Δίκιο, Δίκαιο, Δικαιοσύνη, κεκτημένο, νόμιμο & ηθικό…
Ο καθένας διαλέγει από το καλάθι, αναλόγως την περίπτωση και πορεύεται για να δικαιολογήσει ενδεχομένως τα αδικαιολόγητα, ενώ υπάρχουν όντως και οι φουκαριάρηδες (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης) που δεν βρίσκουν τα δίκια τους όσο και να χτυπιούνται.
Και να που μπερδεύτηκα πριν ακόμα ξεκινήσω να γράφω. Ποια δίκια; Κάτι ή είναι δίκαιο βάσει Δικαίου και άρα μαχητό ή δεν είναι. Αν πρέπει να το διεκδικήσεις πας στα δικαστήρια. Κι αν βγάλεις άκρη καλώς. Αν δεν βγάλεις όμως; Εδώ σε θέλω κάβουρα.
Πριν ένα μήνα πέθαναν από ασφυξία τρεις εργαζόμενοι και ένα αγέννητο παιδί στην Αθήνα. Την Δευτέρα σκοτώθηκαν 9 άμαχοι στα ανοιχτά της Γάζας. Αύριο ο Χρήστος θα σφάξει τον γείτονα που συνεχίζει να παρκάρει μπροστά απ’ την πόρτα του, κοκ.
Δεν βγαίνει άκρη έτσι όμως. Δεν γίνεται. Γιατί η Μαρφίν θα πάρει ένοπλους φρουρούς σεκιουριτάδες τον άλλο μήνα, η Χαμάς θα εκτοξεύσει 10 ρουκέτες που θα απαντηθούν από Ισραηλινά F-16, ενώ ο γείτονας…
Είμαστε η πιο εξελιγμένη μορφή μας. Έχουμε το πιο εξελιγμένο νομικό πλαίσιο και διαδικασίες, με χιλιάδες δικλείδες και ασφάλειες που ναι, δεν αρκούν αλλά είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Οι αρχές μας έχουν ιεραρχηθεί, με πρώτη την προστασία της ανθρώπινης ζωής, και ακολουθούν απίστευτες χαρτογραφήσεις αναλόγως την περίπτωση. Αντίστοιχα έχουμε ιεραρχήσει το μηχανισμό απόδοσης δικαιοσύνης, από το τοπικό ειρηνοδικείο μέχρι το δικαστήριο της Χάγης.
Παράλληλα έχουμε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, που ιδρύθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τους γνωστούς λόγους.
Όταν παραμερίζουμε όλα αυτά γιατί μας πνίγει το δίκιο μας, παραμερίζουμε ότι χτίσαμε τόσα χρόνια. Παραμερίζουμε τον πολιτισμό μας και ότι μας ξεχωρίζει από τα ζώα και αρχίζουμε να μιλάμε για 'στριμωγμένες γάτες' που έβγαλαν τα νύχια τους και επιθετικές ‘τίγρεις' και ‘γεράκια'.
Κι εκεί ξεκινάει η βαρβαρότητα - η κατάλυση των πάντων. Όταν πρόκειται για μία οργάνωση που περιφρονεί το δικανικό εκ θέσεως, δεν μπορείς να πεις και πολλά. Όταν όμως η βαρβαρότητα εκφράζεται από κράτη που μετέχουν και στηρίζουν υποτίθεται όλα αυτά τα λαμπρά μας επιτεύγματα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.
Γιατί ποιο άλλο σκοπό έχουν τα κράτη από την συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων σε καθεστώς κράτους δικαίου;
Δεν ζούμε πλέον μόνο την δική μας ζωή. Μαθαίνουμε και βιώνουμε ότι συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου. Δείχνουμε αλληλεγγύη στους σεισμόπληκτους της Ταϊλάνδης, ζούμε τον πόνο της Νέας Ορλεάνης, βλέπουμε κόσμο να πεινάει στα ερείπια της Γάζας ενώ έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία των οργανισμών που ιδρύσαμε για να πλησιάζουν αντικειμενικές αλήθειες στον βαθμό του εφικτού. Oι περισσότεροι έχουμε την δυνατότητα για σύνθετη σκέψη περί νόμιμου και ηθικού. Και η σφαγή της Δευτέρας δεν ήταν τίποτα από τα δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου