Κοροϊδέψτε μας λίγο ακόμα - μπορείτε

Το 2010 ξεκίνησε μία έντονη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δημοσιονομική προσαρμογή σημαίνει περικοπή δαπανών και αύξηση των εσόδων, κάτι που ήταν σαφώς αναγκαίο όταν μόνο στην διετία 2007-2009, ελέω των "φιλολαϊκών" πολιτικών των κ.κ. Παπαθανασίου και Καραμανλή, τριπλασιάσαμε το έλλειμμα της χώρας. 

Είχε προηγηθεί η κατάργηση της λίστας φαρμάκων, οι 100,000+ προσλήψεις, οι 650 νέοι οργανισμοί, αλόγιστη καταβολή υπερωριών και επιδομάτων, και τόσα άλλα που ακούμε ξανά και ξανά από τους σχολιαστές-πολιτικούς.

Κάθε προσπάθεια παράλληλου εκσυγχρονισμού του κράτους εμποδίστηκε από το πολιτικό προσωπικό που έσπευσε να βαφτίσει τις αναγκαίες αλλαγές “Μνημόνιο”, και να τις πολεμήσει με λύσσα, ή με απραξία (ως μέλη κυβερνήσεων ή διορισμένοι διαχειριστές). Άνοιγμα αγορών, άνοιγμα επαγγελμάτων, μείωση της γραφειοκρατίας, διοικητική αποκέντρωση (μοίρασμα της εξουσίας σε κατώτερες βαθμίδες δηλαδή), πάταξη της διαφθοράς κυρίως με τη χρήση της τεχνολογίας σύμφωνα με δοκιμασμένες καλές πρακτικές του εξωτερικού, αξιολόγηση των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα, και τόσα άλλα σταμάτησαν ως “μνημονιακά” ή “νεοφιλελεύθερα” μέτρα.

Όσο αυτές οι αλλαγές δεν προχωρούσαν η οικονομική δραστηριότητα εν μέσω κρίσης δανεισμού υποχωρούσε, άρα και η είσπραξη εσόδων εφόσον δεν υπήρχε δραστηριότητα για να φορολογηθεί, ενώ παράλληλα δεν εισέπραττε το κράτος τις βεβαιωμένες οφειλές λόγω των συνεχών λευκών απεργιών των επίσης “αντιμνημονιακών” εφοριακών.

Οι δαπάνες έτρεχαν όμως, χωρίς καμία δυνατότητα δανεισμού και διεύρυνσης του χρέους, οπότε η Τρόικα απαίτησε νέα υπερφορολόγηση. Τα περίφημα πακέτα μέτρων, με τελευταίο αυτό των διπλών εκλογών, αυτό που επιβλήθηκε επειδή σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό θεώρησε σημαντικότερη την προσφυγή στην κάλπη, από την ελάφρυνση των πολιτών μέσα από την εφαρμογή των συμφωνηθέντων μεταρρυθμίσεων.

Για εσωτερική υποτίμηση (μείωση τιμών δηλαδή), ούτε κουβέντα! Η πώληση βρεφικού γάλακτος από τα σουπερμάρκετ χωρίς το 35% καπέλο που έβαζε ο φαρμακοποιός ήταν “μνημονιακό μέτρο”, οπότε ο κ. Λουράντος και οι σύντεχνοι του κατέβασαν ρολά, με την ενεργή συμπαράσταση της τότε αντιπολίτευσης του κ. Σαμαρά και των ΜΜΕ που έψαχναν θαλασσοδάνεια. Τα μονοπώλια τους ήταν “κεκτημένα”. Ομοίως οι άδειες των επαγγελματικών αυτοκινήτων, τα κλειστά επαγγέλματα κ.ο.κ.

Νεοφιλελεύθεροι κρατιστές

Αν ο ορισμός του “νεοφιλελευθερισμού”, όπως συζητείται, είναι η επιδίωξη λειτουργίας σε κλειστή αγορά με μοναδικό σκοπό το ατομικό κέρδος εις βάρος της χειμαζόμενης κοινωνίας, πείτε μου εσείς ποιος είναι ο πραγματικός νεοφιλελές εδώ: ο φαρμακοποιός που απεργεί για να μπορεί να διαθέτει μόνον αυτός το βρεφικό γάλα με 35% καπέλο, ή ο Τόμσεν που ζητούσε την διάθεση του από τα σουπερμάρκετ; Ο οδηγός νταλίκας και ο ταξιτζής που “συμφωνούν” τα κόμιστρα τους με τον κάθε Στυλιανίδη ή Ρέππα, ή όποιος είπε ότι δεν είναι δυνατόν να κοστίζει μία παλέτα να πάει από την Αθήνα στην Πάτρα περισσότερο απ όσο κοστίζει να πάει στο Μόναχο; 

Είναι νεοφιλελές αυτός που επιδιώκει την απελευθέρωση από την γραφειοκρατία που έχει προκαλέσει το όποιο ηλίθιο νομοθέτημα του κάθε άθλιου πολιτευτή προκειμένου να προστατεύσει το ασκέρι του, ή αυτός που δέχεται το κόστος της γραφειοκρατίας που ανέρχεται σε 35 δις € το χρόνο;

Γέμισε νεοφιλελεύθερους ο τόπος, αλλά δεν είναι ούτε οι διεθνείς κερδοσκόποι, ούτε ο Τόμσεν, ούτε ο Μανδραβέλης· είναι όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι κρατιστές, μέσα και γύρω από το κράτος, που έχουν μάθει να βγάζουν το ψωμί τους (ή να εκλέγονται) στην πλάτη του φορολογούμενου και του μισθωτού, και δεν προτίθενται να αλλάξουν ακόμα και τώρα. Γι αυτό δεν γίνεται καμία αλλαγή, γι αυτό αποσύρουν κάθε νομοσχέδιο με ψήγματα μεταρρύθμισης, γι αυτό ανατρέπουν ακόμα και τις λίγες αλλαγές που έγιναν τη τελευταία τριετία.

Τα καβγαδάκια στους τηλεοπτικούς δέκτες είναι οπερέτες μεταξύ ομοίων που πασχίζουν να πείσουν για τις διαφορές τους. Είναι οι νεοφιλελεύθεροι κρατιστές που μας έφεραν μέχρι εδώ, και παραμένουν αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην αλλάξει τίποτα. Κοροϊδέψτε μας λίγο ακόμα - μπορείτε· όσο υπάρχουν πρόθυμοι που θα σας επιτρέπουν να κρύβεστε πίσω από “γενναίες προσπάθειες σωτηρίας του Έθνους, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Μνημονίου”. Συνεχίστε - η ανεργία είναι μόνο 35%...