Μαντήλα στην παρέλαση;

Όσα κι αν έχουν ειπωθεί για την μαντήλα, η εικόνα της Μαλάλα με καθησυχάζει. Ουσιαστικότερο, όμως, του αν μας καθησυχάζει ή μας ανησυχεί, είναι το τι σημαίνει σε όποια τη φοράει. Οικειοθελώς, ή λόγω πίεσης από το οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον.

Δεν έχουμε, όμως, δικαίωμα ‘απόφασης’. Αν τελείται κάποια νομικά αξιόποινη πράξη μέσω μαντήλας, έχει γραφτεί και αυτό, ας εμπιστευθούμε τα κράτη και τους νόμους μας.  Δεν μπορούμε όμως να απαγορεύσουμε, όποια εκφράζεται και αυτοπροσδιορίζεται από αυτό το κομμάτι ύφασμα στο κεφάλι της, να το κάνει. Αν θεωρούμε πως ένας διαφορετικός πολιτισμός έχει κάτι να κερδίσει από την δική μας θεώρηση, ας μπούμε σε διάλογο μαζί τους.

Οι συντηρητικοί δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν την ρευστότητα των πραγμάτων. Δεν υπάρχει μία αλήθεια, μία εκδοχή, ένας πολιτισμός, μία θέση. Υπάρχουν σύνολα περιστάσεων και όρων, που διαμορφώνουν μία παλλόμενη πραγματικότητα. Αν θες να την επηρεάσεις, δεν επεμβαίνεις αυταρχικά με ναι ή όχι - με απαγορεύσεις και άδειες - αλλά διαμορφώνεις πλαίσιο και συνθήκες προς την κατεύθυνση που είναι όσο πιστή γίνεται σε ένα πλαίσιο αρχών, όπως το καταλαβαίνουμε σήμερα. Αυτό θα επηρεάσει τις αποφάσεις ατόμων και ομάδων, μέσα από την αλλαγή του συνόλου. Ένα πλαίσιο γενικών αρχών - μόνο αυτές μπορούν να είναι ‘σταθερές’ στην ευρύτητα τους, χωρίς και αυτό να αποτελεί θέσφατο. Είναι και αυτό ανοιχτό προς συζήτηση.

Αν κάτι πάει λάθος με την μαντήλα στο μαλλί, θα το αποφασίσει όποια σήμερα την φοράει, μέσα από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, συνδιαμορφώνει ή ζει. Αν σαν κοινωνία θέλουμε να κάνουμε κάτι, για αυτό, ή για άλλο θέμα, ας δούμε το συνολικό με ορίζοντα τις επιθυμίες μας σαν κοινωνία. Η όποια απαγόρευση, στην παρέλαση για παράδειγμα, για μία αριστούχο μαθήτρια, θα πετύχαινε μόνο ένα πράγμα: την δήλωση μας πως επιτρέπουμε σε εμάς τον αυταρχισμό όταν κάτι μας ξενίζει - όταν κάτι δεν είναι δικό μας. Αν μπορούμε εμείς να γίνουμε αυταρχικοί, πώς μπορούμε να απαιτήσουμε να μην είναι οι άλλοι; Είναι μια επιστροφή στο δίκιο του ισχυρού.

Μία ιδέα: για όσους εντοπίζουν ακόμα και εδώ «πόλεμο πολιτισμών», ας ξεκινήσουν από τα δικά μας έθιμα και παραδόσεις, τον εικονικό πνιγμό βρεφών που ονομάζουμε βάφτιση.