Το άρθρο του blogger θα το βρείτε στο http://www.tvxs.gr/v4831
Καταρχας μπραβο στο TVXS που αναδεικνύει και τιμά την δημοσιογραφία πολιτών.
Η αξία μίας τέτοιας μαρτυρίας δεν χρειάζεται επιχειρήματα.
Ο διάλογος του blogger με τα ΜΑΤ έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πως η ανικανότητα και ανευθυνότητα της κυβέρνησης στρέφει έλληνα ενάντια σε έλληνα. Οι αγρότες δεν είναι εχθροί του Κράτους, δεν απείλησαν την δημόσια τάξη, την ασφάλεια ή την περιουσία κανενός. Κι όμως η κυβέρνηση έβαλε τα παιδιά των ΜΑΤ στο λιμάνι να χτυπήσουν έλληνες πολίτες στην ηλικία των γονιών τους.
Η "χρήση" αυτού του σώματος ασφαλείας από την κυβέρνηση είναι καταχρηστική.
Εδώ υπάρχει δόλος. Τα ΜΑΤ ήρθαν να μετατρέψουν μία δημοκρατική διαμαρτυρία σε πεδίο μάχης, αντίστοιχη αυτών των γνωστών/αγνωστων. Η έλλειψη κουκουλοφόρων δεν αλλοιωσε τα τηλεοπτικά πλάνα - μία από τα ίδια. Δόλια μετατράπηκε η διαμαρτυρία των Κρητικών σε πεδίο μάχης, σαν αυτές της Πανεπιστημίου με τις κουκουλες και τις μολότωφ.
Τίθεται εδώ και ένα θέμα για τους θεσμικούς παράγοντες που επιτρέπουν τέτοιες καταχρήσεις εξουσίας, ακόμα και για τους συνδικαλιστές των ΜΑΤ. Πως αποδέχονται οι συνάδελφοι τους να γίνονται "μαξιλάρι" ανάμεσα στη ανικανότητα των κυβερνώντων και της λαϊκής αντίδρασης που είναι προφανέστατα εντός των συνταγματικών τους δικαιωμάτων: δεν έκαψαν, δεν έβλαψαν περιουσία, δεν απείλησαν πολίτες!
Η πρακτική είναι μέρος μίας λογικής/πρακτικής που προηγούμενο της δεν έχουμε ξαναδεί από την μεταπολίτευση. Αφήνουν την Αθήνα να καεί και κατόπιν να λεηλατηθεί από κάθε λογής κλεφτρόνι, και στην συνέχεια εκμεταλεύονται την προφανή αγανάκτηση των πληγέντων (και όσων άκριτα παρακολούθησαν τα ΜΜΕ εκείνες τις ημέρες) για να χαρακτηρίσουν κάθε άλλη διαμαρτυρία που ακολουθησε ως ίδια με το πλιάτσικο (βλ. Ασκληπιού).
Ευτυχώς ο λόγος τέτοιων πολιτικών έχει πλέον απαξιωθεί, αλλιώς θα είχαμε σκηνές φαρ-ουέστ με πολίτες οπλισμένους ενάντια του όχλου που καταστρεφει τις περιουσίες και απειλεί την δημοκρατία μας (αν πιστευε κανείς τις μπαρούφες τους).
Η ερώτηση εδώ είναι πόσο ακόμα; Πόσο ακόμα είμαστε διατεθειμένοι να δεχόμαστε τέτοια χτυπήματα στην πραγματική δημοκρατία, προκειμένου να μείνουν κάποιοι στις καρέκλες τους, να αναριχηθούν ή να εκπέσουν απο κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα;
Πόσο ακόμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου