρνησης, εναντίον της Διαφθοράς (το κεφαλαίο από τη λεζάντα πάλι).
Η μόνη πρόταση που προέκυψε από τη χθεσινή συνεδρίαση είναι το κενό προτάσεων, όλων των παρευρισκόμενων πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα και η κ. Γεννηματά, που απ’ όσο διάβασα αναφέρθηκε (ελλιπώς) στο έργο του πρώην Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, δεν προσέφερε ως μέρος μίας τέτοιας τοποθέτησης κάποια συνέχιση τους - το επόμενο βήμα. Όπως δεν προσέφερε καμία εξήγηση, του γιατί το κόμμα της υπό τον κ. Βενιζέλο επέτρεψε την οπισθοχώρηση σε πολλές αλλαγές που έγιναν... στο παρελθόν. Ακούσαμε μόνο περαιτέρω φαιδρότητες: «Είσαι αλητάμπουρας. Θα ζητήσεις συγγνώμη στα τέσσερα».
Αυτό που συνεχίζουμε να παρακολουθούμε στο παρόν μας, είναι η έλλειψη μέλλοντος χάριν σχέσεων κάθε μορφής: φιλικές, εχθρικές, αλληλεξάρτησης ή σκέτης εξάρτησης. Αν αυτή είναι η νόρμα της άσκησης πολιτικής, ακόμα και σε συνεδρίαση για την δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα. Είναι ένδειξη περαιτέρω διάλυσης, με θύματα τους πολίτες, ενώ οι πολιτικοί περί ιδίων τυρβάζουν, αποσαθρώνοντας πλέον και το θεσμικό πλαίσιο. Χωρίς προτάσεις, ούτε οι εκλογές μπορούν να δώσουν λύση, ούτε οι ανασχηματισμοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου