Ο Βαγγέλης έχει καταφέρει να τσακωθεί, με δική του πρωτοβουλία, με τους πάντες· από το Γερμανό φορολογούμενο που διάβασε έκπληκτος τις «συστάσεις» του ανδρός σε άρθρο σε γερμανική εφημερίδα για το τί πρέπει να γίνουν οι φόροι του, μέχρι τους κομματικούς του συντρόφους και τον ευρύτερο χώρο.
Είναι η χειρότερη εκδοχή «καθηγητή», μιας και συνδυάζει την λύσσα του εξουσιαστή, με το θέσφατο δημοδιδάσκαλου άλλης εποχής... αυτού με την βίτσα.
Μόνο που η εποχή έχει αλλάξει, τόσο στην παιδεία, όσο και στην πολιτική. Ζούμε σε μία κοινωνία αρκετά πιο ανοιχτή, και οι παλαιού τύπου εξουσιαστές απλά προσπερνιούνται από τα πράγματα – μένουν στο περιθώριο. Κανείς δεν ανέχεται την επιβολή, αντί της συνεννόησης, το μειωτικό λόγο και την ειρωνεία προς «συντρόφους» ή αντιπάλους.
Ο Βαγγέλης είναι μόνος αν εξαιρέσει κανείς τους αφελείς που επιλέγουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλο τους («εγώ δεν είμαι ΠΑΣΟΚ – είμαι Ελιά»), τους πονηρούς που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ σε δύσκολες στιγμές για να γυρίσουν σήμερα στο ρημάδι (την Ελιά) καθαγιασμένοι και στιλπνοί, και κάποιους που καμία σχέση δεν έχουν με τον προοδευτικό χώρο και τις επιδιώξεις του σε ό,τι αφορά την πολιτική πρακτική και βολεύονται μια χαρά με τον... δημοδιδάσκαλο.
Αυτή η εγκατάλειψη του ανδρός, βέβαια, έχει ένα πρόβλημα: αποτυπώνεται και σε κάλπες. Είναι κάτι που δεν προέβλεψε ο «ευφυής ρήτορας» όταν καθύβριζε το σύμπαν, πλην του Πρωθυπουργού των Μπαλτάκων.
Το πρόβλημα με αυτής της νοοτροπίας κινήσεις και επιλογές είναι ότι οδηγούν σε αδιέξοδα, όπως είναι αναμενόμενο για όποιον αρνείται την πραγματικότητα μπροστά στο είδωλο του μεγαλείου του. Ο Βαγγέλης, και οι λίγοι φίλοι του, κατηγορούσαν για χρόνια το νεποτισμό που δεν του επέτρεψε ποτέ να ξεδιπλώσει την στρατηγική και πολιτική του δεινότητα. Το βράδυ της επιστροφής από τις Κάννες του δόθηκε η ευκαιρία, mega θέλοντος, και κατάφερε να άρει όσα τον κρατούσαν πίσω για 20 χρόνια.
Επιτέθηκε στο μισό κόμμα, αγνόησε το άλλο μισό, «δάγκωσε» τους λοιπούς της κεντροαριστεράς (οδηγώντας την ΔΗΜΑΡ εκτός κυβέρνησης), απαξίωσε πλήρως κάθε έκφραση και θέση της αριστεράς, και εν τέλει μαχαίρωσε νύχτα ακόμα και πρωτοβουλίες που ο ίδιος είχε ξεκινήσει όπως αυτή των «58». Στο νέο αδιέξοδο, που ο ίδιος οδήγησε τον εαυτό του βρήκε τη λύση(!) της Ελιάς. Της Ελιάς που θα μετρηθεί απέναντι στο ανεξάρτητο ΠΑΣΟΚ της τοπικής αυτοδιοίκησης και θα βρεθεί καμιά 20αριά μονάδες πίσω. Ποιός στήνει ένα σχήμα (την Ελιά) για να χάσει από αυτό του οποίου ηγείται (το ΠΑΣΟΚ); Ποιός είναι αυτός ο «στρατηγός»;
Στα τέλη Μαΐου ο Βαγγέλης θα μετρηθεί ως Ελιά για αυτό που είναι, και αυτό που πρεσβεύει στην πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ θα μετρηθεί μόνο του, στις αυτοδιοικητικές. Η απάντηση του κόσμου - η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ελιάς - οφείλει να γίνει σεβαστή από όλους. Αντίο Βαγγέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου